Ne kadar zamandır yürümekte olduğunun farkında değıldi Başını kaldırdı, parmaklarını siper ederek yukarı bakmaya çalıştı..., güneş hala tam tepede parlamakta olduğuna göre muhtemelen ögle vaktiydi. terlemeyi saatler önce bırakmıştı. yüzü ,dudakları kupkuru, çatlamış. topuzu daha köyün sapağından ayrılmadan çözüldüğünden saçları yüzüne dökülmüş, sürülmüş tarlaların arasından yürüyebilmek icin saatlerdir mücadele vermekten ayakları kütük gibi ağırlaşmıstı. omuzuyla birlikte bütün sol kolu , sırtındaki kurşun deliği yüzünden yarı uyuşuk , biteviye zonkluyordu. sol yanı bütün sırtı boyunca beline kadar kan sızdırıyor, sağlam olan eliyle kolunu sabitlemeye çalışsa da her adımında sarsılıyor kızı acı acı inletiyordu. Dayanamayacağım .... Ana yola çıkamadan bulacaklar beni.... görünmemeye çalışarak evler gecti. yeni tarlalar asfalt asfalttan ayrıl seni orada arayacaklar yürü kızım... Kimbilir ne kadar zaman sonra adımlarını şaşırır olduğu zaman zihni iyice bulanmaya başlayınca günü geceyi karıştırır oldu Sırtındaki yarasını şişmiş iyice gerilmiş gibi duyumsuyordu Önceden omuzunun oralari mahveden acı artık bütün vücuduna yayılmıştı su ... şuracıkta ölmeden önce bir yudum su bulması gerekiyordu Dudaklarıni kapayıp açmayı , yalamayı denedi, Dili ağzının icinde tuhaf bir et parçası gibiydi Büyük ve aşınmış blok taşlardan yapılma bir yolda iki büklüm ilerlemeye başladı Burayı nasıl bulduğunu bilmiyordu. O sırada büyük beyaz sütunlar girdi rüyasına, gerçek mi değilmi bilemedi. Bir film setine girmiş Zamanda sıçrayarak antik döneme geri gitmis gibi elini uzatsa tutacak kadar yakın Zeytin ağaçları elini uzattığını Su mermerinden binanın eşiğe yığıldığı sırada üzerine bir gölge düştü ... bir el uzanıp kolunu tuttuğu zaman omzu kökünde

Hamza Mahir GÜMÜŞPALA Tanıdığınızı söyleyemem, henüz.

Yonca ,korüdordaki eski ankesörlü telefon kulağında , duyduğu şeyden emin olmayarak korku içinde dikilmiş ,sesi titreyerek konuşmaya çalışmıştı. "Ama...ama...Dönmezsin ki...." Demişti.. "Artık dönmezsin sen...dört yıl...hiç gelmedin.. Hiç gelmedin......şimdi de bu...iki koca yıl daha... Ali..." Delikanlı sözünü bitirmesini bile beklemeden vermisti ağzının payını.... Her zamanki gibi... Azarı işitip yanında dikilmekte olan delikanliya uzatti ahizeyi. "Seni istiyor," Ömer konuşmaya daldığında daha da duramadı yanlarında. Dört yılda sesini ilk defa duyurmuş onu da ben gidiyorum demek için kullanmıştı. Sitem etmesine, Itiraz etmesine bile izin vermeden... Ömer i istemişti çabucak.... Zangır zangır titreyerek nereye gittiğini bilmeden ,yürüdü gitti. ..... Yatakhanedeki yatağına kadar gidebilmis, sırtı dimdik , yavaşça çöküp kalmıştı ... Görmeyen gözleri camdan görünen manzaraya dönük. Dört yıl .. Hapiste gibi çile çekmiş, gün saymıstı . Şafak şafak.... Ve deli gibi okumuş, ders çalışmıştı... Çünkü hissediyordu, Zeki ve parlak bir genç ,okumamış bu kızı yanına yakıstırmaz .... Kendi gibisini ister yanına.... Elini tutmak , Yanyana yürümek ... Bu , benim kızım demek için... BENİM..... Kiz yıllarını Ali ye denk olmaya çalışmakla geçirmişti. . Döndügü vakit farketsin diye .... Fizik öğrenmiş, matematik, tarih öğrenmişti... Uzayı sonra...kara delikleri...kuantum.... Hücre...... Internet bulduğu her yerde.., ... Eline gecen hicbiseydi... Bu gün anlamıştı bunu..... Başarıyı yakaladı.... Dönmeyecek..... Aşka geri dönmeyecek...... Seni unuttu..........

