Asla kimseye güvenme sözleriyle büyümüş genç bir kız ve ne olursa olsun pes etmeyen genç bir adam... İliklerine kadar hissettiği tanıdıklık hissiyle kavrulan genç bir çocuk. Aşk ve nefret birbirine karıştırılırsa ne olur ya da masum duygular tutkuyla eş tutulursa? Peki ya ölüm? Bir ağabey giderken, geride bıraktığı küçük kardeşinin hayatından neler götürebilir en fazla? *** Kitap olduğu için 2015 yılında bölümler kaldırılmıştı ancak şimdi tekrar paylaşmaya başlıyorum. Basılı bir eserdir ve her hakkı şahsıma aittir. İçeriğinden herhangi bir şeyin alınması durumunda gereği yapılacaktır.

Bi kız...,Varlık Gıcık ve yakışıklı çocukluk arkadaşı,Berkim Yeni tanıştığı çocuk ve ikizi,Burak ve Ayşenur Komik grupları Ve yaşadığı heyecanlı, değişik anlar... KOMEDİ VE AŞK Bİ ARADA YENİ HİKAYEMLE KARŞINIZDAYIM. BU HİKAYE NASIL MI? BİLMEM SİZ KARAR VERİN

15 yaşındaki Hazal ve annesi Hira Izmir de tek başlarına yaşamaktalardır. Hazal'ın babası Aykut , annesi hamileyken Hira'yı terk edip gider. Hira kızı Hazal'ı tek başına büyültür.

"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi.'' Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Bu arada eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştı. Kendine kalacak bir yer bulması gerekiyordu artık. Bir yandan da İstanbul'a geldiğinde etrafında ilgiyle dolaşan insanlar ve karşısında köle olacak bir beyaz atlı prens hayal ediyordu. Ancak ne yazık ki hayat masallardaki gibi değildi. Zaten "Bir varmış bir yokmuş" yerine "Lanet olsun!" ile başlayan bir masaldan ne beklenirdi ki? Masal, karşısına çıkan, sırlarla dolu, karanlık Rüzgar'ın gizemini çözmeye çalışırken kendini ona âşık buluverecekti. Bu kitap 2015 yılında Epsilon Yayınevi ile raflarda yerini aldı.

Ben Alya. Ergenlik ortalarında bi kızım . Normalde benim yaşımdaki bi kızın 40 50 kilo civarı gibi olması lazımsa ben kesinlikle normal değilim. Anormallikte boyut atladım resmen. Uzun zamandır da böyleyim. İlk başta insanların durmadan benimle dalga geçmeleri çok sinirimi bozsa da bir süre sonra alışmaya başladım. Ama alışmam bu halimden memnun olduğum anlamına gelmiyor. Vücudumdan nefret ediyorum. Ben bile kendimi sevmezken başkası nasıl beni sevebilir ki ? Ama bazen hiç bir şey düşündüğün gibi olmaz. Mucize diye bi şey var sonuçta. *Okumakta olduğunuz ya da okuyup "Bu ne lan?" diyiceğiniz bu hikaye tamamen ve maalesef gerçektir.

Bir yanda tüm inancını kaybeden bir kızın utançları, diğer yanda ise bu utançlarının başlattığı ''başlangıçlar''. Kime inandığını, kimi sevdiğini hatta kendini bile bilmezken nasıl devam edeceksin? Birbirinden habersiz iki çocuk... birbirlerinde sandıkları noksanlar onların başlangıçları olacak. ''Herkes her şeyin bir sonu olduğunu söylüyor. Peki sonu olan bir şeyi neden yaşamak isteyeyim ki? Bizim de sonumuz olacak mı?'' ''Hayır. Bizimkisi sonsuz bir başlangıç''