Arızanın ta kendisi olan adam DOĞU ÜZEYİROĞLU! Ne çok iyi ne çok kötü. Onu acımasızlaştıransa kardeşinin bir başka kıza ondan habersiz nakil edilen kalbi. Batu'nun kalbini geri almaya ant içtiği günlerin azabını ise yaşam çiçeği yeni oksijen almış İnanç Gürmen çekecekti. Sessizliğin içinden doğmuş Ekinezya. Bütün sessizliğini Doğu Üzeyiroğluna karşı bozmuş hazırcevap bir dişi. Kızılperestin acılarına göğüs geren, Her darbesinde dimdik ayakta duran, İblisin cazibesine kapılan Gürmen kızı. Nakil edilen kalbi ARIZALI geri alabilecek mi? Peki ya bu savaşta ölüm olsa? Kalbi aldıktan sonra pişmanlıklar sarsa? Geri dönüşümü olmayan yollara direksiyon çevrilecek mi? COPYRİGHT © TÜM HAKLARI SAKLIDIR

••Tamamlandı. Henüz kitap olmadı. Seri, üç ana kitaptan oluşuyor ve 2026 yılında düzenlenmiş versiyonuyla raflarda olması planlanıyor. Wattpad'de bulunan bölümler düzenlenmemiş haline aittir. ❝Bir düş, bin ağıt.❞ Marin Alakan çok küçük yaşlardayken doğduğu topraklardan ayrılmak zorunda kalmıştır. Babası, kaderin sancılı ağlarının önüne geçmek için yıllarca kızının doğup büyüdüğü Mardin'e gelmesini yasaklar ve İstanbul'da herkesten gizli bir hayat sürmesini sağlar. Marin, abisinin yaptığı bir hata yüzünden kendini tekrardan doğduğu topraklarda bulduğunda ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Eski adıyla Karan Ağa olan kitaptır.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

🔞🔞🔞🔞 YETİŞKİN İÇERİK BOL ARGO VE CİNSELLİK İÇERMEKTEDİR. Nefes alış verişleri değişmeye başladı bende çoktan ıslanmıştım koltuktan kalkarak beni yatağa yatırdı üzerimdekileri hızla çıkardı kendide soyundu. Yatakta bacak aramı açmış arama girmesi için beklerken beni yüzü koyun çevirdi, Baran napıyorsun dememe fırsat vermeden önünde domalttı kalçama bir şaplak vurdu çığlık atmamla, erkekliğini sürtüğü vajinama arkamdan girdi derin nefesle ağzımdan bir inleme sesi çıktığında oda derin derin soluyordu, erkekliği içime girerken vajinam zonkluyor, , zevkle bana tatlı bir sızı veriyor inliyordum. Git gide hızı artıp hareketleri sertleşince. Baran canım yanıyor dememe aldırış etmeden beni olduğum yerde çevirdi ve önden içime yerleşti git geli çok hızlanmışdı daha ben ne olduğunu anlıyamadan içime boşaldı ve içimden duvarlarıma sürtünerek yavaşça kendini çekti.... Hikayeye başlama tarihi 13 0cak 2022

Şafak yeni yeni sökerken Miraç küvette otururken bende onun kucağında oturuyordum.Burnum sert göğsüne yaslıyken göz yaşlarım usul usul akıyordu.Yine canımı yakmış bundan bir an bile tereddüt duymamıştı.Seslice burnumu çektiğimde içimde ki küçük kız bu acıya dayanamıyordu. "Biliyor musun?Evleneceğim adamın beni hep koruyacağını düşünürdüm." dediğimde sesimde hüznün buruk yankıları vardı. Göğsünün kasıldığını hissettiğimde çenesini başıma yaslamıştı. "Düşündüğüna adamı sikerim." dediğinde sesinde ki tehditi hissetmiştim. Bedenimi bedenine daha sert yasladığında ; "Senin için benden başka çıkış yolu yok güzelim.Girdiğin her yol bana ait." (Karakterler ve psikolojileri normal değildir.Ona göre okumanız rica edilir.Yazılanlar gerçekle hiçbir ilgisi yoktur.) •°•°•°•°•°•°•°•°•° 03.09.2023 #Nefret 1 18.11.2020 #Ağa içinde 1 #Soğuk içinde 1 #Öfke içinde 3 #Doğu içinde 2 #Aşiret içinde 5 #Töre içinde 15 #Berdel içinde 16 #Acı içinde 35

