"Tutunacak bir dal ararken koca çınarın gölgesinde dinlendiğimi geç fark ettim" * "Sen Güneş, sen Cihangir Boran'ın kızısın." "Size asla baba demeyeceğim Cihangir Bey." * 📢 Daddy kurgusudur, yaş farkı vardır. Bunu bilerek başlayıp başlamama kararını verin. ⚠️ Cinsel içerik uyarısı! Şşt fıstık tüm hakları saklı ona göre 😉

Dark Romance *Rus mafyası ☆ "Bir daha benden kaçarsan," dedi Damien, sesi kısık ve buz gibi bir tehlikeyle, "kaçtığın her adımın karşılığını alırsın." Başımı çevirdim, ama parmaklarını çeneme koyup yüzümü tekrar kendine döndürdü. Parmaklarının baskısı sahipleniciydi, sertti... ama şefkatli olmamakta kararlıydı. "Bak bana." İstemeden gözlerimi kaldırdım. Damien'ın bakışı... fırtınadan önceki en karanlık gökyüzü gibiydi. "Sen beni sinirlendirmeye çalıştığını sanıyorsun." Dudakları yanağımın kenarından geçti. Öpmüyordu, sadece yakıyordu. "Ama aslında beni delirtecek kadar etkileyici olduğunu bile fark etmiyorsun." Dizlerim bir an boşaldı. Damien bunu fark etti, elini belime koyarak beni daha da kendine çekti. "Bunu hissediyor musun?" Göğsünü göğsüme bastırdı. "Bu sinir değil. Bu arzunun sabırsız hali." Nefes almakta zorlanırken parmaklarını boynuma götürdü. Baskısı tam bir tehdit... ama aynı anda akıl almaz bir yakınlıktı. "Seninle ilgili beni en çok çıldırtan şey ne biliyor musun?" Başını hassas tenime eğdi. Dudakları deriminbirkaç milim üzerinde, dokunmadan dolaştı. Ruhumu titreten o sessiz an... işte Damien'ın istediği buydu. "Bana karşı koyduğunu sanman..." Dudaklarının sıcak nefesi kulağımın altına vurdu. "...ama vücudunun çoktan teslim olmuş olması." Güçsüzleşen nefesimi tutunca Damien alaycı, tehlikeli bir gülüş çıkardı. "Kaçmak istiyorsan tekrar dene." dedi fısıldayarak. "Elim seni yine yakalayacak. Ve her yakalayışım, bir öncekinden daha... sert olacak." Elini çenemden çekip boynuma, oradan da belime doğru kaydırdı ve bedenimi tamamen kendine yasladı. "Son bir şans." Dudakları dudağıma değmeyecek kadar yakın, ama yakacak kadar sıcak. "Şimdi kaçmak istiyorsan söyle. Çünkü söylemezsen..." Damien'ın sesi karanlığın derinliğini taşıyordu: "...geri dönüşün olmayacak, zv

Tenimi okşayan soğuk rüzgar saçlarımın arasından girip soğuk bir ürperti yaratıyordu. Karanlık denizin sığ sularına bakmaktan kendimi alıkoyamıyordum. Gecenin ayazı çıplak tenimde hâkimiyet kurmuştu. Üşüme hissiyatını iliklerime kadar hissediyordum ancak geri dönmek istemiyordum. Bana söz vermiş olması zerre kadar rahatlatmaya yetmiyordu içimi. İnsanlar ona inanacaktı bana değil. Onun tek bir kelimesi benim cümlelerime denkti insanların gözünde. Aniden omuzlarımı kaplayan sıcaklık ile irkilerek arkama döndüm. O gelmişti. Koskocaman bu yerde nasıl bulmuştu beni?Omuzlarıma yerleştirdiği ceketini çekip alacak iken durdurdu beni. "Beni nasıl buldun?" Dudaklarının arasına koyduğu sigara ile benden birkaç adım uzaklaştı. Gözlerini yüzümde gezdirerek gözlerime tutsak etti. "Beni seni hiç kaybetmedim ki Adal." ... Tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kullanılamaz. Kapak tasarımı için @dreamerofuranus'a çokça sevgiler ve teşekkürler.🤍

Dokuz yıl önce işlenen bir günahın bedelini ödemek; masum bir cana kalır. İntikam için çıktığı yolculukta hiç ummadığı bir şey çıkar karşısına: Hesapsızca duyulan bir aşk. Aşk her şeyin ilacı olur muydu? Yaşananları unutturur muydu? Gülüp eğlensekte, tenlerimiz defalarca kez birbirine değse de, kalplerimiz aşkla dolsa da, hatta geçmişi geride bırakmaya çalışsakta... Tek bir şey değişmeyecekti: Günün sonunda o mezarın soğukluğu, bizi hep birbirimizden uzak noktalara savuracaktı. O savrulduğumuz noktalardan, bir daha bir araya gelemeyecektik belki de... Yaptığımız hatalar büyük olacak, geri dönülemez yollara girecektik. Mesafeler büyüyecek, ortaya çıkan sırlar bizi yerle bir edecekti. Ödenen bedellerin, bir önemi kalmayacaktı. Masumlar, yandığı kadar yakacaktı. Günahkarlar, yaktığı kadar yanacaktı. Aşk her şeye rağmen yine galip gelebilecek miydi? Karan KURTOĞLU ve Asel IŞIK 13/04/2024

