|Przejdą piekło| "- Tamtych wysłałem przodem. Chłopak wie co robić.- powiedział, pakując do ogromnej, skórzanej torby podróżnej różnego rodzaju broń oraz kilka najpotrzebniejszych rzeczy. - A masz plan dla nas?- zapytała poirytowana. Sceptycznie przyglądała się jego poczynaniom. - Oczywiście, że tak. Zamierzam im puścić mój ulubiony kawałek.- odpowiedział i uśmiechnął się chytrze." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Druga część książki "Promise". Pojawią się elementy z filmu "Więzień labiryntu. Próby Ognia", jednak wprowadzę dużo własnych elementów. Opowiadanie NIE POWSTAŁO w celach zarobkowych. Wszystkie wiersze w tej części są mojego autorstwa, więc zastrzegam sobie do nich wszystkie prawa.

❝Czasem nadchodzą takie dni, gdy trzeba po prostu pozwolić sobie poczuć. Gdy wola przetrwania jest ważniejsza, niż honor, a słabość jest jedynym, co ci zostało. Czasem naprawdę trzeba walczyć❞ Alyssa była nadzieją. Nie można było jej nazwać wybawieniem czy magicznym kluczem do rozwiązania zagadki. Odgrywała jednak rolę w istocie ważną, trzymając wszystkich razem i nie pozwalając im zwątpić, choć samej jej się to zdarzało. Była inna. Nijak nie pasowała do ustalonego przez Stwórców obrazka i może to właśnie dlatego dali jej szansę. W każdym razie, na pewno była kimś. I ona jedyna nie potrafiła dostrzec w Thomasie niczego więcej, niż sklejki problemów z dość przeciętnym zamysłem.

❝W czasach, gdy nasze życie nie znaczyło już prawie nic, kolejne wystrzały nie miały nawet zalążka dawnej mocy. I to właśnie słowa sprowadzały nas na dno❞ Ludzie łaknęli gwiazd, podczas gdy najjaśniejsza z nich darzyła ich swoimi promieniami. Stały się one symbolem nowej nadziei i ukojenia, które szybko i bezpowrotnie odbierał im wirus. Rozprzestrzeniał się, wyniszczając każdy milimetr ludzkości i wpijając się w rodziny, rozdzierał je na kawałki. I nawet mimo cierpienia, jakie rzucił cieniem na świat, Alyssa potrafiła wymienić jedną rzecz siejącą zniszczenie większe, niż przekleństwo pożogi - DRESZCZ. Miało być dobrze, lepiej. Mury Labiryntu stanowiły zamkniętą historię, której zakończenie było dawno za nią. Dlaczego więc tyle chorych tajemnic z przeszłości postanowiło dać o sobie znać właśnie teraz? ___________________ The Maze Runner Fanfiction The Scorch Trials timeline: w trakcie "The Maze Runner: The Scorch Trials" Książka pisana na podstawie filmu. start: 30.12.2020 end: 10.05.2021

❝Mówisz poważnie, Thomas? Wolność? Miłość? Rodzina? Naprawdę stuknij się w łeb, jeśli nadal wierzysz w takie bzdury.❞ DRESZCZ upadł. Denver padło. Świat umarł. Oni jednak nigdy nie przestali walczyć. __________________ thomas x oc perspektywa/pov: w 3os. status: zakończone all rights reserved ® cover by @Rosalie_TheDarkLady banner by @inwersjaczlowiecza copyright © 𝘀𝗼𝗻𝘆𝗮_𝘁𝗵𝗲_𝘁𝗿𝘂𝗲_𝗮𝗹𝗽𝗵𝗮 𝟮𝟬𝟮𝟬 [praca bierze udział w konkursie "tylko nie fanfiction" organizowanym przez @chwila_moment]

DRESZCZ zabrał jej wszystko. Rodzinę, pamięć, przyjaciół. Stworzyli Labirynt, w którym umieścili kilkadziesiąt różnych nastolatków. Angelina trafia do Labiryntu pełnego samych chłopaków, a wydostanie się stamtąd nie jest łatwym zadaniem... ✨ - rozdział do poprawy! Autorstwa: Myanyu Okładka: Myanyu WAŻNE: ❗Pisane na postawie Więzienia Labiryntu J.Dashnera oraz filmu o tym samym tytule. ❗ Nie wszystkie wydarzenia w naszym ff będą zgadzać się z fabułą "Więźniem Labiryntu"! ❗FanFiction pisane przez dwie osoby! ❗ Wszelkie podobieństwa przypadkowe! ❗ Zawiera sceny przemocy, przekleństwa oraz momenty z występowaniem krwi. TMR: 20/20 TST: 10/10 BEFORE THE DEATH CURE: 1/1 TDC: 12/12

