4. Baskıya girdi! Günnur suskunluğunu bozan bu adama tahammül edemiyordu. Hiç bir insan, hiç bir erkek onu bu kadar zorlamamış, onun sessiz kişiliğine saldırıda bulunmamıştı. Oğuz... Çapkındı, haylazdı, vurdum duymazdı. En beteri ise inatçıydı. Bu günlerde ise tek istediği bu kızın bakışları, ses tonu, iç dünyasıydı. Günnur içindekilerin dökülmesinden hiç bu kadar korkmamıştı. Oğuz ise hayatında ilk kez gördüğü o mercan mavisi, parlak gözlerin neler sakladığını ölesiye merak ediyordu. Bu gizem çözülecek, bu kız konuşacak, bu adam aşık olacak, bu mavi gözler onun olacaktı.

İp atlarken geldi baba bildiğim amcam yanıma. Örgülü saçlarımın üstüne kırmızı bir yemeni attı. Gözleri yaşlıydı. Onu hiç gözleri yaşlı görmemiştim. İç yeleğinin cebine elini attı ve altın köstekli saatini çıkarıp, avuçlarıma bıraktı. Bunu bana, evime döneceğimde vereceğini söylemişti. "Artık gitme vakti kızım." dedi amcam. "Nereye?" diye sordum. "Eve mi? Ama daha erken amca. Arkadaşlarıma söz vermiştim." Amcamın güçlü yüzü daha da soldu. Sakallarını kardı ve sarığını düzeltti. Canı bir şeye sıkılmış gibiydi. Onu teselli etmek istedim. Elimi uzattım ama o, geri çekildi. "Artık oynamayacaksın kızım. Artık benim evimi de, evin bilmeyeceksin. Kocan olacak. Onun evini çekip çevirecek, ona kadın olacaksın." Kadın olmak? Ama kadın anne bildiğim yengeme denirdi. Kadın, kocaman bedenlere denirdi. Kadın kocası olan kişilere denirdi. "Seni everdim Zelal." dedi amcam çatallı sesiyle. "Bugün nikahını kıyacağız. Kocan ve kayınbaban seni bekliyor." Evlenmek... Bu mümkün müydü? Ben daha 14 yaşındaydım. Ve bir adamın, karısı olacaktım. Bilmediğim ama çok sonra öğreneceğim bir gerçek de vardı. Bu, benim ilk evliliğim olmayacaktı. ... Yaşanmış bir hayattan esinlenerek yazılan bu hikayede isimler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Bu, bir çocukgelin hikayesidir.

İnsan gördüğüne mi aşık olur, hissettiğine mi? Kader mahkumu olan Musa evvelden beri aşık olduğu Yüsra'dan mektup aldığında, hayata küsmek üzeredir. Aşk satırları tutuşturur ve mektupların arkası kesilmez. Ancak onun hiç ummadığı, köyün veterineri, evde kalmış diye adlandırılan Rana olduğunu bilmiyordur. Yazılan satırlarda Yüsra'yı bulmayı beklerken, hep o kızı buluyor ve delirme noktasına geliyordur. İkizi İsa'nın ise, küçüklüğünden beri ona yapışan Koca Meraklısı beşik kertmesiyle başı derttedir. Önceleri kız başına türlü işler açtığı için birbirlerinden adeta nefret eden ikili, seneler sonra yine bir yanlış anlamayla karşı karşıya kalacak ve birbirlerine mecbur kaldıkları bir hafta geçireceklerdir. İsa, tombul diye dalga geçtiği kızın adeta bir huriye dönüştüğünü görünce, kızı sahiplenmeden, kıskanmadan edemez. İki kardeşin hayatı aynı anda şekillenir. Tıpkı doğdukları anda olduğu gibi... İkisi de asıl kalp ikizlerini bulabilecek midir?

Güzel Zühre, derlerdi bana. Bahtın da, yüzün gibi güzel olsun. Onaltı yaşımdı. Sevdiğim gençle düğünümün arifesinde, adımı lekelerken bir adam, hayallerimi de beraberinde götürdü. Bir daha asla eskisi kadar mutlu olamayacaktım. Beni zorla alan adama hayatı zehir edip, yeniden özgürlüğüme kavuştuğumda, bunun çok da uzun sürmeyeceğini anladım. Kuma olarak gittiğim evde, kocama aşık oldum. Artık hem sığıntı, hem aşık, hem de anneydim.

DÜZENLENDİ. Güneşin öptüğü Kardelen, kusurlu bulduğu kusursuz güzelliğinin farkında olmayan, özgürlüğüne düşkün bir bey kızıydı. Kızıl saçları ve çilli yüzüyle ovasında ki tüm kadınlardan farklı, açık mavi gözleriyle ise bu zamana kadar görülmemiş, büyülü bir güzelliğe sahipti. Ancak onun bu görülmemiş güzelliğini kötüye yoran, onun lanetli olduğunu düşünen zihniyetler kızına düşkün babanın bir önlem almasına sebep oldu. Kızının güzelliğinden haberdar olan baba, genç kız büyüyüp serpilmeye başladığı an, saçlarını sarıklarla, yüzünü ise peçelerle saklamaya başlamıştı. Bu önlem genç kızın hayatını tamamen değiştirecek, onu efsanevi bir varlığa dönüşmüş Kara'nın pençelerine atacaktı. Hiç kimseye boyun eğmeyen, güneşin öptüğü bir Çerkes kızı... Ve onu pençelerine alan, adı gibi karanlık; ömrü boyunca annesinden başka kadınla konuşmamış, ürkütücü denecek kadar iri bir Osmanlı askeri. Onları bekleyen uzun bir yol... Kardelen, Kara'nın karanlığından heyecan duyarken, Kara kendine karşı gelebilecek kadar cesaretli bu tuhaf kızın gizeminde kaybolacak, onun çirkin yüzünü saklamak için taktığını düşündüğü peçeyi düşürecekti. Ama bilmediği bir şey vardı. O peçe düştüğü an kendisi de genç kızın ufak ama güçlü pençesine düşecekti.

