İhanet kategorisinde 1. Sırada Adam dehşetler içerisinde karısını izliyordu. Karısı kırdığı aynanın sivri bir parçasını almış. Boğazında tutuyordu... Bir an adam nefesinin kesildiğini zannetti, karşısındaki enkaz ona aitti... "İndir elindekini Leyla! Sonra pişman olacaksın" dedi adam. Oysa kadının en büyük pişmanlığı o'idi. Elinin tersiyle gözündeki yaşı sildi Leyla, bunca zaman döktüğü gözyaşlarına yenileri ekleniyordu, ve bu gözyaşlarına sebebiyet olan adam karşısında arsızca duruyordu. "Bak ben senin eserinim beni bu hale sen koydun. İçimde yaşamaya dair tek bir neden bırakmadın." "Leyla" dedi adam inleyerek. "Ben üzgünüm, böyle olsun istemedim. Leyla burukça gülümsedi, gözünden dökülen gözyaşını tekrar sildi. "Üzgünsün!" "Ama ben yapacağım hiç bir şey için üzgün değilim." "Bak elimdekine bunu ben tutuyorum. Ama sebebi sensin! Birazdan tüm acılarım son bulacak..." Adam karşısındaki kadının herşeyden vazgeçtiğini biliyordu. Yaptığı herşey için pişmandı. "Leyla pişmanım anla vazgeç, tamam yeniden başlayalım." "İndir o elindekini sana söz veriyorum, herşey daha güzel olacak." Leyla tekrardan güldü, herşey daha güzel olacak diyordu celladı. Zaten en büyük hatayı celladına aşık olarak yapmıştı. "Seninle olacak bir yaşamı istediğimi neden düşünüyorsun." Adam bir adım attı Leyla'ya doğru. Kadının dur diye bağıran sesi heryeri inletti. Ayşe, Aslı ve Fırat yukarı koştu, girdikleri odada Leyla'yı gördükleri şaşkınlıkla dona kaldılar. Gerçi zavallı kız çok bile dayanmıştı. "Leyla kan yerine geldin. Boşanamıyacağımızı sende biliyorsun. İndir o elindekini sakince konuşalım." Dedi adam bir umut, hayatında ilk defa bu kadar çok korkuyordu. Sevdiği kadın karşısında canından vazgeçmişt

Mahir, yıllarını sevdiği kadına adamış bir adamken, bir ihanetle yıkıldı. Geriye sadece kızı Elîn kaldı. Azize, sevdiği adama çocuk veremedi diye kuma getirildi. Sonra da terk edildi. Yalnız kaldı. Ve sonra iki yaralı kalbin yolları kesişti. Zorla, mecbur bırakılarak, bir araya geldiler. Ama insan kalbi tuhaf şey. Kırık dökük de olsa, sevdaya hâlâ yer açabiliyor bazen. Bu kitap, belki de birçoğumuzun 'keşke'lerine benzeyecek. 'Keşke daha önce tanışsaydık' mesela. Mahir ve Azize'nin aşk hikáyesi Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aittir. Yazım yanlışları olursa bana nazikçe bildirin. Azerbaycanlı olduğum için bazı sözler uyuşmaya bilir.

"Şeytan, meleğin kanatlarını severken yanlışlıkla kopartabilir, güzel kiracı." 🪽 Gerilim, korku ve şiddet içerir. Yetişkinlere yöneliktir. Her hakkı saklı tutulmaktadır. Benzerlik ya da çalıntı durumunda saklı tutulan tüm haklar kullanılacaktır.