Beyhan&alçin Mardinin de ailemle birlikte yaşıyordum. Ailemle birlikte aksoy konağına minnettardık ailemize kol kanat germişlerdi. Ailem Aksoy konağında çalışırken ben Aksoyların tarlalarında çalışıyordum. Ve bir gün olmaması gereken bir şey oldu. Dikkatini çekmem gereken birisinin dikkatini çektim. Bundan sonra ne olacaktı? Beyhan ağa beni rahat bırakır mıydı? Rahat bırakmasa bile olur muyduk? Hayat şartları bizi birleştirir miydi?

Yılların sevdasını küçük bir kalbe sığdıran adamın, artık kartlarını açık oynamak istemesiyle dengeler değişir, ortaya serilir. Bu duruma karşı çıkmaya çalıştıkça ona çekilen kız ise ne yapacağını bilememektedir. Müştak: Arzu ve iştiyak gösteren, fazla istekli, özleyen, hasret çeken.

"Kader miydi yolları belirleyen yoksa insan mıydı kaderini oluşturan?"

Asena; geçmişi kayıplarla dolu, hayata tutunmayı bırakmış genç bir ressam. Kutay; korkuyla anılan, sert kurallarla yaşayan bir adam. Birbirlerinin karanlığına adım attıkları anda, hiçbir şey yerli yerinde kalmaz. Mafyalar, düşmanlar, itaatkârlar, tehditkârlar, zorunlu ilişkiler, kan davaları, sırlar, oyunlar, dövüşler ve muhteşem tablolar... Asena, kaçırıldığı adamı esir alacak kadar cesur; Kutay ise geçmişini öğrendiği kadına ilk görüşte âşık olacak kadar delidir. Soylarının bıraktığı kan izleri ve yanan şehirlerin ortasında tek sığınakları birbirleri olur. Bir aşk ne kadar büyükse, bedeli o kadar ağırdır. * "Silahımı çeneme yasladığında kehribar gözlerine bakarken bu kız beni öldürür dedim içimden. Çünkü o an âşık oldum. Âşık olmak benim için ölmek demekti. Ben yenilmez bir adamken hayatımda ilk defa, tek bir bakışta yenildim."

Bir gonca tanesi kadar güzel ve bir o kadar da masumdu Lamia, daha on dokuz yaşında olmasına rağmen cehennem mi yaşamıştı. O beyaz güvercin , yer yüzüne korku salmış bir adamın saplantılı aşkıydı. Tabi aşk denilirse, özgür bir güvercin nereye kadar kafeste tutulacaktı? Bir ay, üç ay veya bir ömür. Bırakmıyacaktı, ne olursa olsun genç kızı bırakmayacaktı. Onla dolmuştu, lavanta kokusuyla nefes almıştı,ilkkez doğduğu zaman değil, ilk kez lavanta kokusunu solarak nefes almayı öğrendi. Kendiside çok iyi biliyordu ,kızın ondan ölesiye korkuyor ölesiye nefret ediyordu. Biliyordu. Ama elinde olsa o kafesin kapısını kendisi açardı ama olmuyordu. Bencildi hemde çok ama kimin umrunda . Sonuşta yer yüzüne namı ile tüyleri diken diken eden adam küçük bir kızın duygularınımı önemsiyecekti? Sanmam. Onun aşkı ikisine yeterdi. Bu ne kadar doğru ? "Y,yalvarırım b,bırak beni ,lütfen i,istemiyorum seni . B,ben b,başkasını sevi-" " SUS LAN" Yine ağlamaktan herak olan bir kız. Yine yalvarmıştı onu bırakması için ,ama nafile o siyah deri koltuğunda oturmuş içkisini zevkle yudumluyordu.ama o kelime, canını yakmıştı. Ama bilmediği bir şey vardı, o ne kadar yanarsa genç kız o kadar küle dönecekti. İçkisini duvara fırlatıp ,yerde diz çöken kızın kolunu tutarak kollarının arasına aldı. Sinirle soluklanıyordu. Kız ne kadar çırpınsada, vurulduğu iğneler yüzünden oldukça güçsüzleşmişti. " Birdaha,birdaha ağzından o itin adı veya az önce dediğin boktan cünleler kurarsan ; elleri yüzünde gezdirdi: çok can yanar ve bunun tek sebebi ise sen olursun" " B,beni b,bırak lütfen evime gitmeme izin v,ver. Ablam h,heryerde beni arıyordur ,l,lütfen. " O kanlı elleriyle göz yaşlarımı sildim. " Seni ilk gördüğümde vurulmuştum sana, o gün yemin etmiştim eyer bir daha karşıma çıkarsan , ölüm bile seni benden kurtaramaz. "

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.