"Sen hastahanedeyken hiç yanımda yattın mı?" Genç adam karşısında ki asi kadına,karısına baktı. Cevabı gerçekten merak ediyordu. "-Oo ağam bunu o kadar mı düşündünüz?" O ağam lafını... "Aksine sana dair bir şey düşünmüyorum ama gözlerine ne zaman baksam çok tanıdık geliyor. Silüetin de öyle..." Genç kız buna alaylı bir şekilde güldükten sonra açmıştı yine o mübarek ağzını. "Bunlar hepsi beyninizin bir oyunu ağam " dedi kinayeli bir şekilde. Bedirhan ağa sinirlerini zar zor zapt ettikten sonra kızın arkasına geçti. Şuan nefesi kızın saçına vuruyordu. Bir elini kızın beline yerleştirip kendine çekti. Burnunu kızın bahar gibi kokan saçlarına daldırdıktan sonra mırıldandı... "Peki bu koku? Bu kokuyu da mı beynim uydurdu ?"

''Okulunuz yatılı'' Ne? Olamaz yani ben evimden uzakta arkadaşlarım olmadan yapamam,babam iç sesimi duyar gibi ''Ordada çok arkadaşınız olacak'' demişti.

'Sana benden uzak durmanı söylemiştim.' Dibime kadar girdiğinde geriye gidemeyip, sadece elimi göğüsüne koyabilmiştim. 'Karşıma çıkan sensin ama, üstelik bu hâlde.' Burnuma kokusu dolarken kelimeleri kafamda düzenlemeye çalışıyordum. 'Buna bir anlam yüklemeye kalkma.' Güldüğünde göğüsü elimin altında titriyordu. 'Ateşle oynuyorsun mia bella.' Burnunu boynuma sürttüğünde gözlerimi kapattım. 'Yanmak hoşuna gidiyor belli ki.' Gözlerimi açtığımda onu geriye ittim. 'Uzak dur benden.' Duvar ile arasından kurtulmaya çalıştığımda kolunu duvara yaslayarak beni engelledi. 'Onu bu hâlde önüme çıkmadan önce düşünecektin.' Bakışları dudaklarıma kaydığında kendimi iyice duvara bastırdım. 'Siktir git başımdan!' Başını gülerek iki yana salladı. 'Hiç yakıştı mı ama? O ağızınla çok daha güzel şeyler yapabilecekken.'

Merhaba arkdaşlar bu benim ilk hikayem umarım beğenirsiniz ve destek olursanız sevinirim❤️

DÜZENLENECEKTİR Duyduğu isimle tüyleri diken diken olmuştu Begümün. Uzun zaman sonra ilk defa onu görüyordu. Özlemişti de aslında. Ancak onu unutması için etrafındakiler sayısız şey yapmıştı. Sayısız kez terapi görmüştü. Hiçbir şey ona olan içindeki aşkı değiştirememişti. Ancak kendini de onu sevmediğine inandırmaya çalışıyordu. Artık farklı bir hayatı vardı ve düzenini sürdürmenin, ayak uydurmanın derdindeydi. Çağrının yaşadığı şok da Begümünkinden farklı değildi ama Çağrı Begüm kadar kolay atlatamamıştı süreci. Hatta tam olarak atlatabildiği bile söylenemezdi. Evleri hala aynı şekilde duruyordu. Çağrı farklı eve geçse de Begümün izlerini taşıyan bu evi satmamıştı. Üstüne sinir krizleri sırasında kendini sürekli bu eve kapatır sakinleşmeyi beklerdi. Aldığı terapileri, kullandığı ilaçları Begüm gidince bırakmakmıştı. O gittikten sonra kötü olan kalbi daha da kötüleşmişti. Kimseye acıması yoktu. Çağrı vakit kaybetmeyip onların olduğu asansöre bindi. Begüm ve kucağındaki çocuğun. Çağrı kaşlarını çatmış durumu anlamaya çalışıyordu. Sevdiği kadın kendisinden sonra evlenmiş miydi? O henüz Begümü unutamamışken Begüm onu unutmuş muydu? Not: Çağrı karakteri psikolojik sorunları olan bir birey. Bu yüzden de kitaptaki yaptığı davranışların sağlıklı bir birey olarak yapmadığını unutmayalım. Not: Kitaba küfür, hakaret, nefret bildiren söylemlerin olduğu yorumları yapan kişiler engellenmektedir. İLK BÖLÜMLER DÜZENLENECEKTİR. 27.03.2020

Elini kaldırarak dudaklarıma götürdüm. Defalarca öptüm. Bedeni kasılıyordu ellerimde. Dudağımın kesildiğini hissettiğimde diğer elimi kanı silmek için havalandırdığım sırada belimden çekilmem bir oldu. Dudakları kanayan yarama değdiğinde kalbim fazla hızlıydı. Kanı yavaş yavaş emerken kendimi kurban gibi hissediyordum. Kanı sömürülen, nefesi yudumlanan. • Gece VURAL & Güneş KAYA • Etiketlerde de #1 olduğu kadar aynı şekilde gönüllerde de 1. 🤍

