ve bizler biliyorduk ki asla satın alamazdık devrimi

Cassie sabah haberlerinde polis aracından kaçan ve domuz maskesi takan bir seri katil haberini duyduğunda pek tepki vermemiştir çünkü katil ondan üç yüz kilometre uzaktadır ve ilk dersine yetişmek için acele etmesi gerekiyordur. O bir kitap kurdudur ve gerçek bir asosyaldir. Geceyarısı balosu afişini gördüğünde bile heyecanlanmamıştır ve bir kavalyeyi bırakın, bir arkadaşı bile yokken baloya gidip gitmeyeceğinden emin değildir. Akşamını balo salonu yerine şehir kütüphanesinde geçirmeyi tercih eder ama annesi sosyalleşmesi için öyle ısrar ediyor ki, Cassie baloya gitmeyi kabul etmek zorunda kalıyor ama hiçbir şey planladığı gibi gitmiyor. Balo gecesi kocaman bir katliama dönüşmek üzere ve ondan önce Cassie kendini senatörün oğluyla soyunma kabininde sıkışmış halde buluyor. Üstelik bitişikteki kabinde boğazı kesilmiş bir ceset var! Korkudan titriyor ve ses çıkarmamak için dudaklarını birbirine bastırıyor çünkü yaklaşan ayak seslerinin kime ait olduğunu çok iyi biliyor. Bu o! Haberlerdeki seri katil! Görünüşe göre katil Cassie'nin küçük, sıkıcı kasabasını ziyaret etmeye karar verdi ve balo gecesinde, içinde Cassie'nin de olduğu bir grup genci okulun içinde tuzağa düşürerek teker teker öldürmeye başlıyor...

İçindeki canavar onu gördüğünde ortaya çıkmak için ruhunun dört bir yanını adeta tırmalıyor, bir oyuncak misali istediğine kavuşmak için onunla oynuyordu. Jeon Wonwoo canavara yenik düşmekten feci halde korkuyordu.

KİTAP OLDU. Oyunbaz, Martı Yayınları aracılığı ile raflarda! Tüm seri bu çalışma içinde yer almaktadır. 1. Kitap: Oyunbaz | 2. Kitap: Düzenbaz | 3. Kitap: Cambaz adıyla kitapları kitap satan her yerde bulabilirsiniz! 1 KIZ, 6 ERKEK, ÖLÜMCÜL BİR EV. Afra'nın diğer tutsaklardan dört farkı vardı: Birincisi, bir kız olmasıydı. İkincisi, tutsak alınan son kişi olmasıydı. Üçüncüsü, Ölüm'ün gözdesi ve favori oyuncağı olmasıydı. Dördüncüsü ise... Ölüm'ün telefon ve görevler verdiği tek kişi olmasıydı. Kameralar yerine, onları her an öldürebilecek silahların asıldığı bir ev. İçinde neden orada olduğunu bilmeyen altı erkek ve bir kız. Kendine 'Ölüm' diyen ve tutsaklarıyla haylaz bir çocuk gibi oynayan bir 'oyunbaz'. Gelecek ve şimdiki zaman arasında dokunmuş, sınırları zorlayan, sizi Ölüm'ün oyununu çözmeye davet eden bir ev burası. Ah, uyarmam gerekiyor. Oyunbaz'a yetişmek ve 'Bir Ölü' olmak istemiyorsanız... Sizin de tıpkı Ölüm gibi oyunbaz olmanız gerekli. Ölüm sizi bulmacayı andıran gizemli bir oyuna davet ediyor! Hazır mısın? ● յՅ ɴᴜᴍᴀʀᴀʟı ᴇᴠᴇ ᴋᴀᴛıʟᴍᴀʏı ᴋᴀʙᴜʟ ᴇᴅɪʏᴏʀᴜᴍ. ● ⚠️🔞 Bu kitap ağır, travma tetikleyici olaylar içeriyor olup psikolojisi hassas olanlara uygun değildir. Kurgu Oluşturulma Tarihi: 14.07.2019 İlk Yazılma Tarihi: 15.05.2020 Birinci Kitap Bitiş Tarihi: 20.08.2021 Tüm Hakları Saklıdır. ÇALINTI, ESİNLENME GİBİ DURUMLARDA UYARI OLMAKSIZIN YASAL İŞLEMLERE BAŞVURULACAKTIR.

[tamamlandı] "Ne yapmamı istiyorsun Domenic, sana abi dememi falan mı? Cidden bunu mu istiyorsun benden?!" "Evet... Doğru olan bu." "Senin düşüncen bu!" Sinirle ellerimi saçlarımın arasında gezdirip arkamı döndüm. Kollarımı mutfak tezgahına yaslayıp sakinleşmek adına birkaç saniye öylece bekledim. Lanet olsun, ağlamak istemiyordum! En azından şu an değil. Biraz olsun sakinleştiğimden emin olduktan sonra yüzüne bakma gereği bile duymadan "Gecenin bu saatinde, neredeyse kardeşin yaşındaki bir çocuğun evinde ne işin var o zaman senin?" diye sordum yine sinirlenmeye başlarken. ➰ "Demek abi?" diye sormuştu yüzündeki alaylı ifadeyle. Omzumu silkip "Beğenemedin mi?" dedim üzerine giderek. Birkaç ay önce ona abi dememi, onu bir büyüğüm olarak görmemi isteyen ta kendisiydi. "Ben şu saatten sonra senin her şeyin olabilirim, ama abin olamam Nina."

Ölü bir oğlanın üzgün bir kız ile kalp kırıklığı ve muammanın arasında katilini bulmak için birlikte çalışmaları ve belki de ölümün bir son olmadığını öğrenmelerinin trajik hikayesi. (Harry Styles Fanfic AU) author: seasidestyles

''Şeytanın bileklerinde saklıdır belki de insanlığın rehberi zira böylesine bir insanlık yalnızca ondan öğrenilmiş kadar kötü olabilirdi.'' Her şeye rağmen yaşamaya devam etti çünkü yaşaması gerekti. İdealleri uğruna, hiçe sayılmış ruhu uğruna ve yıkık dökük bir harabeyi andıran kalbi uğruna. Ellerinden alıp ellere verdikleri hayatını tırnaklarının uçlarıyla kazanmak pahasına yaşamak zorundaydı. Ve yaşadı. Çok acıdı, çok acıttı belki ama bir gün o acı bir başkasına karıştı. İşte bu sefer ikisi birden yanmaya başladı. Farklı notalarda tek bir ritim oldu, çünkü artık kalpleri aynı şarkıyı söylüyordu. Bu onlara aitti ve onlar susana kadar bu şarkı hiç bitmeyecekti.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.

la douleur exquise (i.) Ulaşılamayan birinin sevgisini istemekten dolayı oluşan kalp ağrısı. Kitabın bütün hakları, yazarı @sonderingly tarafından, Türkçe çevirisi hakları @badboysofgoodgirl tarafından saklıdır.