❝Yüreğindeki ateşin içinde cayır cayır yanıyordu kadının ruhu. Mahkum edildiği hayatı istememişti oysa... çocukluğu gibi çalınıp alınmıştı gençliği de. Güvendiği her limanın onu yarı yolda bırakmasına da alışmıştı, diğer birçok şeye alıştığı gibi. Şimdi ise içine düşmüş olduğu bir diğer bilinmezliği anlamaya çalışıyordu. AŞK'tan haberi olmayan bir kadındı o, güvenemezdi. Sevemezdi de... Sevmeyi bilmeyen adam ise ona AŞıK olamazdı. Üzer ve kırardı... Bu hikayenin birden fazla kahramanı vardı, lakin hepsi galip gelir miydi... işte orası büyük bir muammaydı. Kıran kırılırdı, üzen üzülürdü. Ama adalet er ya da geç yerini bulurdu.❞ 🌑 3 0 / 1 0 / 2 0 2 1 ALINMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR 🖇 #Mardin 1. 📌 27/01/2022 #Watty 1. 📌 22/05/2022 #Şehvet 1. 📌 13/01/2023 #Yalan 1. 📌 18/01/2023 #Midyat 1. 📌 30/09/2023 #Watty 1. 📌 04/12/2023 #Watty 1. 📌 30/04/2024

"Ah tahmin bile edemezsin. O sırada çok yalnızdım. Terk edilmiştim, hem de hiçbir şey söylenmeden. Yaralarımı saracak birisine ihtiyacım vardı. Savaş o karanlık günlerimde bana umut oldu. Bilirsin, biz çoğunlukla korunsak da bazı zamanlarda korunmayı unuttuk. Bebek ikimiz içinde sürpriz oldu." Kalbim.. Kalbim kaskatı kesildi..

Telefonda canlı yayın açıktı. Son model cihazın sağ üst kısmında kalın puntolarla 87.2K yazıyordu. Prenses olarak anılan Katerina Dezira'nın, hesabından açılan canlı yayının bu kadar kalabalık olmasının sebebi kesinlikle Katerina'nın bir süper model oluşu değildi. Canlı yayında binlerce insan olmasının sebebi bir cinayeti izlemeleriydi. Katerina, en yakın arkadaşı Isabella Stark'ı vahşetle öldürüyordu. Yayımlanma tarihi: 20 Ocak 2024

ŞEHRE BİR YABANCI GELİR... Aşk, bazen kaderin kurşunuyla başlar... Annesinin cenazesini memleketine getirmek için yola çıktığında, Mihriban ne çocukluğunda adının bir adamla birlikte anıldığını biliyordu... ne de karşısına çıkacak adamın, geçmişine mühürlenen bir yüz olduğunu. Üsteğmen Ferman, yıllar önce bir sokakta, yeşil şalı düşerken görüp unutamadığı o kızı... beyaz lekelerinden tanıdı. Kalbine yıllar önce düşen kıvılcım, şimdi kaderin ateşine dönüştü. Ama bu kavuşma bir vuslat mıydı, yoksa bir ceza mı? Ailelerin kararı, bastırılmış anılar, suskunluklar ve mihriban'ın taşıdığı ağır yük... Herkes bir kararın peşindeydi, ama Mihriban'ın yüreğinde tek bir gerçek vardı: "Bu bir aşk değil, bu bir sürgün." •Kuma veya kadına şiddeti normalleştirme yoktur. •Urfa'ya Sürgün adlı yazılmış ilk kitaptır ve öyle kalacaktır. •Kurgu şahsıma aittir, en ufak çalıntı durumunda gereken işlem yapılacaktır.

