Yirmi sekiz bıçak yarası, kanattı göğsümün tam ortasını. • Gök inledi feryat figan, Yirmi sekiz açık yara, Cehennem açtı kapısını, Cesetler kucaklandı, karanlık yola. Çalıntı durumdan gerekli yasal işlemler başlatılacaktır. |22.02.2022|

Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi. " Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi. Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti. " Bak bakalım burada ne yazıyor?"dedi sesindeki alaycı tınıyla. " Arslan."dedi karşısındaki adam kısık çıkan sesiyle. Ardından Eylül'ün yaka kartını gösterdi Toprak parmak ucuyla. "Peki burada ne yazıyor." "Eylül Arslan." "Aynen öyle." dedi Toprak başını aşağı yukarı sallayarak. Ardından elini kaldırıp yüzüğünü gösterdi. " Bu."dedi sorgulayan sesiyle. " Yüzük." Eylül'ün elini tutup kaldırdı. " Bu."dedi tekrar. Aynı cevabı aldığında ellerini indirip birbirine kenetledi. Ve tekrar kaldırıp herkesin gözüne sokarcasına konuştu. " Birleştir bakalım ne çıkacak ortaya."dedi. Ardından masaya göz gezdirip karşısındaki adama dikti bakışlarını. Birkaç saniye cevap vermesini bekleyip adamın omzundaki elini sıktı. " Evlisiniz."dedi adam fısıltıdan farksız sesiyle. " Doğru cevap." dedi Toprak alayla. Adamın omzundaki elini çekip yüzünü Eylül'e çevirdi. Birkaç saniyeliğine yumuşayan bakışlarını tekrar buza çevirip masaya döndü. Birbirlerine kenetlenmiş ellerini gösterip: " Duyduğunuz gibi biz evliyiz. Daha öncesinde bilmiyordunuz çünkü bilmenize gerek yoktu. Şimdi öğrendiğinize göre herkese afiyet olsun." dedi. Masadan yükselen hayret nidalarını umursamazken masadaki yerine ilerledi. Eylül'ün elini bırakmadan yanındaki sandalyeyi çekip:" Geç güzelim." dedi. Yanlarındaki birkaç kişi duydukları ile küçük çaplı bir şok yaşarken onların gözü sadece birbirleri üzerinde idi.

Bölümler düzenlenmiş hâliyle yeniden paylaşılıyor. (Final dahil bütün bölümler eklenecektir.)

Merak; İnsanı bazen güzel yerlere, bazen ise kötü yollara sürükleyendir. Derininde ne olduğunu bilmediğin bir kuyuya girdiğin an artık karanlığa gömülecektin. Yaşamı en çok merak eden çocuklardı ve çocuk olamayacak kadar içi karanlık kadın merakıyla bir yaşam değiştirmişti farkında olmadan. Bir satranç tahtasına oturmuş ve intikam ateşini yakanlar arasından kurtulabilecek miydi peki o kadın? İşte başlıyoruz. "O sesini alçalt ve kiminle konuştuğuna dikkat et yoksa sana yapabileceklerimi aklından bile geçiremezsin." dedi tehditkar bir ifadeyle. "İster alçaltarak konuşurum, istersem yüksek karışma bana! Kimsen kimsin banane umurumdada değil." diyerek kapıya yöneldim. İki adım atar atmaz durdum, beni durduran şey; arkamdan elbisemin ipini kendine çekince sırtımın adeta ona yaslanmasıydı. Gittikçe bana yaklaşan nefesiyle dişlerimi sıkarken kulağıma yaklaştı. "Bu kadar cesur olmak bazen insanı yanıltır küçük hanım, gözüm üzerinde." | Yetişkin içeriktir. Başlamadan önce bunu göz önünde bulundurun lütfen. | •• Kitabın tüm hakları şahsıma aittir. Çalınması veya kopyalanması durumunda yasal işlemler başlatılacaktır. •• 10 Mart 2023 | Yayınlanma tarihi.

"Ey kahraman Türk kadını! Sen yerlerde sürünmeye değil,omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın." -Gazi Mustafa Kemal Atatürk

Azad Karan, yüreğinin tam ortasına kor gibi düşen Nida'nın aşkıyla yanıp tutuşmaya başlamıştır. Ateşi bir türlü dinmiyordur çünkü Nida onun yanından bile geçmek istemeyen, köydeki diğer insanlar gibi ondan korkan bir kızdır. Aşkının karşılığını alamayan Azad, bu yolda her şeyi göze almıştır. İyi ya da kötü, incinerek veya inciterek Nida'yı kazanmaya karar verir. Gözü ondan başkasını görmüyordur, Nida'nın aşkı onu olduğundan daha acımasız birine dönüştürür. "Seni çok seviyorum, sen de beni seveceksin."