" Olmaz " " Olur " " Ben karanlığım " " Ben seni aydınlatırım. " " Aydınlanamayan bir karanlık." " Neden böyle yapıyorsun?" " Çünkü çok geç ! Ben artık çukurun en dibindeyim ve seni oraya çekmek istemiyorum. " " Ya ben sana elimi uzatsam ve seni yukarı çeksem ?" Birden ellerini yanaklarıma koydu ve dudaklarıma yaklaştı... Öpecekti ama ben... bir anda geri çekilince bana o üzgün gözleriyle baktı. Bakma! Bana o üzgün gözlerle bakma! Seni korumak için senden uzaklaşırken bana öyle kalbimi parçalayacak şekilde bakma! "N-Neden?" diye sordu titrek sesiyle." Neden onu sevdiğin gibi beni sevmiyorsun ha? Neden?!" Cevap vermedim. Beni her an izleyen biri varken onun hayatını riske atamazdım. Sadece baktım. Yalan söylediğimi, onu çok sevdiğimi anlaması için, cevabı gözlerimde bulabilmesi için baktım. Ama o ise sadece gitmeyi seçti. Arkasını dönüp uzaklaştı. Hiç uğraşmadı. Belki biraz olsun gözlerime bakıp da birşeyler görmeyi ümit edebilseydi...belki de aradığını bulacaktı. Gelen bildirim sesiyle telefonumu çıkardım. Belarus. " İyi iş çıkardın Alev." ************ Alev ve Savaşın mafya grubu... Tabi başlarından da sorun eksik olmuyor. Casuslardan kaçırılmaya kadar her şey var. Neden? Çünkü onlar mafya. Alevin aşka inancı yok. İhanete uğradı. Savaş ise en olmayacak kişiye aşık oldu. Alev. Sizce onların sonu nasıl olacak? Aşk mı hüsran mı? Ya da Alev hangisini seçecek? Aşk mı arkadaşlık mı? Ama o mantığıyla hareket ederken hisleri ne diyecek? Hepsi bu kitapta. Okuyun ve sonucun ne olacağını öğrenin. Tabi sonu olacaksa...

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

TAMAMLANDI Loş ışıkların altında görebildiğim tek şey Arasın elinde gitarla sahneye çıktığıydı. Bir dakika 'Aras mı' dedim az önce ben? Şarkı söylediğini bilmiyordum, tabi gitar çaldığını da. Bak sen bizim öküze. Neler de biliyormuş öyle. Bir de bütün kızlar hayranlıkla ona bakıyorlardı ya sinir oluyordum. Saçlarını başlarını yolasım geliyordu vallahi. Bana neyse artık. Arasın tok sesini duyduğumda düşüncelerimi kafamdan atıp ona odaklanmaya çalışdım (!) -Bu gün aranızda benim için değerli biri var. Onun için sahneye çıktım. Biliyorum hepiniz şaşkınsınız. -herzaman ki ukala gülümsemesi yer edinmişdi dudaklarında- Badboy Arasdan beklenmedik davranışlar bunlar. Neyse hadi başlayalım... Aras yavaş-yavaş şarkıyı söylemeye başladığında sesinin ne kadar güzel olduğu dikkatimden kaçmamışdı. Etrafdan yükselen "vay!!" nidalarının da etkisi büyükdü tabiki o an için. Sanırım ilk kez o gün duyuyorduk sesini. Sonlara doğru gitarını bir kenara bırakarak sahneden inip, yanıma geldiğinde tüm ışıklar kapandı.Sadece bana ve Arasa ışık verildi. Aras tam karşımda durdu ve elimden tuttu. Zaman durmuşdu o an sanki. Her kes - buna ben de dahil- büyük bir merakla Arasın ne yapmaya çalışdığını anlamaya çalışıyorduk o an. Arassa istifini bozmadan, elleri ellerimde, gözleri gözlerimde şarkıyı tek düze söylemeye başladı. -Acaba sen de benim seni düşündüyüm kadar düşünüyormusun? Acaba sen de benim seni özlediğim kadar özlüyormusun? Acaba sen de benim seni düşündüğüm kadar düşünüyormusun? Acaba sen de benim seni özlediğim kadar özlüyormusun? Nefes nerden alınıyordu? Peki Aras karşımda bir cevap beklermişcesine dururken benim cevabım ne olmalıydı? Sanırım onu da hikayemizi okuyunca anlayacakdınız.

Deniz babası ve annesi trafik kazasında hayatını kaybettikten sonra dedesinin yanına İzmire gider Dedesi onun için herşeyin en iyisini istediği için bir koleje yazdırır Bakalım Denizi yeni kolejinde neler bekliyor olacak *Küfür ve argo içerir Başlangıç tarihi : 08.08.2018