Kendi halimde Wattpad'de hikayemi yazıyordum. Ta ki fotoğraflarını kullandığım Amerikalı aktör, 'Ne hakla fotoğraflarımı izinsiz kullanıyorsun??' diye çemkirene kadar... Tüm hakları Alfa Yayın Grubu'na aittir. Başlangıç tarihi: 9 Nisan 2018

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Arkadaş serisinin 1. kitabıdır.

Dans ettiği prensesi, merdivende düşürdüğü ayakkabısından tanımaya çalışan fetişist prensin değil; hazırladığı listeye en uygun prensi arayan, prensesin hikayesi. İstanbul Masalı'ndan tanıdığınız Kuzey Deniz nam-ı diğer, Hiter Jr. ve gizli bir halk kahramanının (!) kahkahalarla dolu trajıkomik masalına hoş geldiniz. & Not: Bu hikaye İstanbul Masalı'nın devamı niteliğinde DEĞİLDİR. Tamamen bağımsız bir kurgudur.

Reva Devran, yaşadığı acı tecrübeleri sadece geçmişinde bırakmış soğuk yüzüyle her şeyi maskelemişti. Sadece yaşıtlarından değil, bütün kadınlardan daha farklıydı. Güç ve kontrol, onun hep avuçlarında tuttuğu şeylerdi. Cennetten kovulmuş asi bir melekti. Ama yoluna cehennemi yanında taşıyan Kuzey Karayev çıktığında, pusulası şaştığında ve dengeler değiştiğinde, kurduğu dünyası ne olacaktı? İkisi çekişmeli bir rekabete girdiğinde, kim kazanacaktı? Reva mı? Kuzey mi? Yoksa aşk mı? İlk bölüm tarihi: 01.07.2020 KAPAK FOTOĞRAFI: doreltun

"Ona bir bak! Onunla beni bir arada düşünebiliyor musun gerçekten?" ☙ ❧ "Onu istemiyorum! Onunla ilgili hiçbir şey istemiyorum. Onu görmek bile istemiyorum ama sen ikimizi bir araya getirmek için canla başla çabaladığından onu sürekli görmek zorunda kalıyorum!" ☙ ❧ "Beni hayata döndürecek kadın o mu? Ona dönüp bir baksana! Hiç bana benziyor mu? Birbirimizin ne kadar farklı olduğunu göremiyor musun?" ● O Kuzgun'du. Kuzgunlar gece gibi siyah olurdu. Gecenin karasını kanatlarında taşır, yüreğini de siyaha boyayan duygular gözlerinden okunurdu. Asla acısını belli etmez, asla gün ışığına aldanmazlardı. Aşkın varlığını dahi bilmezler, onu görmek ve solumak istemezlerdi. Karanın rengini almış ruhları, bir sis gibi hareketlerine yayılırdı. Kuzgun yakardı; siyahıyla, gecesinin acısıyla, sevişiyle ve acısıyla. O ne kadar siyahsa, ben o kadar beyazdım sanki.Gece gibi kara bakışlarına bakıyor ve görsün istiyordum. O kadar derin, o kadar koyu ve o kadar çok şey anlatan bir bakıştı ki, içim titredi. Peri'si olarak ona tutunmak, o bakışlardaki acıyı ve çaresizliği ondan alıp sonsuza kadar yok etmek istedim. Bana ihtiyacı vardı ve bunu dile getiremiyordu. Çünkü çok gururluydu. Çünkü gururun onu koruduğunu düşünüyordu. Oysa gurur, bizi hayattaki güzel şeylerden alıkoyuyordu: cesaretli olmaktan, korkusuz olmaktan, sevmekten. Ona, "Yeter artık," diye fısıldamak istedim. "Görmelisin artık beni. Ve teslim olmalısın..." Ama hiçbir şey diyemedim. Biz kelimeler hakkında ne bilirdik ki? Ve duygular hakkında? Konuşamayacak kadar yoğun duygular boğazımızda düğümlenirken titrerdik ancak dil kemiğe bürünüp de söze gelmezdi. Su bütün sızıları dindirirdi ama suyun sızladığını kimse bilmezdi. Gözlerimi kapatmak istedim. Suyun sızısını içimde hissetmek istedim. Sızılarımı dindirebilseydi, ona ne derdim? AŞK SERİSİ 4. KİTAP

Ülkenin en gözde bekarlarından olan Soydemir Holding'in sahiplerinden Mehmet Pars Soydemir iş hayatının yoğunluğundan kaçmak için sahibi olduğu ama uzun süredir uğramadığı Muğla'daki villasına gider. Fazla soğuk ve resmi olan Mehmet bir süre burada piyano çalarak ve çiçekleriyle ilgilenerek huzur bulacağını düşünürken villasının yakınında bulunan köyde hiç beklenmedik bir olaya şahit olması hayatının tamamen değişmesine neden olacaktır. Hayatına hiç istemeden giren kız, onun başına bir bela mı yoksa bir fırsat mı olacak?