Masum kitabında başrol karakterleri olan Ayza ve Pamir'in kızı Aymira'nın hikayesidir. Kitabı daha net şekilde anlamak için MASUM okuyunuz. ~ "Beni kullandın yani?" Hayal kırıklığı ile parçalandı kalbim. Sesim bir fısıltıdan farksızdı. Bakışlarımı yerden kaldırarak siyah gözlerine baktım, dolu siyah gözlerim ile. Eskisi gibi şefkatle, aşkla bakan gözleri değildi bu gözler... Şimdi bana olan bakışları, bir yabancıya bakarmış gibi bakışlardı. Oysa ben ona hamile olduğumu söyleyecektim değil mi? O yüzden onu görmeye gelmiştim. Şimdi bu yaptığı da neyin nesi oluyordu. Daha fazla bu sessizliğe katlanamayarak yumruklarımı göğsüne indirdim. Güçsüz yumruklarım ona etki etmiyordu ve bu beni daha fazla çıldırtıyordu. "Cevap ver! Cevap ver bana! Beni intikamını alırken kullanmadığını söyle!" Boğazımdan bir hıçkırık firar etdiğinde bileklerimi avcuna alarak acımasız sözlerini yüzüme doğru fısıldadı. "Seni kullandım" Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aitdir! Çalınma gibi olasılık olduğun da kanalınız şikayet etdirilecektir!

Sigarasını dudaklarına götürüp siyah gözlerini benden uzaklaştırarak yanındaki esmer kadına çevirdi. Kadın, onun bakışlarını fark eder etmez gülümsedi ve başını Pamir'e çevirdi. Pamir, bana bir kez bile bakmadan elini kadının beline yerleştirdi. Kadın, dudaklarını Pamir'in kulağına yaklaştırıp fısıldadı. Ne söylediğini duyamadım ama Pamir'in dudaklarında beliren hafif kıvrım, her şeyi anlatmaya yetti. Başını usulca salladı. Boğazıma oturan düğümü yutkunarak bastırdım ve gözlerimi onlardan uzaklaştırıp elimdeki kadehe indirdim. O gün, hastane odasında, hiçbir açıklama yapmadan beni terk ettiği o günden beri sigara ve içki, hayatımdan hiç çıkmadı. Ben Pamir'in değerini onu kaybettikten sonra anlamıştım. Tam içkimi yudumlayacaktım ki, naif ve heyecanlı bir ses duyuldu salonda. "Evet değerli konuklar, lütfen buraya bakar mısınız?" Sesin geldiği yöne döndüm. Rana. Elinde mikrofon, yüzünde her zamanki neşeli ama kusursuz gülümsemesiyle Pamir'in elini tutuyordu. "Hepinize bir haberimiz var!" dedi sevinçle. "Biliyorsunuz zaten, iki gün sonra evleniyoruz." Bir kez daha yutkundum. İçim acıdı. "Sevgilim, sen söylemek ister misin?" diyerek mikrofonu Pamir'e uzattı. Pamir önce kısaca başını salladı, sonra gülümseyerek mikrofona uzandı. Gözleri bir anlığına bana kaydı. Sonra, hiçbir şey olmamış gibi başını çevirdi ve konuşmaya başladı. "Fazla uzatmayacağım" dedi sakin bir tonla. Ve ardından içimi yakan cümle kurdu. "Rana ve ben anne baba oluyoruz." Kitapta; dram, 18+, ihanet, şizofren, küfür ve travma olayları movcuttur! Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aitdir! Çalınma gibi olasılık olduğun da kanalınız şikayet etdirilecektir!

Tehlikeli bir mafyanın evinde hizmetçisin ve bilmemen gereken bir sırrı öğrendin.... Ya yaşamak için tehlikeli mafyanın teklifini kabul edeceksin ya da kabul etmeyip öleceksin. Sude Deniz Kumsal annesinin tedavisi için mafyanın evinde hizmetçi olarak işe başladı ama patronunun mafya olduğunu bilmiyordu. Sude Deniz Kumsal & Ömer Renat Barçın. °•° "Anlamadım?" Dedim gözlerine bakmaya devam ederken. Tanrım! Pozisyonumuz hiç hoş değildi! "Sadece benim ol, benimle yat, hayatında ve hayatımda ol." Kısaca fahişem ol diyor... "B-benden fahişeniz mi olmamı istiyorsunuz!" Sinirle konuşarak onu göğsünden itmeye çalıştım ama nafileydi. "Hayır. Senden benim kadınım olmanı, bana ait olmanı istiyorum" yutkunarak gözlerine bakmaya devam etdim. "Bu olmaz" gözlerimi ondan kaçırarak yaralı adama baktım. Sanırım artık ölmüştü. Ölmüş olma ihtimaline tüylerim diken diken olmuştu. "Niye? Bakire misin?" Duyduğum kelimeler ile gözlerim kocaman açıldı. Gözlerimi kaçırarak hızlı bir şekilde "H-hayır" dedim. Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aitdir! Çalınma gibi olasılık olduğun da kanalınız şikayet etdirilecektir!

