"O sensin Rein" diye fısıldadı Theo onun kulağına. "Dhakear'ın oğlu sensin. Sen bir insan ve ejderhanın oğlusun."

"Karanlıktan korkar mısın?"dedi sorusunu yineleyerek. "Demek karanlığın kendisi sensin ve karanlık asla seni korkutamaz."dedim onun söylediklerini tekrar ederek. Kibirle çürük dişlerini göstererek sırıttı. "Karanlık benim!" "Peki o halde. Sorumu değiştiriyorum." Bir adım attım. Artık daha yakındık. "Aydınlıktan korkar mısın?" Çürük dişleri yavaş yavaş kapandı. "Sen?"dedi tıslayarak. Zaten buruşuk olan yüzünü daha da buruşturdu. Aramızdaki ateşin filizlendiği elime bakarak, kaşları olması gereken , ama onun yerine alnının daha da geniş gözükmesini sağlayan mavi derisini kaldırdı. Artık her şeyiyle karşımda çok daha netti. Hızla geriye doğru adım attı. "Ama senin... senin gözlerin okyanus."dedi. Ateşim daha da büyüdü. Minik çukurları saçlarıma kaydı. "Saçların... saçların ateş. Nasıl?"dedi fısıldayarak... "Nasıl bir Kızıl Ejder, Ak Ejder'in gözlerine sahip olur?" Sırıttım. "Hayal kırıklığına uğramış gibi gözüküyorsun."

Simsiyah dağılmış saçları, vahşi duran yüzü ve Onikse benzeyen gözleriyle Şifa'ya bakıyordu. Sanki onun insana dönüşmüş haliydi. Şifa'yı inceleyen gözleri yavaş yavaş öfkeyle dolmaya başladı. ''Sen onu benden çaldın. Şimdi bedelini ödeyeceksin.'' Şifa duyduklarıyla kaşlarını çattı ve etrafına baktı. Ona mı demişti? Durduğu tarafta Oniks ve kendisinden başka kimse yoktu. Acaba Oniks'e mi demişti? İyide ne çalmış olabilirdi ki? Buraya geldiklerinden beri Oniks'i gözünden ayırmamıştı. Bir ara uyumuştu o zaman çalmış olabilir miydi? Ne kadar obur olduğunu biliyordu. Kesin koyun, at ya da herhangi bir hayvanı midesine göndermiştir. Gözlerini kısıp Oniks'e baktı. Aynı anda Oniks de ateş saçan gözlerini karşısındaki adamdan ona çevirdi. Uzun dikenli kuyruğunu havaya dikmiş, her an karşısındaki gruba saldıracakmış gibi duruyordu. Oniks'in gri dumanlı gözlerine baktığında, Sıcak nefesini sinirle havaya bırakıp kuyruğunu salladı. Pekala huysuzluğu üstündeydi ama onun çalmadığını anlamıştı. Eğer o yapmış olsaydı çoktan suçlu çocuklar gibi gözlerini kaçırırdı. ''Sen neyden bahsediyorsun. Biz bir şey çalmadık.'' Şifa karşısındaki insanları süzdü hepsi de ona nefretle bakıyordu. Ama neden? Az önce konuşan adam ona doğru bir adım attığında Oniks'de dikenli kuyruğunu Şifa'nın beline sarıp onu kanatlarının altına aldı. Artık Oniks daha öfkeli nefesler alıyordu. Şifa, Oniks'in beline sarılı kuyruğunu yavaşça okşarken, ''Sakin ol Oniks'' dedi. Karşısındaki adam tekrar öfkeyle konuştuğunda ne duymayı bekliyordu bilmiyordu ama kesinlikle duymayı beklediği kelimeler bunlar değildi. ''Onu. Ejderhayı. Benim ejderhamı çaldın.''

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

❝Dansımız müzikle değil, bıçaklarla olur. Dansçı ne kadar zarifse bir o kadar da ölümcüldür.❞ Karanlığın ve ışığın büyüsünün hüküm sürdüğü bir dünya... Eleta Clesquen, Güz Krallığı sarayında yetişmişti ve topraklarının en becerikli dansçılarından biriydi. Eğitim merkezinde son yılını da tamamladıktan sonra Arena'larda tozu dumana katmak en büyük hayaliydi. Eleta'nın eğitim merkezindeki son yılıyla birlikte cinayetler de başlamıştı. Eleta gittikçe hayatının belirsizliğini, geçmişindeki ve zihnindeki boşlukları fark ediyordu. Doğru bildiği her şey çökerken yaşadığı her an tehlikedeydi. Geride kan kokusu ve dehşetten başka bir şey bırakmayan iki suikastçı peşindeydi: Gölge ve Hayalet. İşin kötüsü kadim bir bağla bağlı olduğu ruh eşi gittikçe Eleta'dan uzaklaşıyordu. Ve iki krallık, Gölge ve Güz Krallığı da değişiyordu. Karanlık ve ışık krallıkların sınırında dalgalanıyor, birbirlerine üstün gelmeye çalışıyorlardı. Eleta ise iki krallık arasında bir 'kördüğüm' dü. Çözülmeyi bekleyen ve sırlarla dolu... Karanlığın ve ışığın dansına hoş geldiniz. Bizim dansımız, ölümü kulağınıza fısıldayan bir ninniden ibaret. Üç kitaplık bir seri olan Ölümün Dansı Serisinin birinci kitabıdır! -------------------------------------------------- TÜM HAKLARI SAKLIDIR! Herhangi bir çalıntı, kopyalama vb. durumlarda yasal işlem başlatılacaktır!

