Bazı insanlar, benim bu dünyada en büyük kırgınlıklarım olsa da kırıldığım yerden değiştim,güçlendim! Anlamını yitiren o yolda hiçbir şey hissetmeden yürüdüm bir süre. Ama öğrendim; insan, yürüdüğü yollara çiçekler ekerek ilerlemeli. Yarı yolda kalırsa eğer, geri döndüğünde o yollar çiçeklerle süslenmiş olmalı. Kaktüsler bile çiçek açabiliyorken bazı insanların kalbi çoktan kurumuş. "Her şey üstüne gelip seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde, sakın vazgeçme! işte orası kaderinin değişeceği noktadır!" -Mevlana ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Bu kitabı benim gibi zor zamanlardan geçen insanlar için yazıyorum. Kaktüsler de çiçek açar kitabı gerçekten çok güzel bir kitap ve çok yardımcı oluyor. Yanınıza yeşil çay alın bir örtünün altına girin ve yavaş bir müzik açın. Umarım bu kitap zor zamanlardan geçen herkes için iyi olur. (' ω '♡)

Bu yazdıgım yazıların içinde intihar kokuları var. Okuyun ve rahatlayın ağlayın çünkü bende oyle yapıcam

Gittin! Seni benden, beni senden koparttılar! Kahpe bir intihara dönüş bileti gişedeki Azrail! Tımarhanelere kaldırdılar beni, kollarıma kocaman serum şişelerinde gözyaşları bağladılar! Başlamadan bitti aramızdaki her şey! Sen, "Bitti" bile diyemedin "Başlayan şeyler biter, ben seni sevmeye başlamadım ki..." derdim! Bitti! Her bitiş yeni bir başlangıcı fragmanıydı! Aramızdaki sıradağlar gibi duran aşılmaz engel "Biz arkadaşız..." diye başlayan o çocukça masal değil, gözü dönmüş psikiyatristlerin yazdıkları ufacık bir kâğıt parçasıydı: "Şizofrenik semptomlar..." diye başlayan ve "...gözlem altında tutulmalı!" emir kipiyle noktalanan! Ey Kâri! Şimdi dinleyeceğin her şey yalandır... Yalan.. Yalan. Yalan! Bir yalanın utana utana gerçeğe dönüşmesi, tüm gerçeklerin arsızca yalana dönmesi ve neyin gerçek neyin yalan olduğunun artık hiçbir öneminin kalmadığı bir kaosun hikâyesidir... Kocaman, hiçbir şeyle tanımlanamayacak kadar büyük bir acının hikâyesi...