Yavaşça okşadı saçlarımı, bir eliyle saçlarımı okşarken, diğer eliyle göz yaşımı sildi.. Daha sıkı sarıldı, sanki o an bana seni hiç bırakmayacağım der gibi sarıldı. Daha da yaklaştı ve fısıldadı kulağıma. "Biz karanlığın içinde parıldayan yıldızlarız, ve bizi hiç bir insan söndüremez"

"Geçmiş, şu an ve gelecek arasındaki fark, inatçı bir illüzyondan ibarettir." Teknolojiyi çıkarların için kullanıp bir dönüştürücü mü olursun yoksa dönüşen mi? 2532'de Yapılan ilk başarılı beyin nakli insanlığın kaderini değiştirdi.〄 Kafasını iki yana sallayıp, "Sadece 30 saniye." dedi. Zaman kalmamıştı. Hızlıca attığım mekanizmayı sırtına takmaya başladı. Odadan çıkıp yapmam gerekeni yaptığım için artık yerimizi bulmalarını sağlamalıydım. Bu yüzden odadan çıktığım an kapıyı aniden kapattım. Kulakları delen bir alarm sesi duyuldu. Kilidi kırdığım için odanın kapısının izinsiz açılıp kapandığı bilgisi hemen gitmişti. Üst düzey seviyeden arama çıktığını 4. seviye alarm sesinden anlamıştım. Bu şu demek oluyordu, oda gerçekten önemli bir odaydı. Emin olmuştum. Sadece şuan için tek korktuğum şeyin başıma gelmemesini diliyordum. Düşünürken çatının kenarına yaklaştığımızı fark etmemiştim bile. Biz içerdeyken hava çoktan tekrar aydınlanmıştı. .."18.." .."17.." "Acele etmeliyiz. Alarm sesleri gittikçe artıyor, siyah alarma geçtiği an onlar için tek odak noktası biziz demektir." *** Sessizlik. Önce, sessizliğin içindeydik. Yerküre'nin üzerine ani bir sessizlik çöktü. Bu gürültüden daha da beterdi. Bir süre hiçbir şey olmadı. Ardından gelen gürültü sessizliği parçalarcasına delip geçti. Kapak tasarımı ve kurgu tamamen bana aittir. Tüm hakları saklıdır.