"Tam yüz yirmi bir yıl oldu. Osie denen bu yer altı şehrinde nesillerdir yaşıyoruz ama bir gün ölümün gölgesinde yaşadığım bu yalan dünyadan kurtulacağım ve karanlıkta kaybolmuş gerçeklerin ışığını tüm dünyaya yayacağım." Keşke her şey bu sözler kadar umut dolu olsa. Fakat gerçekler acı verici ve Dünya en büyük acı haline geldi. Hani derler ya kendi kendini bitirdi. İşte aynen öyle oldu. İnsanlık kibri yüzünden Dünya'yı mahvetti. Belki o zamanlar Güç arzusunun neler doğuracaklarını bilemediler ama bir sabah uyandıklarında cehennemden onları cezalandırmak için gelen İblislerin çığlıklarını duyduklarında, kalplerindeki kibir yerini ölüm korkusuna bırakmıştı. Fakat artık hiçbir şey geri dönülemeyecek durumdaydı. İnsanlık yerle bir ettiği Dünya'nın kendilerini yok etmek için gönderdiği iblisleri yenebilecek miydi? yoksa kitlesel bir yok oluşa mı kurban gidecekti? Risk çok yüksekti ama kumar bir kez oynatılmıştı ve sonuçlarına herkes katlanacaktı

Hastalığım iyileşemeyecek raddeye gelmişti. %98 ihtimalle ölecektim. O, sağlıklıydı. %50 ihtimalle ölecekti, ya da yaşayacak. Benim ölmem, onun yaşaması gerekiyordu.

YİN YANG SERİSİ | II Bir yok oluş. Bir yeniden doğuş. Yapılan hatalarla süregelen bir uyanış. "Hayatımı şekillendiren meleği bir vesvese çakmağında yaktım. Bana dünyamı geri vereni, gözümü kırpmadan öldürdüm. Emanetiydim, emanetini ateşe verdim. Umudumu terk ettim." "Yaşadığını hissediyorum. Lütfen... Geri dön." Melek döndü. Ebyaz doğdu. Nabiz gözünü açtı. Şimdi sıra, geri kalan tek savaşı bitirmekteydi... 11.06.19

Muhafazakâr bir ailede yetişmiş, çalışkan bir bilim insanı olan Ayşin Karasu; son yayınladığı makalesiyle epey ses getiren bir buluş ortaya atar. Çalışmasıyla dünyanın en prestijli okullarından davet alır. Ancak Ayşin'in hayallerini gerçekleştirmeden evvel aşması gereken engeller vardır. O, tesettürlüdür ve ülkenin açık yarasının iki kanadı, sol ve sağ camia tarafından kabul edilememiş bir kadındır. Zaman geçtikçe başarılarıyla değil de seçimleriyle medyaya taşınan bir figüre dönüştüğünde, klavyelerden doğan terörizm rüzgârı ona doğru estiğinde, bloklaşmaların merkezine itildiğinde; mücadelesi başlar. * 2035 yılında Ayşin Karasu'nun hikayesinden ilham alınarak; bağnaz, sabit fikirli ve provakatif davranışlar sergileyen insanlara yeni bir tedavi şekli uygulanır: Program Ayshin. İki insan; tek katlı, tek odalı bir ev ve minik bir arsa. Hayatta kalmanın tek yolu tarım yapmak, fakat tarım yapmanın tek yolu iletişim kurmak. * İki farklı zaman, tek bir ihtar! "Kendime bu yola çıktığımda, akıl baliğ olduğumda cezbedici çiçekleri terk ettiğimi hatırlattım. Terk etmiştim evet, ve hayır onların güzelliklerine inanmadığım için değil, geçici olduklarını bildiğim için. Yeni baştan kendime hatırlattım kayaları niye seçtiğimi ve kayaları seçenlerin aslında bir bakıma yalnızlığı seçtiğini. Soğuğu, boşluğu ve onların yanında durmasının zorluğunu; rüzgâr ters yönde esince ve gövdeler ona erince sertliğinden, darbenin dehşetinden kayadan uzağa koştuğunu insanların, tehlikenin hep olduğunu hatırlattım. Aslında tehlikenin bir bakıma hep olacağını, kayayı seçmenin, kanamayı kabul etmek olduğunu yineledim zihnimde."