Su gibiydi iki genç kız da. Öyle narin öyle güzellerdi. Birinin adı Zeynep'ti. Bakanlar gözlerini alamazlardı. Babasının en değerlisi, mücevheri, güneşiydi. Birde Mardin'in ağası vardı. Ömer Ağa. O bir şey isterse olurdu, kimse karşı gelemez gelmeye cüret bile edemezdi. Bütün aşiretlerin de Mardin'in de ağasıydı. Herkes bilirdi onun sözü sözdü. Adaleti kendisinden hep bir adım önde olan bir adamdı. ______________________________________________ "Berzan ağa vermezlerse kaçıracakmış seni hiç mi korkmuyorsun?" Kahkaha attı kardeş bildiği arkadaşının sözüne Zeynep. "Asla evlenmem onunla kaçırırsa da elbet yolunu bulur kaçarım kaçamazsam da canıma kıyarım yine de yar olmam ona." "Yine de bir düşünseydin babanın durumu zorda Paşaların oğlu o kurtarırdı sizi bu durumdan." "Sen delirdin mi Dilan asla evlenmem onunla dedim ya hem babam söz verdi okutacak beni. Değil Paşaların oğlu koskoca Mardin'in ağası Ömer Ağa bile gelse alamaz beni." Kararlılıkla konuştu genç kız kendinden çok emindi. İlerde çalıların arkasında biri daha vardı ama küçük kızın böbürlenerek konuşmasını kahkaha atmadan dinlemeye çalışan. Hele son sözlerini duyunca gözlerinde pırıltılar beliren. ---------------------------------- Diğerinin adı ise Dilan'dı. Korkusuz, cesur ve hep yüreğinin sesini dinleyen Dilan. Zeynep'ten daha zor bir davanın savaşını verecekti o. İki genç kız da Mardin'in ateşli topraklarında kendilerini bir anda hem var oluş mücadelisinin içinde bulacaklar hem de aşkın büyülü dünyasının içinde gururlarını kaybetmeden savaşı kazanmanın yollarını arayacaklardı.

Sara'nın hayatı hiçbir zaman sıradan olmadı. Annesi tarafından saklanan bir geçmiş, yıllar sonra karşısına çıkan bir baba ve o babanın acıyla büyümüş, düşman bakışlar fırlatan çocukları... Bu evde kimse onu istemiyor. Her adımı, her sözü suç sayılıyor. Sevilmeyen bir kız ne yapar? Susar mı, savaşır mı, yoksa görünmez mi olur? "Sevilmeyen", sevgiye susamış bir kızın ayakta kalma çabasını, acının bile alışkanlığa dönüşebildiği bir evin duvarları arasında geçen çarpıcı bir hikâyeyi anlatıyor.

Eski dönemde Anadolu'da geçen merhametin sevginin gücünü gösteren bir aşk hikayesidir. Güzelliği diyara nam salmış köylü kızı Gazel, o güzelliğe evvelden beri sevdalı olan yiğit bir delikanlı Cemal. Birbirlerine sevdalı iki yürek. Gazel ve Cemal birbirlerine duydukları derin aşkla kavuşacakları günün hayaliyle yaşarlar engeller çıksa da vazgeçmezler. Gazel sevdası Cemal'le vuslata ermeyi beklerken hayat hiç ummadığı yerden vurur onu amca oğlu Süleyman'a gelin ederek. Hayatını yedi yaşında ki oğluna adayan Süleyman amca kızını kurtarmak için çareyi nikahına almakta bulur. İki sevdalı yürek, üç farklı hayat ve küçük bir çocuğun dokunuşuyla değişen hisler bu davada hangisi galip gelir?

Korkuyordum. Ben bugüne kadar hiçbir şeyden korkmayan Derin Güneş, bir mafyadan korkuyordum. İnanması zordu ama kaçmıştım o Poyraz 'ın elinden. Beni bulsa gözünü bile kırpmadan büyük cezalar vereceğini bile bile kaçmıştım. Korkmam gayet normal bir şeydi bence. Ben savunmasız bir kızdım, o ise tehlikeli bir mafya. Beni sevdiğini ve 3 yıl boyunca takip ettiğini söylüyordu ama bir yanım inanıyor, bir yanım ise inanmıyordu. Poyraz 'ın evinden iyice uzaklaşınca koşmayı bıraktım ve bir ağaca yaslandım. Koşmaktan yorulmuştum. Biraz soluklandıktan sonra ayağa kalkıp arkamı döndüm. Tam ilerleyecekken bir kol beni sinirle kendine çekti. Ama bu tanımlamakta zorlandığım koku. Olamaz ! Beni burada da bulmuştu her kaçma girişimimde olduğu gibi. Başımı kaldırıp gözlerine baktığımda o zümrüt yeşili gözlerinin koyu yeşil olduğunu gördüm ve yutkundum. Çok geçmeden konuştu. "Nereye böyle güzelim Azrail 'le birebir tanışmaya mı ?" Eyvah ! Bu sefer cidden fena yanmıştım. = Kalbinin her atışında seninle beraber ben de yaşıyorum. = -03.04.2017-

