Her insan bir yalancıdır. Her insan bir yabancı... Bize öğretileni yapar, bir yalanı yaşarız hayat boyu. Vakti geldiğinde ise yalan hayatlarımıza yabancılaşırız. İsteyerek ya da zorunda kalarak... Biz zorunda bırakıldık ve her şey o gün başladı. Hayatlarımıza yalan o gün bulaştı. Ya da biz öyle sanıyorduk. Biz kim miyiz? Bizler yabancıyız. Belki biraz da yalancı...

Bildiğiniz tüm ezberleri bozun. Çünkü burada yasaklar çiğnenmek için, kurallar yıkılmak için var. Ya savaş ve kazan... Ya da yok olmaya mahkum ol! ***** 18 yaşına gelip yetimhaneden atılan gençlerin önünde yalnızca iki seçenek vardır. Ya ATEŞ çetesinin bir üyesi olacaksın, ya da BARUT çetesinin. Üçüncü bir seçenek ise ancak toprağın altında olabilir. ***** Sokaklar hiç bu kadar geceyle iç içe olmamıştı. Gece hiç bu kadar yalanlarla sarılı entrikalara tanık olmamıştı. Entrikalar hiç bu kadar savaşlara hazır olmamıştı. Aşk hiç bu kadar sinsi olmamıştı. **** Kumsal ve Deniz... İki kız kardeş. Biri zorla Ateş çetesine sürüklenirken öbürü Barut çetesinin bir üyesi olmuştu. Şimdi ise bu iki kardeşten beklenen şey; Çeteye sadık kal, emirlere uy ve... eh bu iki çetenin istekleri bitmez. -Küfür ve argo içerir. -Tüm hakları saklıdır. Çalınma söz konusu olursa, kişiler üzerinden yasal işlem başlatılacaktır. Kapak tasarımı- @rei-nia Wattpadde 'Sokak Çeteleri' adı ile yayınlanan ilk kitaptır.

"ÇIĞIR AÇANLAR Kategorisi - The Wattys 2016 Ödülü Sahibi" Mutluluk yoktu, sevinç yoktu, heyecan yoktu, korku yoktu, üzüntü yoktu, acı yoktu, hiçbir şey yoktu. Sadece saatin her geçen saniye vücuduma bıçak gibi saplanan akrep ve yelkovanı vardı. Bu saat sonsuzdu, sonsuzluktu. Ben sonsuzdum, sonsuzluktum. Eğer bu bir infazsa; zaman cellâttı, bense mahkum. Yayın tarihi: 20.12.2014 Bitiş tarihi: 17.09.2016 Tüm telif hakları saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz ya da paylaşılamaz aksi takdirde gerekli yasal işlemler başlatılacaktır.

Aksiyon 1. sıra 30.09.2017 Yalnızdı. İlk doğduğu andan itibaren, emeklemeye başlarken, ilk harflerini söylerken ve büyürken. O hep yalnızdı. Kimsesiz büyümüştü ona yabancı insanların arasında. O kimsesizdi. Tüm hayatı boyunca tek istediği şey sadece bir aileydi. Şimdi ise bir aileye sahip olacağını düşünüyordu ama nereden bilebilrdi ki kendisini ülkenin en çok aranan soygun çetesinin bir üyesi olarak bulacağını? Bilemezdi. Peki ya kendisinden nefret eden ve hatta korkan bir adamı seveceğini nereden bilebilrdi? Bilemezdi. Başlangıç Tarihi: 16.10.2016 Bitiş Tarihi: 30.09.2018 "Kiralık Cehennem." Adıyla yayınlanan ilk Wattpad eseridir. Tüm telif hakları saklıdır. Hiçbir şekilde kopyalanamaz ya da paylaşılamaz aksi takdirde gerekli yasal işlemler başlatılacaktır.

- Üzerindeki gelinliğin çirkinliğini mankenden çıkarmamalısın ! Duyduğum alaycı sesle hızla arkama doğru döndüm . Gözleri yorgun ve uykusuzdu . Gömleğinin düğmelerinden iki tanesi açıktı . Yakasında ise baya dolgun dudaklara sahip birinin ruj izi vardı . Acaba o hastaneye gelen kadının dudakları mıydı ? Gözlerimin gömleğinin yakasında oyalandığını oda fark etmiş olacak ki boğazını temizleyerek yakasını düzeltti . - Kusura bakma geceden kalmayım biraz da ! Cevap vermedim . Heyecanlanmış ve utanmıştım . - Buraya neden geldin ? - Cevabımı bildirmeye geldim . Ellerimle gözlerime yelpaze yaptım . Ağlamamalıydım . Zaten cevap vermemiş miydi ? - Bence profil fotoğrafının gitmesi benim için yeterince açık ve net bir cevaptı . Boşa yorulmuşsun buraya kadar ! - Ne o Medine Dilencisi , süt dökmüş kediye döndün birden ? En son gördüğümde kafama çiçeklerle vuruyordun ! Kaşlarım şaşkınlıkla kalktı . - Bana kızgın değil misin ? Sorduğum soruya tebessüm etti. Fakat bu tebessümü her zaman yüzünde alışkın olduğum alay şeklinde ortaya çıkan dudak kıvrılması değildi . Dünya'ya resmen alay etmek için gelmiş olan adam karşımda yıkılmış halde öylece dikiliyordu . Fark ettiğim gerçekle kaşlarım iyice havalandı . Bizim alaycı Bay Keş'imiz acı çekiyordu....