Kitap oldu. Dört kitabı basıldı. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

Gökçe tacize uğradığı gecenin sabahında sevgilisi tarafından ihanetle suçlanacağını tahmin etmemişti. Kendini açıklama hakkı verilmemiş, aç susuz soğukta tek kelime konuşmak için beklediği adam acımasızca onu terk etmişti. Dünyanın merkezine koyduğu adamın onu hemen gözden çıkarması, işten çıkarılması derken içine çekilen kadının tek avuntusu hamile oluşuydu. Bebeğinin varlığından haberinin olması gerektiğini düşündüğü için Cihan'ın olduğu ortama girdiğinde bebeğiyle sınanacağı aklında yoktu. Bir kadının zengin güçlü bir adam karşısındaki kimsesizliğini, çaresizliğini, iftiraya uğradığını kanıtlamak için çabasını okumak isterseniz buyurun... Yüreğime Kan Damlar kitabımdan çok istenen Cihan ve Gökçe'nin hikayesidir. Wattpad de bu isim ile yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Çalınma durumunda yasal yollara başvurulacaktır.

Nisa'nın bir iş çıkışı durakta otobüs beklerken eski eşini kanlar içinde görmesi ile hikayeleri tekrardan başlar... Yanlışlıkla olan "tesadüfler" bazen her şeyi değiştirebilir hem de her şeyi... Kim bilir belki de tesadüf değildir onları karşılaştıran kaderin sunduğu ikinci bir şanstır..? ☸NOT☸ Bu benim ilk kitabım bu yüzden mantık hatalarım ve yazım hatalarım olursa affola... Çok heyecanlıyım kızz hadi başlıyorusss♡ ☸☸☸

"Küçük bir kız çocuğu gibisin." Soğuğun içime ilmek ilmek işlemesi gecenin ayazından değildi, onun buz gibi sözlerinden ürpermiştim. Gök yüzünde bizi seyreden yıldızlardan ziyade kendi ışığının aydınlattığı, o zehir karası delici gözlerine yerleşen alaylı parıltı ve söylediği son şeyle çileden çıkmıştım artık. İçimde lavlarını köpürterek sabrımın son demlerinde dolanan volkan patlamaya hazırdı, bu işin başka çaresi yoktu ve inceldiği yerden kopacaktı. Ben onun sayesinde çoktan büyümüştüm fakat o her seferinde inadına yapar gibi çocuk olduğumu savunuyordu. Beni bakışları, tavırları, hareketleri ve kelimeleriyle resmen eziyordu. Kalbimi eziyordu. "Çocuk falan değilim ben!" Diye bağırdım sonunda içimdeki ateşten okyanus çaresizce çırpınan benliğimi cayır cayır yakmaya başlarken. Aynı anda hem üşüyor hemde alev alev yanıyordum. Kendi içimde birçok imkansızı barındırıyordum. Sertçe yutkundum... Sesimi iyice yükselttiğimde tek bir mimiğimi bile kaçırmak istemiyormuş gibi dikkatle beni izlemeye başladı, artık gerçekten dayanamıyordum. "Çocuk değilim anladın mı? Değilim! Sana abi demek zoruma gitmeye başladığında büyüdüm ben!" Diye adeta haykırdım. "Duygularımı gizlemeyi öğrendiğimde büyüdüm! Susmayı öğrendiğimde, sessizce ağlamayı öğrendiğimde büyüdüm! Gözümün önünde başkasına dokunduğunda büyüdüm!" Ona ilk kez utanıp çekinmeden kurduğum bu uzun ve acımı haykıran cümleler tüm nefesimi tüketmişti fakat söyleyecek son bir sözüm daha kalbimin en ücra köşesinden saniyeler sonra çıkagelmişti. "Seni sevdiğim gün büyüdüm ben." Diye fısıldadı güçlükle soğuktan zangır zangır titreyen dudaklarım.