İlay, yıllarca yanında büyüdüğü Adem babaya hayır diyemeyeceğinden bir asker ile görev için evlenmeyi kabul eder. Bu evlilik yüzünden hiç bilmediği, tanımadığı bir şehre gider ve daha ilk günden bu yabancı şehirde bir tanıdık ile karşılaşır. İlay, alacağı büyük darbeden habersiz yeni hayatına alışmaya başlar... Bu hikayede geçen kişi ve kurumlar tamamen hayalimin ürünüdür. Gerçekler ile hiç bir alakası yoktur. Yaş Farkı İçerir.

Azîz Ağa: "Varsın hiç çocuğumuz olmasın, Kırlangıç. Biz, anne-baba hasretiyle kavrulan çocuklara yuva oluruz." Ayşe: "Anneler hep can yakar, Azîz... Ya ben de annem gibi olursam? Ya onların canını yakarsam... Çok korkuyorum. Yüreğim... onun gibi bir anne olmaktan korkuyor. Eğer bir gün çocuğumun canını yakarsam... Babamın yapamadığını yapar mısın? Çocuğumu benden korur musun? Olur musun onun kalkanı?"

Tam da karşımda avlunun ortasında durdu.Gözlerindeki nefret kaybolmuş,yerine minnet ve sevgiye aç hareler oturmuştu.Morarmış göz altaları,kan canağına dönmüş yeşilleriyle ihtiraslı bir gülüş kapladı içimi. Parmaklarım demir korkulukları bulup yerlerini aldı.Eriyip gittiği ilk birkaç dakika da anlaşılırken içimde karanlık dehlizlerde oluşan acıma hissi alı koydu benliğimi. -Affet...dedi titrek ses tellerine vurgu yaparcasına. Bariton sesi kendisi üzerinde hakimeyitini sonlandırmıştı belli ki.Acıdan kıvranan adamın gözlerinde hüzne ve alışa gelmiş bir parça sevgiye aldanmayacak kadar büyümüştüm.Büyütmüştüler... -Var git yoluna Karan Bozarslan.Bundan sonra benden yar olmaz sana. -Deme!..Bir hata ettim amma val- -Sen hata yapmadın Karan Ağa.Sen ve senin gibi düşünenler katil oldu. Dediğimde içimde kopan ateşli fırtınanın gergin bir yay üstünde ona atılmasıydı canını-canımızı yakan.Menfi bir hareketlilikle başını iki yana salladı. Arkasında eli yüreğinde anası oğlunun incinmiş tarafını ağlayarak olanlara şahit oldum.Usulca omuzumun üstünden merdivenlere oturan Dilşah Hanıma anneme döndüm.Ona da beslediğim öfke artık yavaş yavaş tükeniyordu. Anladımki vicdansızlara verdiğim her duygu onlar karşısından hiçlenip bana geri dönüyordu. -Yüce alem dağları duysun ki yaptıklarınız unutulmayacak.Evladına kıyan ne anayı ne hırsı uğruna karısı ve kardeşini gözden çıkaran Karan Ağayı! Dedim toplanmış,dökülen gözyaşlarıma aldırmadan.Gözlerimin ta derinine baktı,karasında vicdan beklercesine. Göz hapsime yeniden girerken gökkubbeye çığlıklar yayılmıştı.Benim ise perdelerime endişe oturmuştu. Belindeki silahı göğsüne dayamıştı öfkesinden. -Anlattığın masaldaki Bülbül bensem madem benimde yaşamama gerek yok o zaman.Şimdi içimde öldürüyorum Hevi Bozarslan seni.Senin öldürdüğün gibi. Dedi ateş ederek.