Elindeki silahı hâlâ bırakmamıştı. Hırsla saçlarını karıştırdı. "Öyle olsun. Lafına itimat ediyorum ama" dedi. Silahı bu sefer ilk bana sonra babama çevirdi. "İntikamsa intikam, o kan akacak ya benden ya sizden." sustu. "Biri ölecek... Bu hikaye böyle bitmeyecek! " Ölüm, bazen bir ceza bazen bir armağan, çoğu zaman da bir lütuftur. Keşke ölseydim dedim. Onunla evleneceğime , keşke ölseydim. O zaman benim için ölüm bir lütuf olurdu.

Bu hikaye bizim hikayemiz değil sevgilim. Başkaların açtığı yaralara ilaç arıyoruz... Karanlıktan bir mum alevi titreşti. İzbe sokaklarda acının feryadı duyuldu... Karanlık bir gölge gibi ruhumda. Bütün hislerim bana riyakar. Sonra gök gürledi acıyla. Yağmurlar yağdı, titreşen mum ışığına. Söndü bütün ışıklar. Sustu mutluluğu fısıldayan kelebekler. Dans etmeyi bıraktı bütün kuşlar... Acılar sessizce sızdı ruhuma derin izler bıraktı içimde. Tökezledi içimde ki umutlar. Acımasız sözlere, ruhsuz insanlara bıraktım duygularımı. Yürüdüğüm sokağın sonu İhanette çıktı. Duygularım... Sevgiden bi haber adamın ellerinde yok oldu. Acının değmediği tek bir uzvum kalmadı Taki o gün düşlerime bile giremeyecek, Kalbime söz geçiremeyeceğim kadar tutulduğum o adamı görünceye kadardı çektiğim bütün acılar. Ama... Kalbinde ölmüş bir kadının sevgisi. İçimde vefasız bir adamın en ağır cümlesi var... Kitap kapağı @Kitaplardakaybolur