Albus'un rüya ile gerçeklik arasındaki çizgisi yavaş yavaş bulanıklaşmaya başladığında, o çizgiyi yeniden belirginleştirmek için her fırsatı değerlendirmesi gerekiyordu. scarssandstarss © 020720

"yıldızlar öldüğü zaman üzerimizdeki tüm yükler, alınıp götürülür korkuyla. çünkü bilinir ki, yıldızlar asla ölmez." oylesine yayimda devami gelmio arkadaslar

şimdi sen gittin, ve ben hiç kimsesizim. scarssandstarss © 271220

yuu her gün istemsizce kendini mezarlığın kapısında buluyordu. yanındaki eski sayfalardan birini koparıyor; özenle ve özlemle yazdığı yazıları eski anılarını barındıran fotoğraflarla birlikte mezar taşının yanına koyuyordu. fakat her sabah yeniden geldiğinde bıraktıklarının yerinde olmadığını gören yuu, bunları alanın mezarlık görevlisi olmadığını anlayalı çok olmuştu. scarssandstarss © 061220 • bu kitap @mavi_elma19'a ithaftır.

Atlas; onun sadece kendisine uzatılan belirgin eklemli ellerini ve sanki bin günahın ağırlığını taşıyormuş ama hâlâ ayakta kalmak için uğraşıyormuş gibi görünen ince omuzlarını gördü. Pencereden gelen rüzgâr gencin üniformasını çekiştirdi, sanki onu kendisiyle beraber götürmek istermiş gibi. Yaralı vücudu bir an gerildi. Çok yorgun görünüyor, diye düşündü Atlas. İfadesizce kendisine bakan yeşil gözlerle gözleri çarpıştığında kalbi bu manzaraya karşı istemsizce çarptı. Boğazının tamamen kuruduğunu hissetti. Bu kişinin bir anda göze oldukça hoş geldiğini hissetmesi için ne kadar aptal olmalıydı? • !omegaverse, slow burn. |⚘311222