"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️

Öz güvenin vücut bulmuş hali, bedeninden beklenin aksine gerektiğinde sevgilisi için adam bile dövebilen Egenaz'ın hayatı Türk gençlerinin senelerdir savaş verdiği, yenilmez, doğa üstü güç tarafından iki lokmada yendi ve faydalı tarafları sindirime uğradıktan sonra yapılanlar çok normal gibi önüme bırakıldı. Evet, evet ondan bahsediyorum "Üniversite sınavı" besmelenizi çektiyseniz asıl kanser eden detayla devam ediyorum. "Bizim kız da burayı kazandı sizinki ne yaptı?" deyip açığını kollayan komşulardan, "Ay kazanamamış mı? Önemli olan can sağlığı zaten, takmayın kafaya." deyip içten içe oryantel çeviren at yarışçısı yegane akrabalara. Yetmedi mi? Biten dostluklar, yeni hayatlar. Üzerimden geçen bu seneye rağmen ben ne mi yapıyorum? Sadece gülüp geçiyorum, çünkü öyle yapmazsam kafayı yerim. Orta Karar'ın devamıdır. Önce onu okumanızı tavsiye ederim.

Kafama çarpan turuncu topla dengemi sağlamak için hafif öne eğildim ve yavaşça arkama dönüp topun geldiği yere baktım. "Üzgünüm o kadar kısasın ki göremedim." Pişkin pişkin söylenip tekrardan atış yapmak için arkasını döndüğünde içimdeki Naz'ın bilerek frenlerini patlatarak az önce kafama gelen topu aldım ve iki elimle tutarak tam Sinan'ın arkasında durdum. "Sinan." Gülerek bana döndüğünde hiç beklemeden kollarımı iterek sert topu kasıklarına fırlattım. O kıpkırmızı yüzüyle yavaşça yere çökerken yaptığımdan memnun olmuşcasına arkamı dönüp tersten ona el salladım. "Üzgünüm, kafana atacaktım ama boyum yetmedi." Müdür Yardımcısının bile dize getiremediği ben, yaptığım küçük bir hata yüzünden basketbol takımının 1 senelik kölesi oldum. Şimdi, 12 dev gibi şımarık adamla 1.57 lik boyumla nasıl başa çıkacaktım? Not: Bu kitaba şöyle bir göz atmaya karar verdiyseniz ilk bölümün ilk 2 paragrafını okumadan bırakmayınız. *Küfür içerir.* 22.06.2018