Hiç Maria gezegenini duydunuz mu? Ya da oraya gittiniz mi? Ben orada yaşıyorum. Ve inanın bana oradaki hayat dünyadakinden tamamen farklı. Sanırım bir dünyalı olmayı tercih ederdim. Benim de gezegenime göre sıradan bir hayatım vardı. Bazı sorunlarım oluyordu ama idare ediyordum işte. Sonra elementimizi öğreneceğimiz gün geldi. Heyecan, korku, merak.... Ama en sonunda en nadir elemente sahip olduğumu öğrendim. İşte o zaman hayatım tamamen değişti. Dertlerim eskisine göre daha büyük oldu. Ve aşk denen şeyin ne olduğunu anladım. Bana bu zorlu yolculuğumda eşlik etmek isteyenleri kitaba bekliyorum. Not: Kapak için uzaylikiz12345 e teşekkürler.❤

Lise üçüncü sınıf öğrencisi Ece, yeni hayatının ve yeni okulunun ilk gününde Emre ile tanışır. Üstelik Ece'nin ailesi de akılalmaz bir şekilde Ece'de şüphe yaratmaya başlar. Bu şüphe ile bir cevap arayışına giren Ece, ailesine ait eski bir defteri bulup okumasıyla hayatı altüst olur. Ailesinin Ece'ye yaptığı lanet bozulur ve melez olduğunu öğrenir. Hem cadı hem de vampir olan Ece, Emre'nin de vampir olduğunu öğrenmesiyle Emre'den dersler almaya başlar. Yeni maceralara yelken açan Emre ve Ece, yeni arkadaşlar da edinip, peşi sırası bitmeyen belalardan da uzak duramazlar. Ve aşk tüm engellere rağmen yine de kazanır...

Sırt çantamı aldım. Artık bu evden taşınmam gerekiyordu. Ailemi çok özledim. Annem, babam ve Ablam..... On aydır hiç birini görmüyordum. Gerçi bu benim tercihimdi. Yapmak zorunda olduğum bir tercih..... Ailemden Annem ve Ablam büyücülerdi. Babam ise Kurt Adam. Hani böyle dizilerde olur ya aynı onun gibi. Böyle bir durumda benimde ya büyücü yada kurt olmam gerekiyordu ama tam olarak öyle değildim. Bizim dünyamızda ikisini birden olamıyordunuz. Ya kurt ya Vampir ya Mutant Yada Büyücü olabilirdiniz. Bazen olduğunuz şeyden ekstra olarak özel gücünüz olabiliyordu. Yada nadirde olsa bazen gücünüz olması gerekenden az olup zamanla kaybolabiliyordu. Mesela Büyücüysen yaptığın sihirler, Büyüler güçlü olmuyordu ve zamanla normal bir insan gibi oluyordunuz. Bizim özel olarak gittiğimiz okulumuz vardı. Ilkokul ortaokul lise ve üniversite. Bu okullara gitmek zorunluydu. Hem normal insanların derslerini görürdük hemde kendi insanlarımızın geçmişini öğrenip kendimizi güçlendirirdik. Ben ortaokula kadar bu okula gittim. Sonra aileme normal insanların yaşadığı okula gitmek istiyorum demiştim. Çünkü okuldakiler benimle dalga geçiyorlardı. O zamanlar ne olduğumu bilmiyorduk. Ne büyü güçlerim vardı nede bir kurta dönüşüyordum. Benimde güçlerimin geçici olduğunu kabullenmiştim. Hemde o yaşta. Ablam normal okuluna devam ederken bende insanların yaşadığı yerde yaşayıp onların okuluna gidiyordum. Hafta sonları Ablamı ziyarete giderdik. Sonra ne mi oldu Okuyarak Öğrenin.....

Mert ve Can, Miray'ı kurtarmak için bir dilek dilemişlerdi Geçit'ten. Dilekleri onların istediği gibi mi gerçekleşecekti? Peki ödedikleri bedel ne olacaktı? Başlangıç: 25.08.2019

Yavaş yavaş herşey kararıp bir boşluğa çekilmeye başlamıştı sanki. Ejderhanın görüntüsü gözlerimin önünden silinirken ona doğru koşmaya başladım. "Hey dur ! Sana sormam gereken şeyler var. Hey sana diyorum, lütfen gitme !" "Geri gelicem Mia. Artık uyanmalısın geliyorlar." "Hayır dur ! Kim geliyor ?" Etraf kararmaya başlarken o güçlü kanatların rüzgarlarını iliklerime kadar hissetmiştim. Son kez seslendim ona bir umut. "Eva !"