Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

Bir aşkın insana ya huzur ya hüzün verdiğini daha yeni öğrendim... Ve evet, kapıldığım aşk denizinde en dibe battım. Verilen sözler tutulmadığı zaman güven de kalbe tutulmazmış. **** Belki de layık değildim Kancalı'nın o eşsiz sevgisine... Ama bir kural vardır hayatta herkesin doğru sanıp da aslında yanlış olan: Aşkta yapılan her hatada ikinci şans tanınmalıdır yaşanmışlıkların hatrına... ~❤KESİT❤~ BORA: Küçük kız, gömleğini iliklesene! Yanlışlıkla açılmış herhalde. Yoksa bunun başka bir açıklaması olamaz! BEN: Are you good??? Pardon da dönem başından beri böyleydim. Şimdi mi gözüne çarptı? BORA: O zaman ilgi alanımda değildin küçük kız? BEN: 'Küçük kız'??? BORA: Are you good??? Pardon da dönem başından beri sana bu şekilde hitap ediyorum. Şimdi mi gözüne çarptı? BEN: O zamanlar sen benim boy friend'im değildin!!! BORA: O zamanlar sen de benim girl friend'im değildin!!! BEN: Ufffff! Sinir ya!. DÜZENLENİYOR... ❤En bi güzelim❤ 👉#oku-1 03.12.20 👉#bilgi-2 10.12.20 👉#romantikomedi-2 30.11.20 👉#sosyal-2 30.11.20

Bu hikaye bizim hikayemiz değil sevgilim. Başkaların açtığı yaralara ilaç arıyoruz... Karanlıktan bir mum alevi titreşti. İzbe sokaklarda acının feryadı duyuldu... Karanlık bir gölge gibi ruhumda. Bütün hislerim bana riyakar. Sonra gök gürledi acıyla. Yağmurlar yağdı, titreşen mum ışığına. Söndü bütün ışıklar. Sustu mutluluğu fısıldayan kelebekler. Dans etmeyi bıraktı bütün kuşlar... Acılar sessizce sızdı ruhuma derin izler bıraktı içimde. Tökezledi içimde ki umutlar. Acımasız sözlere, ruhsuz insanlara bıraktım duygularımı. Yürüdüğüm sokağın sonu İhanette çıktı. Duygularım... Sevgiden bi haber adamın ellerinde yok oldu. Acının değmediği tek bir uzvum kalmadı Taki o gün düşlerime bile giremeyecek, Kalbime söz geçiremeyeceğim kadar tutulduğum o adamı görünceye kadardı çektiğim bütün acılar. Ama... Kalbinde ölmüş bir kadının sevgisi. İçimde vefasız bir adamın en ağır cümlesi var... Kitap kapağı @Kitaplardakaybolur

Ailesini şüpheli bir yangında kaybeden Arya, kimliği gizlenerek yetimhanede büyümek zorunda kalır. Vasisi olan aile avukatının izniyle küçüklüğünden bu yana yalnızca telefonda konuşsalar da aralarında bir bağ oluşan gizemli bir kadının vesilesiyle on sekizine basmasına yakın bir zamanda yetimhanede çıkar ve kendi evine yerleşir. Kader ağlarının örer, geçmişin silik raflarından bir tanıdığı, bir yabancı olarak karşısına çıkarır, çarpıştırır, bir kaldırımda kader ağlarını birbirine dolaştırır. Bu tanıdık yabancıyla yolları kesişip dururken bazı olaylar silsilesi sonucunda onunla özel bir bağ kurar, zaman zaman da geçmişin perdesini aralar. Acı bir sır gün yüzüne çıkmak için gün sayar. Aşktan kaçmak ve aşkın öznesini korumak arasında kalan Ulaş, yok sayamadığı bir fizik kuralıyla baş etmeye çalışırken Arya çoktan hayatının merkezinde yerini alır. Sırlarınsa zamansız anlarda ortaya çıkmak gibi kötü huyları vardır. Ben bir kelebeğim. Yarına ihtiyacım var. Biraz da sana... Biraz dediğime bakma. Kelebekler için biraz ne kadar önemlidir bilemezsin...

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...