Azılı bir suçlu. Masum bir doktor. Ve bu onların aşka düşüş hikâyesi. (01.08.2019)

Bir mahalle hikâyesidir.

Annesinin telefonunda dolanırken gördüğü bir fotoğrafla, annesinin gün arkadaşının torununu beğenip ona mesaj atan Defne, beklenmedik birisiyle karşılaşır. Argo içerir.

"Ne işin var burada?!" Kalbim teklerken, "Kaplan Giray," diye fısıldadım zorlukla. Asıl onun burada ne işi vardı? "Güzelim," dedi bana doğru bir adım yaklaşırken. Yeşil gözlerinde hem şaşkınlık hem de endişe vardı. "Şu an sana açıklamayacağım bir durum var. Acil burayı terk et." O... Polis miydi? "Ben," diyebildim titrek sesle. "Anlayamadım." "Anlama," dedi aceleyle ve beni uzaklaştırmak için elini belime getirdiğinde giydiğim bombayı hissetti. Kaplan Giray dondu. Bedeni kaskatı kesilirken, "Hayır," dedi. Elini anında çekmişti. "Olamaz bu." "Uzak dur benden." "Sen değilsin," dedi ama bu söylediğine kendisi de inanamıyordu. "Sen olamazsın." Yutkunamadım ve bir adım geriye gittim. "Yalvarırım sana. Uzaklaş." Kaplan tereddüt dahi etmeden bana silahını doğrulttuğunda aynı anda birkaç kişi bağırıyordu insanların burayı terk etmesi için. Kaos. Sesler birbirine karışırken etraftaki tüm sivilleri uzaklaştırdılar ve en sonunda alanda sadece polis ve muhtemelen istihbaratçılar kaldı. Herkesin hedefi bendim. Kulağımdaki o korkunç ses, "Daha iyi," dedi. "Hepsi asker, polis ve istihbaratçı. Sivillerden daha etkili bir darbe olur bu..." Kaplan Giray'a baktım çaresizce. Gözlerinde kocaman bir hayal kırıklığı vardı ama bedeni bu duyguya teslim olmamış gibi bana silah doğrultuyordu. Fakat eli... Eli titriyordu çok az ama bunu sadece dikkatlice bakan biri fark edebilirdi.

"Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için zor tutum kendimi. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."

Nefesi dudaklarımı yalayıp geçiyorken heyecanla aldığım nefesi tuttum. Eli eteğimin altından iç çamaşırımı bulduğunda parmakları ıslaklığımla buluştu. Dudaklarını kulağıma yaklaştırdı ve daha fazla ıslanmamı sağlayacak şekilde fısıldadı. "Benim için mi ıslandın bu kadar, bebeğim? Kadınlığın sikimi istediği için mi ihtiyaçla kasılıyor. Ne dersin sana istediğini vermeli miyim?" Söyledikleri karşısında nefesim kesilirken ellerini iç çamaşırımdan içeriye soktu. O ateşti, bense yanmak için tutuşan bir kıvılcım... O benim öğretmenimdi, bana tutkuyu öğretendi.

Başlama tarihi: 10/09/2024 *Kitabımda ki karakterlerime, başka kitaptaki adları ile seslenmeyiniz! Bu bir ricadır... <°♡°> Siz; eğlenmek için seçtiğim kurbanı bırakmam Siz; şansına ki kurban sensin maalesef ki bu gece ________ # texting 1 # gençkızedebiyatı 1 # gençkurgu 1 # rastgele 1 # romantizm 1 # genelkurgu 1

<Güzel sevmek üzerine bir hikâye... > - Yaş farkı vardır- Mahalledeki gençler olarak uzak tavırları, suskunluğu, sert mizacı sebebiyle aramızda onun adı "Yaban"dı. Beş yıl sonra mahalleye geri döndüğünde hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Özellikle benim için. * (Nisan 2021)

