Göz göze geldiği tüm savunmasız bedenleri ele geçirebilir. Metroda, gemide, kalabalık bir caddede... Ona her yerde rastlayabilirsiniz. Gözlerine baktığınız anda onun alanına girmiş olursunuz ve bedeninizi ele geçirmesi sadece birkaç saniyesini alır. Orada istediği kadar kalabilir, sizi istediği gibi yönetebilir. O, gezgin bir ruh. Bir beden hırsızı. Bu oyunun tek bir kuralı var; kendi bedenini kaybetmemesi gerek.Geri dönebilmesinin tek yolu kendi gözlerine bakması. Üç saatlik bir tren yolculuğunu daha eğlenceli bir hale getirmek için gözüne kestirdiği bedene yerleşen Adrian, ölümcül bir hata yapar. Bedenini gözden kaybeder ve kendini çaldığı bedene hapsolmuş bulur. Geri dönebilmesinin tek yolu, milyon nüfuslu bir şehirde kendi bedenine rastlamasıdır ve bu, sandığı kadar kolay olmayacaktır. Yakınından bile geçemeyeceği bir dünyanın tam ortasında kendini bulan Adrian, tehlikenin kucağına düşmüştür. Bir gün geri döneceğini ummaya devam ederken, çaldığı bedende kalmasını istemesine neden olacak bir şey başına gelir. Bul Beni 2016 Fantastik: 1. Reka Yarışması Fantastik: 2.

Bir kız... Bir de ses... Hayalet bir ses... Ama gerçek. Biraz da doğa üstü... 《Korku kitabı değildir.》 Derin, sürekli derinlerden duyuyordu ismini. Korkuyordu. Varlığını bilmediği bir ses sürekli onunla iletişime geçiyordu. Biraz zaman korktu. Biraz zaman kovdu. Ama sonra alıştı o sese. Dokundu. Sarıldı. Öptü. Arkadaş oldu. Belki sonra daha da fazlası... . . . İçim yine bir tuhaf olsa da çalışma masama doğru baktım. Ne bir belirti ne bir işaret hiçbir şey yoktu. 'Belirti mi istiyorsun?' diye sordu zihnimin içinde yankılanan sesiyle... Olumlu anlamda başımı salladım. Düşüncelerimi okuması bazen sinir bozucu olabiliyordu. 'Sende çoğu zaman sinir bozucusun Derin.' Yine yapmıştı işte! Yine okumuştu düşüncelerimi... Masamın orada bir şeyler hareketlenince oraya doğru baktım. Kalem kendi kendine hareket edip kağıda bir şeyler yazıyordu. İstemeden de olsa elimin altındaki yorganımı sıktım avcumun içi ile. Korkuyordum belki de hala. Göremediğim bir ses ile konuşuyordum. Her an benimleydi ve sanırım o sadece ses değildi. Bir varlıktı. Dokunabilirdim ona. Elimle hala yorganı sıkarken kalem masadaki yerini aldı ve kağıt havalanmaya başladı. Havalanan kağıda baktım. Kağıdın üzerinde ' HESİM ' yazıyordu. Bu onun ismi miydi? Başlangıç Tarihi: 16 Ocak 2016 İlk Yayın Tarihi: 17 Mayıs 2016 》Tüm hakları bu hırçın yazarın masum ruhunda saklıdır... Bana ulaşmak isteyenler için instagram hesabım- @bilgeliyasam Hesim'in instagram hesabı: @hayaletsesim