Bütün yalnızlıklar zordur. Adım atmak isteyip de önündeki tonlarca engelden korkmak zordur. Daha önce kimseye açmadığın kalbinin paramparça olması zordur. Peki ya sevdiğin adamın başkasıyla mutluluğunu paylaşmak? Sevmek güzeldir de sevilmek daha güzel değil midir? Sevginin karşılığını almak mutluluk verici değil midir? Zaten size hiç gelmemiş olan bir adamı ne kadar yanınızda tutabilirsiniz?