Kül kedisi olmak bana göre değil. Ben hayatımı değiştirmek için hiç tanımadığım, üzerimde güzel kıyafetler olmadan beni tanıyamayan bir salağa aşık olduğumu sanıp onunla evlenmem. Adam prens olsa bile. Bu güçlü bir kadının yeniden doğuş hikayesi. Yeniden doğuş ve hayatı, aşkı, arkadaşlığı anlayış hikayesi. Hikayem bütün güçlü kadınlara armağan olsun...

Özgür(Toprak) sadece toprak ve kum zeminde görünebilen bir gençtir. Hayatın ona verdiği bu farklı özelliğe alışmaya çalışır. Farklı bir hayat çoğu insana çekici gelse de o normal, sıradan bir yaşam arzusuyla yanar tutuşur. Ve bir gün normal bir insana aşık olur... Toprak Adam'dan: Hoş geldin hikayemize sevdiğim. Korkma, korkma benim Toprak, arala artık şu sayfaları da geçmişimize bakalım seninle . Hemen üzülme öyle geçmişe geç-miş dedim diye. Alıngaçlarını açmadan beni bir dinle, kalbine demir kaplı zırhları da bürünmeden ama olur mu? Ben sana burada geçmişi bildiklerini ve bilmediklerini üşenmedim sayfalarca anlattım. Sen de üşenme oku beni. Gözlerin yorulur başka bir diyara dalar, kanlanır ya da yaşlanırsa usulca kaldır beni, bir kenara koy inan sana alınmam. Ama sonra yine oku hikayemizi okudukça öğren gerçek beni ve senin bende uyandırdığın hisleri.

Kapak tasarımı Perhapsmorefree'a ait. Çok teşekkürler! Sekiz acemi ajan... Sekiz tehlikeli mahkum... Tek bir amaç... Nükleer felaketten sonra geriye kalan insanlar yeni devletler kurdu. Birbirlerine savaş açıp birçok masum kan akıttılar. Birbirlerini devirebilmek için yeni teknikler geliştirdiler. Ve bu devletlerden sadece biri Gratis. Düşman ülkeye sızıp. onları devirebilmek için sekiz casus seçildi. Seçilen casusların sadece ikisi, işinin ehliydi. İçlerinde ki bir kişi görevi kazara bozunca yakalandılar ve bir oyuna hapsedildiler. kimse ne yapması gerektiğini, buradan nasıl kurtulacaklarını bilmiyordu. "Şifreler yol gösteren pusulan. Ve onu kaybedersen, buradan sonsuza dek kurtulamazsın." •••••• Seçilen on altı kişi birbirinden uzak noktada uyanacak ve birbirini bulmaya çalışacak... İhanet.... Savaş.... Kan.... Nefret.... ŞİFRELERİ BUL; HAYATTA KAL! ________________________/•|•\________________________ GRATİS adında ilk ve tek hikayedir. Hakları tamamıyla bana aittir. 23.06.2015 / 00:00

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Bu hikaye sonsuzluğa atılan bir adımdır. İçerisinde sevgi ve aşkı da barındırır, nice dostluklar kurulacaktır ve nicesi de maalesef acımasızca yıkılacaktır. Karakterler Adem, Eva, Küçük Suzi, Marla ve Şeffaf ile tanışmaya hazırlanın. Onların maceraları şimdi henüz daha yeni başlıyor, sonsuzluğa uzanan yolda sizin maceranız nerede bitiyor? Henüz bunu bilemiyor olsanız da anne kertenkele Ufi, belki size bu konuda yardımcı olabilir...