''Kabul ediyor musunuz? Berfü Hanım'' dedi . Karşısındaki kısa saçlı psikolog gözlüğünü düzelterek. Berfü emin değildi .Kabul etse tüm yaptıkları açığa çıkacak ve geride bıraktığı arkadaşları,ailesi,akrabaları onun nasıl bir insan olduğunu , neler yaptığını öğrenecekti. Mahkum olduğu tekerlekli sandalyeyi iki adım öne yaklaştırarak masanın üzerindeki kitabı yaşlılığın belirtilerinden biri olan buruşuk ve derinin işlevini yitirerek ortaya çıkardığı yeşile çalan damarlı eliyle yavaşça aldı... ''Bazı şeyler vardır kimseye anlatamayacağın hatta kendine bile anlatamadığın'' 38 Yıl Önce Hiç biri masum değildi. Ne Berfü , ne Umay , ne Barkın , ne Tarık , ne de o yeni gelen çocuk Nurşat....... ÖIüm, bazen bir ceza bazen bir armağan, çoğu zaman da bir Iütuftur ... Ya cinayet?