Zorla imzalanmış bir evlilik sözleşmesi... Sustukça kanayan bir kadın... Mahi. Ve bir anda çıkıp gelen, yasak bir adam... Ezel. Küçük kızı ile zorluklara göğüs geren genç bir kadın... İzel. Mahi'nin hayatı dört duvar arasında, nefesiyle birlikte her geçen gün tükeniyordu. Sevgi nedir bilmeyen, öfkesiyle hükmeden bir adamın karısı olarak, sesi kısılmış, rengi solmuş, varlığı unutulmuş bir kadın o. Ancak bir gece, bir davette karşısına çıkan o adam... Ezel. Mahi onun kim olduğunu bilmiyordu. Ezel ise onun kime ait olduğunu... Ama kader çoktan yazıldı. Bu, bir aşk hikâyesi değil. Aklın ve beynin savaşıdır.

(Bxbxbxbxg kurgusudur.) Ben bir evde, bir oda da zindan olmak için doğumuştum. İnsan parçalanacağını bilse dahi o odadan çıkmazdı. Bende parçalanacağımı bildiğim halde o odadan defalarca kez kaçandım. Bedenim o odada olsa bile ruhum çoktan kaçıp gitmişti. Para insanı değiştiren tek şeydi belki de. Para kazanmak için satılmak, kalbinize bilmediğiniz, daha önceden hissetmediğiniz ağrılar sokardı. Bende her ne kadar sevilmediğimi bilsem bile, bir pavyoncu'ya satılıcak kadar değersiz bir eşyaydım. Eskimiş eşyalar her zaman çöpe konurdu. Bende o eskimiş eşyay'dım. Ben çöpe konmak yerine, para için satılan ve yenisi alınandım. Satıp parayı alan kişi Halam Canan. Para karşılığında verilense bendim. Bir pavyon odasında saatlerimi geçirmek, evde uyuduğum saatten daha fazlaydı. Şuan evde olsaydım. O daracık odada, kulağımda kulaklığım, elinde kitabım ve üzerimde yorganım olmak için paralar verebilir belkide yüzme şampiyonluğumu bile feda ederdim. Annem ile Babam yaşıyor olsaydı, yeşil gözlerimi halamla dahi buluşturmazdı ancak beni bir arabanın içinde yanlız bırakmışlardı. Keşke onların yok oluşunu görmeseydim. Keşke bu hayata sahip olmasaydım. Keşke ölen Annem ve Babam değil ben olsaydım. Şuan daracık bir oda da tanımadığım dört adamla bakışıyordum. Biri sert, biri sert ancak bana karşı güler yüzlü, ikisi ise durmadan kahkalarla gülendi. Bana zarar vermedikleri için onlara elimde olan herşeyi verebilirdim. Onlara yalvarmamıştım, ancak bekışlarımla herşeyi anlamışları. Geceleri yatmadan önce herzaman Babama birşeyler anlatırdım. O öldükten sonra ise sadece, "Lütfen beni biri kurtarsın Baba. Yalvarırım birilerini gönder. Çok korkuyorum, sen kızının korkusunu görmekten korkarsın baba." Derdim. Bazen senelerce yalvardığınız insanlar zamanı gelince dileğinizi yerine getirirdi. Babamsa bana bu dört adamı göndermiş. Bu dör

TOPRAK SERİSİ 1 Yaşadığı topraklarda adaletiyle nam salmış bir Bey... Başakların kıskandığı sarı saçları olan, Geveze bir Bülbül... Geçmiş, sıkıştığı karanlığı aydınlanmak için onların bir araya gelmesini bekliyordu. Onlar bir araya gelip de kalplerine aşk ateşi düştüğünde, geçmiş saklandığı karanlıktan çıkmaya başladı. Aşk ateşiyle yanan kalpler, intikam ateşiyle kül olur muydu?