- Cihan ağa artık senin efendindir. Bileğinden tutup Cihan'ın önüne fırlattı. Düşecek gibiydi. Bir an sendeledi. Cihan sinirle önünde olanları izliyordu. Neydi önüne atıkları? Bir an içinden saydırdı. Sinirle söylendi. -Başka kız mı yok bu konakta? Hikmet ağa, -Budur. Berdelin hakkı budur. Ol hakkına razı Cihan ağa fazla uzatmadan kızı al git. Cihan'ın öfkesi gözlerinden taşacak gibiydi. Koskoca Cihan holdingin sahibi Cihan Ateşhan'ın önüne atılan ucube. -Ne yapayım ben bu ucubeyi? -Ne yaparsan yap. Sinirle başını salladı. Sanki yer yerinden oynayacaktı. Aydan korku ile ağlamaya başladı. -Abiciğim bi dinle istersen? Kolunu ittirdi. İyice sesini yükseltti. - Aydannnnnn.....Senin gibi kardeşim yok artık Cihan, sinirle önünde yaprak gibi titreyen ucubeye baktı. Önündeki kız i ellerini önüne bağlamış başı yerde sessizce bekliyordu. -Başka kız yok mu dedim Hikmet Ağa? -Yok, ağalarla verilen karar budur. Sende kabul ettin. Berdelin hakkı budur. Cihan yerinde duramıyordu. Bir an düşündü. Yanındaki ucubeye iğrenerek baktı. Aslında belli bir süre yanımda kalkan olarak kullanabilirim. Sinirle bakarken bakışları adeta kızı ayaklar altında çiğnemek ister gibiydi. -Yürü... Yürü bakalım ucube. Sessizce araca doğru yürürken düşünemiyordu. Tek istediği okuluna devam etmekti. Tek isteği tek yaşama gayesiydi. Birde kız arkadaşları ile çaldıkları küçük orkestraları vardı... Tüm yaşamı okulda kız kıza yaptıkları etkinliklerdi. Aracın arka kapısın açıp içeri sessizce girdi. Cihan sinirle aracın kapısını açıp şoför koltuğuna oturdu. Cihan dikiz aynasını ayarladı. Hızla aracı çalıştırdı. Bir süre sessizce yol aldılar. Genç kız hala başı yerde sessizce durmaktaydı. Ağlamıyor neredeyse nefes dahi alamıyordu. Sertçe sordu. -Adın? Sesi duyulur duyulmazdı. -Mercan

Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum. "YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Rüyalarında rengi olurdu; siyah, beyaz, mor ve gri. Benim rüyam tam olarak siyahın en koyu tonlarında. Savaş bitmedi. Sadece perde değişti. Binalar kül, şehirler enkaz... Gökyüzü karanlık. Ama o hâlâ ayakta. Silahı elinde, künyesi boynunda. Yüzbaşı Karay için emir yok, birlik yok, komuta zinciri yok. Sadece hayatta kalması gereken bir gece ve gerçeği öğrenmesi gereken bir kâbus var. Birde sevdası... Her adımda pusuda bir düşman. Her gölgede eski bir sır. Ve rüyalar artık sadece uykuda gelmiyor. Kurşunların, ihanetin ve karanlığın hüküm sürdüğü bu dünyada, ya uyum sağlarsın... ya da unutulursun. Hazır mısın? Çünkü bu bir rüya değil. Bu, son savaş. Kitabın tüm hakları / bu1yazar adlı kullanıcıya aittir

01.08.2017 ~ Genel Kurgu içinde #13 Arabasının içinde bekleyen Altan açılan kapıyı görünce hemen çıktı arabadan ama gelen sadece Zümrüt'tü. O an aklına gelen sadece, kızın neden bu halde dışarıya çıktığıydı. Ama kızın aklına bile gelmemişti evden çıkarken üzerine kalın bir şeyler almak. Altan hemen arabaya dönüp yan koltukta duran paltosunu alıp yanına gelen kızın omuzlarına bıraktı usulca. 'Niye böyle çıktınız?' Üzerindeki paltodan yayılan erkeksi koku doldu kızın genzine. Öyle derin bir nefes çekmişti ki içine artık ömrü boyunca gitmezdi o koku burnundan. 'Şey ben, bir an acele ile çıkıverince unutmuşum.' Adamın sesinde bariz hissedilen şefkatle kalbi ikiye katlandı kızın. Bu sert bakışlı adam kendisini mi düşünüyordu? Sonra devam etti sözlerine. 'Tuana uyuya kaldı da, ben onu haber verecektim. Kıyamadım uyandırmaya, dilerseniz bu gece yanımda kalsın. Yarın okula birlikte gideriz.' Adam kulaklarına ulaşan yumuşak sesle mest olmuş vaziyette dinledi Zümrüt'ü. 'Rahatsız olmayın. Tuana geceleri çok uyanır.' 'Olur mu hiç öyle şey, ne rahatsızlığı. Ben bakarım kızıma, uyanırsa ben de uyanırım tabi.' Adam kızın dilinden dökülen 'kızım' kelimesinden ötesini duymamıştı. Öyle isterdi ki bu dilden dökülen kızım lafı kendi kızlarına da söylensin. Şimdi içinden geçirdiği her temenni bir bir yazılıyordu kader sayfasına bu güzel yürekli, güzel seven adamın. Yayın tarihi 28.11.2016 Bitiş tarihi 02.07.2017 03.07.2017 ~ Genel Kurgu içinde # 25 21.07.2017 ~ Genel Kurgu içinde # 16 01.08.2017 ~ Genel Kurgu içinde # 13 26.08.2017 ~ Genel Kurgu içinde # 20 *Wattpadde, Mabedim isminde yazılan ilk ve tek kitap*