Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

(Kitap olacaktır.) Kilitlendiği kapının arkasından, "Ben gidiyorum." diye bir ses duydu. Etrafı bir kaç dakika sessizlik bürüdü. Ve o zalim, konuşmaya devam etti. "Bir gün beni affedersin belki, bir başka zaman bir başka yerde." Demişti. Duyduğu sese karşı sessizliğini bozup, önünde engel gibi duran kapının arkasından seslendi. "Eğer bir gün özgürlüğüme kavuşursam: denk gelirsem yüzüne, sadece bakacağım. Gözlerim anlatır sana her şeyi. Bir başka zaman, bir başka yerde." (Kitabımın kopyası veya içerikleri aynı olan hikaye yazarına, resmi işlem başlatılacaktır.)

Tanrı'nın bana verdiği ikinci bir şanstı belki de. Bu ikinci şansı pişman olmadan değerlendirebilecek miyim? Kötü bir gecenin sonunda ne olabilir ki? Aybüke de sadece evine gidecekti ama kader onu evine değil başka bir evrene götürdü ve en büyük hayalini gerçekleştirmesi için bir şansı oldu. Ömrünü adadığı, hayranı olduğu grubun yanında olabilirdi. SBB (Sweet Big Boys). Onlarla yakınlaşabilirdi. Bu şans ona aşkı da getirecek miydi? Ya da bu aşk arkasında neler getirecekti? Herkesin cesur olamayacağı bir aşk hikayesi. Peki sen cesur musun bu aşkı okumak için? BU BİR FAN HİKAYESİ DEĞİLDİR <3

Ravenhollow kasabasına bir gecede kim tüm doğaüstü varlıkları toplayabilir? Yıllar önce karanlık çukurlara hapsedilen kâbus yaratıklar, biriktirdikleri öfkeyle geri dönüyor. Ve şimdi, hedeflerinde biri vardı; Malorie Hunter. Her bedelin bir cezası, her bir efsanenin çözülmesi gereken bir sırrı vardır. Karanlık uykusundan uyandırılan canavarlar, Ravenhollow'un üzerine çökerken Malorie'nin tek seçeneği vardır: Korkusuyla yüzleşmek ve kendi gerçek kimliğini bulmak. 16+ Şiddet Argo

'Orion ve Artemis'in hikayesine inanır mısın, ay ışığım' 'Ne saçmalıyorsun sen ay ışığım falan ?' 'Adından neden bu kadar nefret ediyorsun ?' 'Bu seni hiç alakadar etmez.' 'Kurtlar Vadisi Memati vol bilmem kaç' 'Mizahımızda iyi gibi.' 'Bu bir iltifat mıydı ? Bayılıp düşeceğim sanırım.' 'Obaa engel atayım bayılma o zaman hadi işine.' 'İyi bende yeni hat alırım.' 'Benim için yeni hat alıcak sadece engellediğim için sen baya zenginsin galiba yani evet.' 'Ne evet ?' 'Seninle evlenirim Orion.' 'Yenge ne yapıyorsun yaa bizimki bayıldı düştü ?!' 'Yenge ne be höst ulan yenge denicek kız mıyım ben!' O beni görmeden öldürmüştü belki de ölümümün nedeni beni görmemesiydi. Ama Artemis'in Orion'u tam kalbinden vurması gibi bu deliye vurulmuştum...

#islam kategorisinde 1. #Sonsuzluğum adinda ilk kitap Hamit: -Benim için yaşar mısın Meryem? Meryem: -Senin için sensiz yaşamaya razıyım ben... Birbirine ölümüne aşık olan iki gencin hikayesi. Meryem ve Hamit... "Ve hiç bir zaman cesareti olmayanla yola çıkmayın. Ahiretlik sevgiler zor yollardan geçer."

Hayatımızda çeşitli dönüm noktaları olur bazıları bizi mutlu ederken bazıları da üzer. Benim dönüm noktan benim hayatımı darma duman etti. Sevdiklerimden uzaklaştırıp yeni bir hayat kurmam ve ardıma asla bakmamam gerektiğini anlattı. Şimdi yeni bir yola çıkıyorum bu yolda nelerle karşılaşıcağım hiç bilmiyorum.