En uzun yol, başladığı yerde bitendir. Hikayenin kendi, zıddına eş değerdir.

Deniz bir ressam, Can ise onun ilhamı.

Aşk, çok yaman bir dürtüdür. Onu kullanmak isterken kendini yakabilirsin.

"Kanlı geçmişi ardında bırakmak sadece kaçıp gitmekle başarılabilecek bir şey değildi." Gerçek adını bile saklayarak yaşayan 'Berat' iki kardeşiyle birlikte normal bir hayat sürdürüyordu. Ta ki kanlı geçmişi onu bir kez daha bataklığa çekene dek. Fakat bu sefer buna izin veremezdi çünkü yaşamak için iki nedeni vardı. Tuana ve Timur. Görünüşe göre kaderin onun için farklı senaryoları vardı. Yarım bıraktığı olaylar karşısına çıkacak, tekrardan geçmişi ve unutmak istediği kişiyle karşılaşacaktı. Fakat bu sefer birçok şey farklıydı. Eşcinsel bir hikayedir. İlk kez 4 Nisan 2018 tarihinde bir önceki hesabımda yayınlanmıştır. Bitiş Tarihi: 14 Eylül 2019

DÜZENLENDİ! "Sırtını yaslayacak bir duvara ihtiyacın var." "Biraz da soluklanmaya..." diye tamamladı beni. Dilimi dişlerim üzerinde gezdirdim. "Biliyor musun, benim de şurayı dolduracak bir şeye ihtiyacım var." dedim elimi başımın üstüne koyarak. Şaşkınlıkla birkaç saniye bana baktıktan sonra başını geriye atarak kahkaha attı. Gülümsemem dudaklarımda dondu, başımı eğerken ısındığımı hissettim. "İnsanlar dertlerini itmeye çalışırken sen başına dert almak mı istiyorsun?" dedi tek kaşını kaldırarak. "Ben sadece yerine endişeleneceğim birini istiyorum."

~Sene 1950, Fatih kendine gelen bu aşk mektubunu bir erkekten geldiğini bilmeden okumaya başladı ve böyle bir aşka hayran kaldı.~

Erdem kalpten inanan bir dindardı. Yasak elmadan bir ısırık alana kadar. ya da; "Kutsal yüzü, beni günahkâr biri yapıyordu." *texting-metin karışık. Başlangıç: 25 Haziran 2019 Bitiş: 5 Şubat 2020

"Kötü olduğun bir şey var mı?" dedim gülümseyerek ona dönüp. "Zor bir soru." dedi gülerek. Sonra gökyüzüne bakarak düşünmesini izledim. Öyle sevimliydi ki... "Açık uçlu sorularda kötüyüm." dedi kıkırdayarak alayla. Bu kahkaha atmama sebep oldu. "Tatlı. Başka?" "Bisiklet sürmekte berbatımdır. Her yere takılır ve çarparım. Resim çizmeyi beceremem. İlkokulda bile ödevlerimi abime yaptırırdım hep. Hele o perspektifler yok mu? Argh, kaç kağıt parçaladım bilmiyorum. Genelde insanlarla iletişimim de kötüdür, mimiksiz olduğumu söylerler. Hiç konuşmadığımdan şikayet ederler." Gözleri gözlerime kaydığında gülümseyerek onu izliyordum. "Sen eminim onlarla aynı fikirde değilsin." Bu yine gülmeme sebep oldu. "Kesinlikle değilim." "Ve..." Adımını biraz daha uzağa atıp önüme geçti hala yürüdüğümüz sırada. Durduğumda o da durdu. Tam karşımdaydı ve aramızda bir adımlık mesafe vardı sadece. "Sevimli insanlara zaafım var. Konu onlara geldiğinde kendimi -istediğin manada düşün- asla tutamam." Öylece gülümseyerek birbirimize bakıyorduk. Eğer alkol almış olmasaydım kesinlikle böyle bir anda böyle rahatça gözlerine bakamazdım. "Özellikle kısa boylu, çekik gözlü bir çocuk konusunda." Elleri belimi buldu, iki yandan aşağı kayıp tişörtünün eteklerini tutarak beni kendine doğru çekti. Elleri sıcacıktı. Yanıyormuş gibi hissetmeme sebep olacak kadar. "Ki üzerinde benim tişörtümle karşımda duruyorken."

Yirmi birinci yüzyılda geçen modern bir iç kabullenme hikayesi. Hakan kendisini kabullenmeye çalışırken, sevdiği adam sayesinde hiç olmadığı birine evriliyor. Tanrı biliyor ya, Barış da değişmeyi çok istemişti. Barış sanata aşıktı. Hakan ise onun bir narsist olduğunu düşünüyordu çünkü kendisi bir sanat eserinden farksızdı. Başlangıç - 02.03.2019 Bitiş - 28.08.2019