Tekrar içimdeki varlığını hatırlatan o duygu, ruhumu kasıp kavurarak dışarı çıkmaya çalıştı. Bana uzattığı elini görünce kaçacak bir yerim olmadığı için korkuyla dizlerimin üstüne çöktüm. Kafamın içinde duyduğum insan çığlıkları gittikçe yükseldiği için ellerimle kulaklarımı kapatırken acıyla yüzümü buruşturdum. Bütün o çığlıkları bastıran ses, derinlerde, kafamın içinde sakin bir tonla konuştu. Kaçmak için 3 saniyen var, kızıl.

Bir canavarı sevmeye başlamak mıydı bu, yoksa canavarın arkasına saklanmış birinin sevgiye olan ihtiyacını fark etmek miydi?