15 yaşına kadar normal bir kızdım. Tabi sırtımda kanatlar olduğunu öğrenene kadar. ... Şu anda 17 yaşındayım ve ailem beni kurtadam, vampir ve büyücülerin olduğu bir akademiye gönderiyor. Kimbilir başıma neler gelecek? ... "Hiçbiryere ait değilsin... Gerçekten nesin sen? Melek mi? şeytan mı? insan mı?" "Hmmm bilmem. Umurumda da değil~"

Ajan olarak eğitilen bir kızın zorlu görevinde yaşadıkları...

- TAMAMLANDI - Korkut Karataş; Gri bulutların arasında saklı kalmış bir adam. Kendinden ödün vermeyen kendi doğrularını yaşayan bir ajan. Onun gözleri içinden çıkmak istemeyeceğiniz bir hapishane. Enver Kandemir; Kan kusturan bir adam. O, adeta bir güç abidesi. Bükülmez bilek, kırılmayan demir. Kendini bilen bir ajan. Sert ve Güçlü Sert ve Korkusuz Sert ve Yakışıklı Tekin Kurt; Umursamaz ve çapkın. Zekasıyla, gözleriyle ve gülüşüyle herkesi kendine hayran bırakan bir adam. O biraz kendinden fazla emin. Görünenin arkasında kendini saklamasını iyi bilen bir ajan. Eric Yamaç Blake; Dünyanın sayılı hackerları arasında o bir numara. Yaptıkları ve yapabileceklerinin farkında. Dağınık saçlarıyla oldukça çekici. Sakin, kibar, neşeli, ve sempatik bir ajan. Açelya Doğan; Koyu kızıllıktaki kısa saçlarıyla masumluğunu koruyan bir kadın. İçinin karanlığına inat beyaza ait bir ajan. Mislina Gökay; Hayatın ondan aldıkları ve verdikleri arasında kalmış bir kadın. Savaşçı ruh hali onu en iyi ajan yapan özelliklerinden biri. Sexi ve Güzel Sexi ve Cesur Sexi ve Zeki Bukre Yılmaz; Çizdiği sınırlar içerisinde yaşayan kendini sakladığı kabuktan çıkmayan içine de kimseyi kimseyi almayan bir kadın. O biraz yalnızlığına fazla düşkün. Her işini usta bir titizlikle ve sessizlikte yerine getiren bir ajan. Maria Su Tekand; Kendi içinde verdiği savaşı kimseye belli etmeyen mücadeleyi seven ince düşünen kadınsal beyni ve zekasıyla herkesi alt edebilecek bir ajan sarışın olması sizi aldatmasın.

Mühür taşı gerçek mührüne kavuştuğunda kıyamet kopmalıdır. Her kıyametin sonunda, yitirilen hayatlar olur. Bu şeref hangimize ait? •Parmağımı dövmesinin çemberinde dolaştırdım bir tur. "Hissediyor musun?" diye sordum acıyla. "Tam burada kocaman bir işaret var." Cesur konuşsa damga derdi büyük ihtimal. Ya da lanet. "Görmüyorsun ama hissediyorsun. Tam burada. Seni sarıp sarmalayan bir ip." Diğer elim Cesur'un kolundan aşağı kaydı ve parmaklarım parmaklarına dolandı. "Her şeyi birbirine bağlayan bir ağ," dedim dövmesine hayranlıkla bakarken. "Tıpkı benim gibi." • Not: Merhaba! Eğer sağlıklı bir ilişki arıyorsanız bu hikaye size göre değil. Bu hikayede toxic bir ilişkideki iletişimsizliği ve bu iletişimsizliğin sonuçlarını göreceksiniz. Sabrınız için teşekkürler, keyifli okumalar.

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

Güneş sisteminde birçok gezegen bulunmaktadır. Dünya ise yaşam enerjisinin olduğu tek gök cismi olarak bilinmektedir. Yine de şöyle bir gerçek vardır ki Evren sonsuz büyüklükte, gizem dolu bir mağara gibidir. Karanlıkta kalmış sırlarını açığa çıkartmaya çalışmak ise insanoğlunun kaderidir. Şira...uzayın en derin en bilinmez sırrın ta kendisidir. Daha çocukken farklı olduğunu öğrenen bir kızken üstüne neden olduğu geri dönülemez bir olay her şeyi değiştirecektir. İnsan olmadığı gibi uzaylı da değildir. Ve bu durum onu nefes alan bir felaket haline getirmiştir. Kendi türünün asla öğrenmemesi gereken korkulacak bir gerçeği fark ettiğinde artık onun için her şey daha da karmaşık bir hale gelecektir. Genç kız yaşadığı mavi-yeşil gezegenden izlediği yıldızların en parlak olanıdır. Ama onun gördüğü sadece kendi karanlığıdır. Rai bir Siri'dir. Yada Şira'nın tabiriyle bir uzaylı...Kendi bir yıldızda yaşıyordur ama onu ışığıyla aydınlatan tek gerçek yıldızın Şira olduğunu düşünüyordur. Genç kızın gamzelerine olan düşkünlüğünü fark ettiği andan itibaren kullandığı silahı aradan geçen 8 yıl sonunda işlevini yitirmiş gibidir. Her şeye rağmen Rai dayanılmaz ve yakışıklı bir baş belasıdır. Kendi eksikliğini tamamlayan kızdan artık uzak durmayacaktır. Çünkü Şira'ya bakarken gördüğü ışık onu aydınlatan tek şeydir. Çocukken tanışan ikili kısıtlı zamanlar geçirmiş olsalar da etkili anılar inşa etmiştir. Öyle ki Rai'nin gittiği ve 8 yıl boyunca görünmediği tüm zaman sonrasında bile iki gençte hala birbirine düşkündür. Şüphesiz aralarında çeşitli engeller bulunmaktadır ama çok da büyük değillerdir. Sadece tehlikeli uzaylılar, birkaç milyon yıldız ve Şira'nın terk edilmeye karşı duyduğu öfkeyi aşmaları gerekiyordur...İşte bu kadar basit. Not: Tüm telif hakları saklı olmakla b

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."