Duvar dibine sinmiş bedenim Demir Abinin kollarından titrerken, gözleri gözlerimden bir saniye ayrılmıyordu. ''Yazgı.'' Adım dilinden ilk kez bu kadar içten geliyordu. Sesim çıkmıyor, ellerim, bedenim titriyordu. İlk kez bu kadar hazırlıksız yakalanmıştım, ne yapacağımı nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum asla bu şekilde olmamalıydık. '' Demir Abi, uzaklaşır mısın lütfen biri görüp yanlış anlayacak.'' Kendimde bulduğum son güçle konuşabilmiştim. ''Ben sana böyle yanarken anlamayan sensin. Bırak bari herkes doğru anlasın.'' Dudakları dudaklarımı bulmadan önce son duyduğum cümleler bunlardı.

... -Buna mı ulan ? Mahallenin en zengini sana talip olmuşken sen bu taksici parçasına mı kaçtın?' Nilüfer gözlerinden akan inci taneleri ile sıkmıştı parmaklarını. Açık mavi gözleri bir babasında , bir de babasının hemen ardına sıralanmış iri kıyım ağabeylerinde dolanıyordu. Yanlarında bir de o damat dedikleri pısırık herif vardı ki , değil onunla evlenmek, yolda görse karşı kaldırıma geçerdi ! Boğazından sert bir yutkunma geçerken babasının dediği ile gözlerini kaldırıp ona şaşkınlıkla bakan taksiciye çevirdi bakışlarını. Sol yanına doğan güven hissi onu yanıltmayacaktı. Hem o sümsük herife yar olacağına hiç tanımadığı bu taksici parçasına karılık etmeye razıydı! Elini kaldırıp Kenan'ın direksiyon sallamaktan nasır tutan büyük avucuna sardı narin parmaklarını. Ve genç adam şaşkınlıkla susup kalırken titreyen bir sesle cevap verdi. -Ona kaçtım. Taksiciye kaçtım ben baba !'

Bu kitap 1985 yılında geçen naif bir aşkı anlatıyor.🍀 Bir heves uğruna ailemi kaybettiğimde kendi evimde kül kedisine dönüşeceğimi bilmiyordum. Dahası yengelerimin baskılarına, kendimi hapse attırmak isteyecek kadar tahammül edememiştim. Her şey ben parmaklıklar ardındayken değişti. Kader çarkımın yeniden döndüğü yer, kara kaşlı, kara gözlü ve bıyıklı bir memurdan sonrası oldu.

KİTAPTA +18 SAHNELER OLACAKTIR. OKUYUCULARIN BUNU DİKKATE ALMASINI, YETİŞKİNLERE YÖNELİK BİR KİTAP OLDUĞUNU UNUTMAMALARINI RİCA EDERİM. AYRICA KITABIMIZ FİNAL OLDU, KEYİFLİ OKUMALAR... Korktuğu bir hayata esir olmamak için yangından kaçtı Züleyha! Kanından olanların biçtiği kaderde yanmamak için ateşin kollarına kendi ayaklarıyla koştu. Evim dediği yerde, kurban olarak kendini adadıklarını öğrendiğinde nereye tutunduğunu bilmeden bir dalı avuçladı. Kütahya'nın küçük bir kasabasından, Adana'nın kavurucu topraklarına sürüklendi. Zalimliği dillere düşmüş, adına türlü kötü sıfatlar eklenmiş bir adamın koynuna bıraktı kaderi Züleyha'yı. Bu bir kaçış hikayesiydi aslında. Minik bir bebeğin arşı titreten ağlayışlarıyla kavuşma yazıldı kaderlerine. Küçük bir bebeğin masumiyetine ödüldü Züleyha... Doğurmadan anne olmayı öğrendi. Zalim bilinen bir mazluma yaşam verdi. Bir masuma yuva , bir zalime şifa , kendine umman oldu Züleyha! ............................... Bu bir Girdap! Aşkın, ailenin, sevginin, sadakatin, sınırsız merhametin içine kapılacağınız, kapıldıkça kendinizi sayfalarda bulacağınız eşsiz bir Girdap...