3 Milyon okunmayla şimdi yeniden Wattpad'de. ....... Bu Demir yürekli Yusuf ile ürkek yürekli Erva'nın hikayesi. Demir annesi gittiğinden beri Yusuf yanını kaybetmişti. Öfke ve nefret sanki anne karnında kalbine yerleştirilmiş gibi her yanını kuşatmıştı. Kalbi intikam hırsıyla buz kesmişti. Soğuktu artık Demir. Annesi'nin oğlu değildi. Zaten onu yola getirecek, ona doğruyu gösterek anneyede sahip değildi. Şimdi eceline, annesine gidene kadar, onun rahat uyumasına yardım edecekti. Kararmış kalbi daha fazla ne kadar kararabilirdi? Onu bu hale insanlar getirmişti.... *************** Erva; Hayatı seccade ve kalemlerinin arasında gidip gelen tertemiz bir kır çiçeğiydi. Onun gözleri asla tam açılmaz, dünyayı pembe gözlüklerle görmezdi. (UMUT SERİSİ 1) Her ne kadar farkında olmasa da imtihanların en zorunu yaşıyordu. Sabır dolu kalbi hiç bir sıkıntıya isyan etmiyor, mütevazı başı asla hiddetle dikelmiyordu. Tek sırdaşı kağıtları, kalemleri ve kumaşlarıydı... Edep timsaliydi Erva. Bakan gözler ar eder, bir daha bakmaya yürek isterdi. Ama onun kendini kapattığı bir kafesi, prangalarla susturduğu umutları vardı. Umut zehirli bir yılandı. Sinsice yaklaşıp, en acı yerinden vuracaktı Erva'yı. Ama umudun panzehirini bulacaktı genç kız. O gece başına gelecekleri bilse iner miydi o bahçeye?Kurulur muydu her zaman ki salıncağına? Allah bilirdi... Ama Allah onun kaderini çizmişti, Erva'ya da ancak teslim olmak düşerdi. Yazım tarihi: Eylül 2014

"KELEBEK & ASLAN KRAL" Kurumaya yüz tutmuş bir çöldü genç kızın kalbi... İçinin katran karasını yansıtmazdı gözleri. Sayılı günlerinin intikamını alırcasına yaşarken hayatını, Yaşam kokan bir el dokundu kalbine. Genç kız yaşadığını sanırdı o güne kadar, Asıl yaşamak neydi şimdi öğrenecekti. ... Kendi kalbinin haricinde tüm kalpleri tamir eden bir hekimdi Enes. Açık yaraları vardı genç adamın. Aşıladığı umut hiç çalmazdı kapısını. İmtihanları kadar tevekkülü vardı genç adamın. Onun hayatında aşka, umuda, eğlenceye yer yoktu. Kendi yüzünden sökülüp alınan tüm kahkahaları ekiyordu hastalarının yaralı kalplerine. O gelene kadar da bunu yapmaya devam ediyordu. ... "Sana verdiğim şu adrese gidersen eğer, hastalığın için kesin bir çözüm bulursun." Genç kız kirpiklerini kırpıştırdı ve heyecanla elini kağıda attı. Kağıtta koca harflerle yazan, "Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları." yazını gördüğü an yüzünü ekşitti. "Komik olduğunu mu sanıyorsun?"diye söylendi. Genç adam yine ona bakmadan ve bacağında ki yarayı dikkatle dikerken sıkıntıyla iç çekti. "Hayır, sabırlı olduğumu düşünüyorum."

"KARAMEL & SARI" Hayatına ellerinin çamuruyla giren, onu oyun arkadaşı, kız kardeşi ilan eden Sarı'sı vardı Ece'nin. Ağabeyi Oğuz sayesinde tanıdığı bu kirli sokak çocuğu, çocukluğunun şövalyesi, gençliğinin ise en büyük imtihanı olacaktı. 15'ine basıp günah defteri açıldığı an, ellerini, gözlerini, tebessümünü bile çekecekti Ece, Ali'den. "Ağabey" demek zorunda olduğu bu genç adam, Ece'nin en korkulu rüyası, en büyük günahıydı. Hiç bir erkek; Ali kadar tehlikeli değildi Ece'nin gözünde. Çünkü Ali haram olamayacak kadar yakın; helal olamayacak kadar uzaktı Ece'ye. (Düzenlenecek)

Bölümler düzenlenmiş hâliyle yeniden paylaşılıyor. (Final dahil bütün bölümler eklenecektir.)

Öğrendiğim şeylerden biri daha, hiçbir şey sonsuza kadar iyi ya da sonsuza kadar kötü devam etmez. * Görüşüm sadece saniyeler sürse de aynı on numara gibi nefes nefese kalmıştım. O çoktan maçına geri dönüp tüm yeteneklerini konuşturmaya devam ediyordu. Elime kadar uzanan badimin kolunu sıvadığımda tam tahmin ettiğim gibi kolumun morardığını gördüm. "Harika..." diye mırıldandım kaçtığım ve koruduğum her şey başıma gelirken. "Gerçekten, harika. "