To była dopiero dziwna reakcja; chemia pomiędzy panią doktor a laboratoryjnym szczurem. minho x famele oc [książka jest powiązana z moją inną opowieścią: "Inne Oblicza Lęku"; znajomość tamtej nie jest konieczna do przeczytania tej książki] okładkę namalowała cudowna @Awesome_Stars

|Wyjdą| "Dziewczyna pomachała mu przed oczami kawałkiem kurczaka i plastrem ananasa z puszki. - Weźmy na przykład te dwa produkty. Słodko- kwaśny smak ananasa nie współgra z delikatnym i przyprawionym mięsem. Nie pasują do siebie, tak samo, jak ja i on. Wbij to sobie w końcu do głowy! - Dziwne... A według mnie tak. Są takie nieoczywiste. Co prawda, to kontrowersyjna opinia, ale... Jeżeli te dwa produkty potrafią się dopasować, to może z wami jest podobnie?" ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ FF to moja wersja fabuły, jednak będą pojawiać się elementy z filmu i książki. Opowiadanie NIE POWSTAŁO w celach zarobkowych. #185 - girl 03.10.2020 (48h od publikacji) #1 - tbs 03.10.2020 #32 - newt 03.10.2020 #1 - kihonglee 21.11.2020 #1 - wckd 21.11.2020 #1 - mazerunner 28.12.2020 #1 - chuck 26.01.2021 #1 - minho 11.02.2021 #19 - friendship 09.03.2021 #1 - strefa 11.03.2021 #1 - maze 11.03.2021 #13 - story 17.03.2021

Znalezienie wyjścia miało być wyjściem i końcem ich koszmaru. Niestety nie wszystko poszło po ich myśli. Teraz Streferzy będą musieli stawić czoła wyzwaniu cięższemu niż życie w Strefie. Po wyjściu z Labiryntu Nora walczy ze swoimi wrażliwymi cechami, stając się silniejszą i mniej zależną. Ale nie tylko ją dotyka wewnętrzna zmiana. Jej najbliższe osoby również zmagają się sami ze sobą, a temu wszystkiemu przygląda się zalana piaskiem i zrujnowana ziemia, przez którą będą musieli przejść. Ale żeby dostać się do Bezpiecznej Przystani będą musieli przejść przez najbardziej zniszczony kawałek piekła. Czy uda im się dotrzeć zanim dopadnie ich DRESZCZ? Jak dużo Nora będzie musiała poświęcić, by znów ich uratować? Odkryje jednak tajemnicę, która zmieni cały jej udział w wojnie pomiędzy dwoma światami.

ZAWIESZONE, może kiedyś wrócę Trzy dni po przyjeździe Thomasa do Strefy zostają wysłane tam dwie dziewczyny. Czy chłopcy im zaufają? Czy powinni? ___ Fanfiction w większości napisane na podstawie adaptacji filmowej książki Jamesa Dashnera pt. ,,The Maze Runner".

• na podstawie trylogii więzień labiryntu • dialogi brane z filmów #love 26 z 50,5 tyś. opowiadań PRZYSIĘGAM, ŻE BĘDZIE POPRAWIONE! Przy tym historia trochę się zmieni ___________________________________________ - Gally nikogo nie lubi, z resztą to z zajemnością - uśmiechnęłam się do niego. On także podniósł lekko kącik ust do góry. - Może zabrzmieć to dziwnie, ale... - zastanawiał się jak to ująć w zdanie - Śniłaś mi się - spojrzałam na niego. ___________________________________________ - Nie ma ich - powiedziałam cicho. - Dobra, ale powinniśmy szukać dalej. - Po co? - spojrzałam mu głęboko w oczy - Nie trafimy do Prawego Ramienia. Marcusa nie ma. Naszych przyjaciół też - poczułam jak łzy napływają mi do oczu - To koniec. Zostaliśmy sami. ___________________________________________ - Zabawne - odezwał się ponownie Newt - Trzy lata forsowaliśmy mury, a teraz włamujemy się z powrotem. ___________________________________________