Gelecekten geçmişe giden kızın hikayesi. Sıcacık aile ve mahalle hasreti çeken kız bir sabah istediği yerde gözlerini açıyor. Tek fark artık kendi bedeninde değil. Gelecekten gelen kızımızın kötü özelliklerinden biri hırsız olması. Bakalım gittiği geçmişte bu özellik ona ne sorunlar çıkaracak. ~~~~~~~ ~~~~~~~ Elimi cebime atıp bileziği çıkarmaya çalıştım ancak yoktu. Düşürmüş olmalıyım. "Bunu mu arıyordun hırsız?" Duyduğum sert ve gür sesle nefes almayı kestim. Sanırım yakalanmıştım. İyide ne ara cebimden almıştı. Usulca arkamı dönüp tanıdık sert bakan gözlere aynı sertlik ile baktım. Havaya kaldırdığı elinde çaldığım bilezik vardı. "Yürü babanın yanına. " bileğime yapışması ile sürüklemesi bir oldu. "Hangisi? " ağzımdan kaçan soruya engel olamadım. Aile fertlerinden bir tek bedenimin babasını görmemiştim. "Kardeşimi sevecek kadar aptal olduğunu biliyordum da bu kadarını beklemiyordum. " gözlerimin irileşmesine mani olamadım. Beni ifşalamak için götürüyordu. Annesinin bileziğini çalmıştım. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Aniden bana dönen gözlerle gözlerimi kaçırmamaya çalıştım. Açık kahve gözleri neden ona baktığımı sorguluyormuş gibi kısıldı. Sonra aklına bir şey gelmiş gibi elini cebine atıp bir şey çıkardı. Dikkatle onu izlerken avucundaki tesbihi gösterdi. Gözlerim irileşti. Bu bedenimin abisinin giderken bana verdiği tesbihti. Onu ne ara benden aldı. Aynı şekilde benimde gözlerim kısıldı. O tesbih benimdi. Resmen savaş açma derdindeydi. Beni umursamadan tesbihi cebine atıp konuşan arkadaşına döndü. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Küfür ve cinsel içerik bulunur. Not: Kitapta cinsel içerik olacaktır. Okuduğunuz bölümlerde bununla ilgili laf söylemeyin lütfen. Dram:61

Küçücük bir kıvılcımın beni tutuşturacağını asla bilemezdim. Ateşi yakan oydu, Yangını başlatan oydu, Yangını harlayan oydu, Yangın oydu, Yanansa bendim.. Berrak, içi dışı görünen sığ bir su kadar Saftım, beyazdım. O ise sonu görünmeyen dipsiz bir kuyu kadar Derindi, siyahtı. Yakışsın yada yakışmasın, uysun veya uymasın beyazım karasına bir kere bulaşmıştı. Bildigim, bilmediğim bütün yollar bir tek ona çıkarken kaçışım yoktu. Sığ suların saf kızı dipsiz, zifiri bir kuyuya teslim olmuştu. Belki de farkında olmadan o derinlik saflığa mahkum olmuştu. Evet,evet... Siyaha bulaşan beyaz değildi. Beyaza bulaşan siyahtı. Derinlikte kaybolan saflık değildi. Saflığa tutulan derinlikti. Saf ve Derin SafDerin Bir Mahalle Kurgusu.. Kitapta yetişkin içerikli sahneler ve küfür içerikli konuşmalar olacaktır. Bunu bilerek başlarsanız sevinirim :) Başlangıç tarihi:06.06.2021 SAFDERİN adındaki ilk ve tek kitap Kapak tasarımı: sehrialem Kitap şahsıma aittir,dolayısıyla her türlü hakkı bana aittir. Herhangi bir çalıntı,alıntı, kopyalanma durumunda gereken işlemler yapılacaktır!!!

Sevdiğinde gözü önünü göremeyenlerdendim. Bundandır ki aldatıldığımı isteme merasimimde öğrenmiştim. Daha doğrusu kabul edebilmiştim. Sevdiğim adam beni en yakın arkadaşımla aldatmıştı. Yıkıntılarımı onardığım bir buçuk yılın ardından tekrar karşı karşıya geldiğimizde umulmaz bir işe kalkıştım. Bir yalan söyledim. Yalanıma ise en olmayacak kişiyi ortak ettim. Devrim Karasu'yu. ... "Beni ne sanıyorsun sen?" Sesinde hafif alaylı bir tını vardı.Kaşları çatık değildi, yüzünde herhangi bir şaşkınlık yoktu. Öfkeli olup olmadığını kestiremiyordum. Ağzımı açmama izin vermeden konuşmasına devam etti. "Oradan bakınca nasıl görünüyorum? Dur ben söyleyeyim." Merakla ağzından dökülecek sözleri bekliyordum. "Eski sevgilini kıskandırmak için kullanabileceği bir oyuncak." söyledikleriyle afalladım. Geri çekildim bir parça. Sözlerini aklımda irdelemeye başladım. Onu kullandığımı düşünüyordu, hem de Yavuz için. Ama benim o yalanı söylerken öyle bir amacım yoktu. Ağzımı açtığım an konuşmaya başladı. "Bıkmadın mı o itin peşinden koşmaktan?"

