Ludzka egzystencja składa się z cierpień, łez. Radości i lekkości. Gniewu i bólu. Sztuki i beznadziejności. Tandety i rzeczy nad wyraz. Miłości i trwożenia. Zakochania i ignorowania. Niezrozumienia. Beznadziei i jej dopełnienia. Tak jak te wiersze
Roza nienawidziła dotyku, brudu, pytań, mężczyzn w krawatach i swojego pochodzenia. Dalia kochała poezję, kakao, alternatywny rock puszczany na starych odtwarzaczach i ciszę rozdzierającą chaos. Alan kochał Dalię i niebyt. Alan był sztuką i bólem. Alan nienawidził siebie. Praca bierze udział w konkursie „Skrzydlate S...
krokus to symbol cnoty, miłości, nadziei, czystości, mistyzmu i światła. te wiersze nie mają z tym nic wspólnego. Praca bierze udział w konkursie literackim „Splątane Nici" organizowanym przez @adriananitaniteczka.
Dodatek do „Dalii". Listy pisze się gdy zwykłe słowa nie wystarczają. A oni do kopert włożyli niezapominajki.