*** "Hiçbir şey beni senin bu korkaklığın bu ilişkiye sahip çıkmayışın kadar üzemez. Seni seviyorum diye senden vazgeçemiyor değilim. Bugün olmaz yarın. Vazgeçerim. Bir başkasına aşık olurum!" dedim öfkeyle. Elini ağzıma kapattı, bir elini belime koyarak bedenimi kendine çekti. Savrulan bedenimin eğer tutmasaydı düşeceğine emindim. Ellerimi göğsüne koydum. Gözlerinin içine bakarken çatık kaşlarının altındaki yeşil gözleri, benim günlerdir denediğim ama yapamadığım şeyi yapıyordu. Öfkesini, bedenime ince ince işliyordu. "Madem öyle... Hazırlan." Elini çekmediği için anlamadığımı sadece bakışlarım ile iletmeye çalıştım. "Bir ay sonra nişan, şubat tatilinde düğün." Ben söylediklerinin etkisi ile şok olurken arkasını döndü, bizim evin bahçesine doğru bir iki adım attı. Ondan çıktığına emin bile olamadığım gür bir sesle bağırdı. "Aytekin!" Kalbim korku ile kasılırken yanına koştum. "Ne? Ne yapacaksın? Hey!" Beni dinlemedi, önüne geçip durdurmaya çalıştığım bedenini sola kaydırdı, bir daha bağırdı. "Aytekin!" Bizim evin ışıkları ile birlikte Cemile teyzelerin ışıkları da açıldı. "Ferhan..." Dediğimde bakışlarını ağabeyimin penceresinden bana çevirdi. "Ferhan yok..." dedi alayla. "Ferhan ağabey diyeceksin." Ellerini havada iki kez itiraz edercesine salladı. "Pardon! Korkak, gururlu, aptal ve sevmeyen Ferhan ağabey diyeceksin!" Bizim evin kapısı açıldığında son kez onu durdurmaya çalıştım. "Ferhan böyle değil. Bir anlık öfke ile değil!" dediğimde ellerimi tuttu, göğsünden indirdi. "Ne bağırıyorsun lan?" diyen ağabeyime aldırmadan bana bakarak konuştu. "Gözünde adamlığım kalmadı ya, bırak onun gözünde de kardeşliğimiz kalmasın. Ama sen..." Bakışlarını yanımıza gelmesine bir iki adım kalan ağabeyime çevirdi. "Bu saate sonra vazgeçme hakkına sahip değilsin." ***

Bu kurguda argo, küfür ve yetişkin içerik barındıran sahneler bulunmaktadır. ●○●○● "Beni sokmaya çalıştığın kalıpta olmadığımı sen de ben de gayet iyi biliyoruz." Ne kast ettiğini gayet net anlamıştım sanırım. Ona sürekli abi dememi kast ediyordu. "Üstelik ben de seni uzun süredir o kalıpta görmüyorken," gözlerimin tam içine bakarken kısık sesle tamamladı cümlesini. "Birbirimizi kandırmanın alemi yok." Bir elini başımın yanındaki duvara yaslayıp iyice sokuldu bedenime. "Ya sen yanlış görüyorsan, ben seni tam olarak o kalıpta görüyorsam?" Yüzünü boyun girintime yaklaştırmasıyla elini yaslamadığı taraftan duvar ile arasından çıkmak için hamle yaptım. Diğer elini de duvara koyarak engel oldu bana. "Senin aksine bedenin o kadar dürüst ki Betül, inkar etmelerinin hiçbir önemi yok artık." Ellerimin her ikisini de ince gömleğin altındaki sert bedenine bastırarak kendimden uzaklaştırmaya çalıştım. Milim kıpırdamadı tabi ki. "Yanlış görmüşsündür." Başını boyun girintimden çıkardı. Dudaklarını aniden anlıma bastırdığında şok içinde kaldım öylece. Ani hareketiyle kapanan gözlerimi bir süre sonra dudaklarını anlımdan çekse de açmadım. "İnkar etmekte serbestsin Betül ama ben az önce adımın yazılı olduğu yere dudaklarımı bastırdım," demesiyle daha sıkı kapadım gözlerimi. Sonra beni öylece bırakarak koridorun sonundaki odasına girdi, gözlerimi açmasam da uzaklaşan bedeninden ve kapı sesinden anladım. Elimi anlımda gezdirirken şapşal gibi gülümsedim kendi kendime. Annem hep kaderimizin avuç içimizde yazdığını, alnımızda da kaderimizdeki adamın adının yazılı olduğunu söylerdi. ○●○●○● #Genelkurgu 5# 24 Temmuz #Romantizm 5# 15 Ağustos #Aşk 4# 11 Ekim #Gençkurgu 5# 21 Ekim #Mizah 1# 27 Ocak