"Yıllarca bekledim."dedi yenilmiş sesi. Gözlerimi karşımdaki kalabalıktan alıp yanımda ezilmiş adama çıkardım. "Sevmeni bekledim. Benim gözlerim hep sendeyken, senin gözlerin kardeş dediğime değdi." "Yapma Mahir abi." fısıltım uzaktan duyulan davul sesine karıştı. "Zehir etme bana hayatı yalvarırım." kısık gülüşü kulaklarıma vururken çoktan tutulduğum kara gözlerine değdi gözlerim. Yüzünü inceledim, bunca yıldır fark edemediğim güzelliği boğazıma dizildi. Kara gözlerinden geçen yenilgiler urgan niyetine boynuma takıldı. Olmazdı. Olamazdık artık, arkadaşının eski nişanlısı değil miydim? Nasıl severdik birbirimizi, nasıl göğüs gererdik herkese? "Bu hayatın zehrinin de tadına ben baktım, şerbetinin de." dedi şuh bir edayla. "Bu Hisaraltı var ya Ekru, bu Hisaraltı...git şurada duvara sor bakalım. 'Mahir beni ne kadar sevdi?' diye. Sonra git parktaki ceviz ağacına sor 'Adımı gövdene kim kazıdı?' diye. Ya da git, sokakta top oynayan bir çocuğa sor 'Mahir'in gözleri nasıl baktı bana?' diye. Hepsi, ama hepsinin verecek cevabı var. Yemin ederim ki." Kalbimdeki ağırlıkla gözlerimi kaçırdım. Biraz zaman önce nişanlı olduğum adamın düğününü izlerken konuştu yine. "Bir senin verecek cevabın olmadı bana. Ne acı." ******************************

Bedenim tir tir titremeye başlamıştı. Gözlerim dolmuş neredeyse ağlayacaktım. Etrafta yeni yeni fark ettiğim geçmişe ait şeyler vardı. Tabelalar, arabalar, insanların üzerindeki kıyafetler bile... Kaza yaparken duyduğum gibi bir korna sesi duydum, acı bir fren sesi. Bu sefer gerçekten öleceğimi düşündüm. Ta ki belimden tutulup çekilene kadar. Kalbim daha önce hiç deneyimlemediğim kadar hızla atıyordu. O kadar hızlıydı ki göğüs kafesimde bir delik açacağını düşündüm. Avuç içlerimin arasında az önce beni ölmekten kurtaran adamın gömleği vardı. Gözlerim kapalı, başım ise göğsüne yaslıydı. Burnuma dolan sigaraya karışmış çam kokusu beni sakinleştirirken adrenalinin etkilerinin yavaş yavaş bedenimi terk ettiğini fark ettim. İnsanların bağırtılarını duydum. Sanırım az önce beni neredeyse ezmekte olan adama bağırıyorlardı. Göğsüne yaslandığım adamın sesi de onlara karıştı. Başımı kaldırarak ona baktım. Göz göze geldiğimizde zamanın durduğunu hissettim. Hayatını ve gerçeklerini araştırmak için aylarımı harcadığım adamın kollarındaydım. Kenan Mollaoğlu'nun kollarındaydım! * Araştırmacı gazeteci olan Liya Meryem Başer, üzerinde çalıştığı makalesini teslim etmesi için yirmi dört saatten az bir süresi vardı. Ancak aklına oturmayan ufak bir nokta, onu o makaleyi yayınlamaktan alıkoydu. Ofisinden ayrıldığı o fırtınalı gecede bir kaza yaparak geçmişe gittiğinde ise onu bekleyen kaderinden tamamen habersizdi. +18 içerik mevcut

" aptal ! " dedim omzuna vurup " aptalsın aptalın tekisin ! " diyip ayağa kalktım . Oda kalkıp " ayra yapma yüzünü bana dönme ne olursun yapma aşkını içinde yaşa de senelerdir yaptığım şeyi devam ettiririm ama arkanı dönme bana abinin arkadaşıyım abin olarak görüyor olabilirsin beni " dedi dönüp ona tokat attım . " aptalsın devran korkmaz korkağın tekisin ben burda senin için kahrolurken beni sevmiyor diye istemiyor diye gecelerce ağlarken aptalca bi nedenden başkasına aşıksın diye ağlarken telefonunu açmıyorum bana ihtiyacın varken deli gibi ağlıyorum bana başkasını sevdiğini söyleyeceksin diye aşkından kahroluyorum " diye bağırırken göğsüne vurup onu itekliyordum birden beni tutup dudaklarıma yapıştı .