Bir umut ışığı yok mu? Peki ya hayat..? Bir anlığına Ölüp tekrar dirilen bir grup insanla karşı karşıya olduğunuzu düşünün! Korkulu rüyanız... Sizi yemek için her an tetikteler ve siz onları öldürmek için tek çaresiniz... Dünya'ya yayılmaya devam eden bir virüs... Sonumuz mu olucak, yoksa tekrar yeni bir başlangıcımız mı?

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

KİTAP OLACAĞI İÇİN BÖLÜMLER KALDIRILMIŞTIR. "Dans ediyorken sen yol boyunca Bir bulut ayaklarının altında Düşmüşsün demektir aşka" Dean Martin Günün birinde, Gökyüzü kapkara, dalgalar hırçın, nehirlerden kan, topraktan zehir akarken; Kir ve kanın içinden filizlenmiş aşkın saflığı. Kız prens ve prenseslerin anlatıldığı masallarla büyümüş. Adam masallarda anlatılan kötülüğün kendisiymiş. Kız ışıklı ilahiler mırıldanmış dudaklarından, Adamın yurdunda ışık yokmuş. Onun tüm ışıklardan göz alıcı bir karanlığı varmış. Kız karanlığı kucaklamış, ışığı bulmanın yolu olduğunu umut ederek. Ve Düşmüşler aşka... Bir varmış, Bir yokmuş. Hep varmış. Belki de hiç yokmuş. "Seni daha önce kimsenin almadığı gibi almak, seni benden başka bir şey düşünemeyecek halde bırakmak, seni hissetmek ve o anda kaybolmak istiyorum." Hikaye 10/12/2021 tarihinde yayımlanmaya başlamıştır. 30/07/2022 Tarihinde tamamlanmıştır.

#1 IN MURDER-MYSTERY CATEGORY! Rachel never thought her past would catch up to her. When she and her friends are invited to a new haunted house on Halloween, she expects it to be a night of fun. Before she has a chance to realize what she's gotten herself into, her friends begin dying at a rapid pace. Someone is after them. Someone out for blood. Someone out for revenge. As Rachel races to find the truth, she learns that the reason for these murders may be connected to her in a way she never expected. Will she be able to find the killer in time before they make their own move on her? Or will everything she ever loved come crashing down around her? A series fans of Pretty Little Liars, Saw, and Scream most definitely do not want to miss!

"Beni bu dünyaya sığdıramadınız..." ** "Teşekkürler Raif Bey, harikasınız..." Kendi kendime mırıldanırken bir yandan da Raif Bey'in getirdiği poşetteki isteklerime bakıyordum. Halat ip almıştı, şu an aklımda kullanmak yoktu ama ne zaman neyin işe yarayacağını tahmin etmek zordu. Yaklaşık on tane de çivi istemiştim, kasamın önünü kapatması için bir tahta koymayı düşünüyordum. Elime çekici aldım, sıkı bir şekilde kavradım. Raif Bey ise beni izliyordu. "Çekicin boyutlarını vermiştim oysa." Fazla büyüktü, saklamam zor olurdu. En kısa zamanda kendim gidip bakmalıydım. Daha küçük ve daha az etkili olması daha iyiydi. Öldürmezdi. Mahcup bir duruş takındı. "Kusura bakmayın doktor hanım. Çekiç boyutu yoktu, yağlı urgan da bulamadım." Onu suçladığım falan yoktu, yoksa yapabileceğim başka bir şey yoktu. Karşı dairemin kapısı açıldı, favori komşum, 7 numara. "Günaydın Raif Abi." Raif Bey arkasını döndü ve ona bir baş selamı verdi. Raif Bey'in parasını ödedim ve aldıklarını incelemeyi sonraya baktım. Kerem beni inceliyordu. Üzerimde sporcu atleti ve spor taytım vardı. Saçlarımı ise at kuyruğu yapmıştım. "Hayırdır, beni öldürmeyi mi planlıyorsun?" Kaşlarını çattı, tebessüm etti. Poşetleri kapının ardına bıraktım. "Evet." Yüzümde bir mimik olmadan söylediğim şeylere yüksek sesle güldü. Aptal, karnını deştiğimde de böyle gülebilecek miydi acaba? ** Kapak @bsudeee