Ardından Ecmel kahvesini uzattı Muâz'a. Diğerleri de belli etmeyerek Muâz'a bakıyordu. Onu ilk defa bu kadar insanî bir davranış sergilerken görüyorlardı. Hatta onu bu kadar insan içine karışmış ve sakin olarak da ilk defa görüyorlardı. Bu yüzden olsa gerek babası oldukça tedirgin Muâz her ân bir olay çıkaracakmış gibi diken üstündeydi. Muâz elinde ki fincanın kulbunu kavrarken hoşnutsuz bir bakış attı içine. Ardından dikkatle küçük bir yudum aldı. Hepsi gizliden-açıktan onu izliyordu. İlk yudumdan sonra biraz dursa da ne yüzünü buruşturdu ne de kahvenin tadına dair bir izlenim bıraktı. Büyüklerin sohbetini dinlerken sakin bir şekilde kahvesini içmeye devam etti. "Kahveyi mi değiştirdin?" Diye sordu Efna. Şimdiye çocuğun şuraya yıkılmış olmasını bekliyordu. Diğer gözler de ona dönerken başını iki yana sallayıp reddetti. "Ben de şaşkınım." İmkânsız dedi, gurur. Riskli dedi, tecrübe. Manasız dedi, mantık. Yine de denemeye değer dedi, kalp.

•TAMAMLANDI• "Şeytana yol veren bir melektim. Kanatlarıma kan bulaşmıştı benim.." 🔸🔸🔸🔸⚜️🔸🔸🔸🔸 Acıyı tanımak, onu hissetmekten daha çok sarsar insanı. Tecrübe etmişsindir.. acının sana neler yaşatacağını, sende meydana çıkaracağı hisleri artık biliyorsundur ve bu işleri hiç kolaylaştırmaz. Tam da bu sebeple yaşadığın ve de yaşayacağın duygularını birbirine katar, acını çoğaltırsın. Bu yüzden bazen bilmemek daha kolaydır bilmekten. Daha zahmetsiz. Bileğimdeki bu acıyı daha önce tattığım gibi bedenime arsızca dokunan ellerin zihnime verdiği acıyı da tatmıştım. Daha zahmetsiz olmasını dilerdim oysa. Ama işte bazen, sadece olmuyordu. Uzanamıyordum. Bileğime çevrili kalın metal kelepçe sınırlarımı çizmiş daha fazla ileri gitmeme izin vermiyordu. Ayakkabılarımı arkalarından destekleyerek çıkarıp fırlatmış ve de bir kez de öyle denemiştim ama aşağılık adamın cepleri zıt yöne bakarken anahtara ulaşamıyordum bir türlü. Düşünmek için zaman yoktu. Sağ elimin başparmağını tek hareketle eklem yerinden çıkardım. Acıyı göz ardı edip hızla başparmağımı içe büktüm ve bileğimdeki kelepçeden kurtuldum. Çıkık acısının yanında, sağ bileğimde kesikler ve ten rengime rağmen kendini gösteren morluklarım vardı ama şu an önceliklerim başkaydı. Hızlı olmalıydım.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Aptallar Takımı Psikolojinizin etkilenebileceği düşüncesindeyseniz 18 yaşından önce okumayın. (Henüz düzenlenmemiştir.)