"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Zihnimin o karanlık sokaklarda mavi edasıyla dolanıyordum günlerce, çünkü ben Kırık Maviydim. İnsanlardan uzak olan, kendinden uzak olan kırık bir kız. Evet, o benim. Yok oluyordum usulca, ve bu durum kimsenin umrunda değildi. Ondan başka... Bana "Ben aynadaki kendimi sende buldum Kırık Mavi " diyen Toprak'tan başka. Biz aynıydık. Ben Kırık Maviydim, O Kırık Siyah. Bu duruma kabullenemesemde biz birdik. Ruhlarımız birdi, kalbimiz birdi... Ve ben uzak duruyordum Toprak'tan, onunda hayatıma alıp onuda kaybedemezdim aynı duyguları bir daha yaşayamazdım. Bu küllerinden doğuş hikayesi değildi. Bu YOK OLUŞ hikayesiydi. Tek değilim, sende varsın. Ruhunu çöp kovasına at çünkü ruhuma girersen birdaha oradan çıkamazsın... İ.A TÜM HAKLARI SAKLIDIR!

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

Bir yer bildim doğdum doğalı , tohumdum filizlendim yeşerdim kök saldım . Yurduma sıkı sıkıya bağlandım canımı hiçe saydım . Şimdi toprağımdan koparıldım ,zehirlediler köklerimi kurudum kırıldım . Elbet bir gün yeniden yeşereceğim ama bu sefer zehrimle büyüyeceğim , şifayıda ölümüde bende tadacaklar . -Ayza

alışveriş merkezlerinin ışıklı yazılarındaki sönmüş harf gibiyim. komik gifler, yazılar ve fotoğraflar. komik olan her şey. gel vatandaş gel. 5 eylül, 2020.

Zar zor araladığım gözlerim, güneş ışınlarının kuvvetine dayanamayarak geri kapandı. Bilincim yerindeydi ve sesleri duyabiliyordum. Havaya nüfuz etmiş olan paniğin kokusunu koklayabiliyordum. İnsanların yüzlerine yerleşmiş olan korkuyu hissedebiliyordum. Meraklı ve acıyan bakışları... Şaşkınlık nidalarını... Ama biliyordum ki; hiçbirinin umrunda değildim. Burada birkaç dakika geçirip meraklarını gidereceklerdi. Sonra da.... Hayatlarına devam edeceklerdi. Ya ben? Gözlerimden akan yaşlar dudağımdan akan kanlara karışarak asfaltı boyarken karnımdaki tarifsiz acıyı bütün hücrelerimde hissediyordum. "Lütfen" diye geçirdim içimden. "Lütfen rüya olsun..." Ama biliyordum ki değildi. Siz de öğreneceksiniz. Benim hikayem aslında bundan yaklaşık 1 hafta önce başladı. Nasıl mı?

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...