Beni duvarla kendi arasına alınca gözlerim fal taşı gibi açıldı.Kalbim ağzımda atıyordu."Ne yapıyorsun Onur abi bıraksana beni.Delirdin mi sen?"Ne olmuştu bu adama böyle? "Hay abini si- seveyim.Delirdim evet,sen delirttin beni.Seni çok seviyorum Azra ben istersen şimdi bağır çağır bana sen beni nasıl sevdin ben senin kardeşin gibiyim de.İster hiç bir şey demeden git ama şunu unutma ben her zaman seni seviyor olacağım,nereye gidersen git arkanda seni koruyor olacağım.Tıpkı küçüklüğündeki gibi her zaman yanında olacağım.Hatırlıyor musun her saklambaç oynadığımızda ben seni yanıma alır saklardım ben kendime söz vermiştim hiç bir zaman seni yanımdan ayırmayacağım hep koruyup kollayacağım diye." Söyledikleriyle gözüm dolmuştu.Benden cevap beklermiş gibi bana bakıyordu.Daha fazla vakit kaybetmeden kollarımı boynuna doladım.Daha ne isterdim ki seviyordu işte beni.

gerçek ailem sandığım insanlar kimdi?

11.Sınıfa başladığım gün hayatımın değişeceği aklıma gelmezdi. Küçük bir çarpışma kalbimi delip geçerken, yanımda olan dört kişinin mutluluğu benide mutlu ediyordu. Birden baktım ki altı kişi olmuşuz ve ordan oraya beraber savruluyoruz. Derken küçük bir kutunun tekrardan hayatımızı değiştirebileceğini öğrendik hep beraber yaşadık gördük. En sevdiğim adamı bir süreliğine bile olsa kaybetmenin bana verdiği acı canımı acıtırken beş kişiye düşmemizle yanıp kavruluyordum. "AŞKIN MAVİ TONU"