Güldüm. Sinirimi belli edersem müthiş vampir guclerim benden habersiz ortaya çıkardı. . Gülmeme dahada sinir olmuşa benziyordu. Beni hızla yere itip karnima tekme atmaya başladı. Kedimi daha fazla tutamadım ki yavaştan rüzgar esmeye başladı . Hatta tavanda asılı korkunç lamba bile sallandı . Arasın tutup çekmesiyle tekmeleride durmuştu . 'Abi napıyosun . Öldüreceksin kızı' 'Gebersin' yerde yüz üstü uzaniyordum. Bayıldığımı zannettiler sanırım . Yerden destek alarak kalktım ve dik bir şekilde durmaya başladım. Ne kadar şaşkın bakıyor bunlar . Gülümsemeyle onlara bakmaya başladım. Neşeden yoksun gülümsememle . 'Bağlayın lan şunu' ♡♡♡♡♡♡♡♡ Baksana kız oda vampir sende. Siz ne güzel yakıştınız ' Sussana sen bi . 'Ne susucam be taş gibi çocuk işte ' Ic sesimin dedigi ile Erdinçe döndüm. Bana bakıyordu. 'Ne oldu' sırıtmaya başladı. 'Aklını okuyordum'. Dediği ile önce tepki vermedim . Ardından kafama dank etti . Ulan bu benim iç sesimle tartışmamı dinlemiş. Hemde gıybetini yaparken. Sinirle önüme döndüm. Rezil olmuştum resmen. ♡♡♡♡♡♡♡♡ Içeri hızla Erdinç ve diğerleri girdi. Alevler iyice korkarken 'ama sen ölmüştün' Diyince erdinç korkun bir kahkaha attı ve 'hortladım' dedi. Borayla göz göze gelince bir adım geri attı. Sonradan fark ettim. Gözlerim hala mordu. Ona sırıttı m. Erdinç bana döndü 'biliyorlar' deyince neyden bahsettiğini anladım. Bizim vampir olduğumuzu biliyorlardı. ♡♡♡♡♡♡♡♡ Sizde bu deli ve güçlü kızın hikayesini merak ediyorsanız... Deli dünyamıza katılabilirsiniz -LİMON MORTEM kelimesi ilk kez bu kitapta kullanılmıştır!

Amy, normal, sıradan, hatta gayet sıkıcı bir kızdır. Ta ki, kendisinden garip şeyler yapmasını isteyen CIA'e bulaşana dek. Yapması gereken tek şey, bahsettikleri kişiyle her gün vakit geçirmek, ona arkadaşı gibi yanaşmaktır. Casusluk yapacağı kişi kendisini sinir eden, dalga geçen, ukala biri olsa bile. Amy, tek kuralı ihlal eder; "işe duygularını karıştırma!"

Jenna Collins Gizemli Kasaba'ya taşındığında olacaklardan habersizdir. Birçok yeni insan tanıyacaktır. Peki ya tanıdığını sandığı insanlar gerçekte öyle değilse? NOT: HİKAYENİN KİTAP OLMASI SÖZ KONUSU DEĞİLDİR/ OLAMAZ. Başlarda acemi olduğumu biliyorum. İleride bölümleri düzenleyebilirim umarım. İyi okumalar..

1 kız ve 4 erkek aynı evde yaşamak zorunda kalırlarsa neler olur ? Küçüklükten beri kanka olan Hasan, Cihan, Ömer ve Sina. Ailesi terk ettiği için evsiz kalan Mısra. Eğleceli, komik ve romantik olan bu hikayeyi okumaya ne dersiniz ? **** Evet, Mısra'nın ailesi bizdik. Hayatımıza bodoslama daldı, izin istemeden, emrivaki yaparak. Önce evimizde yer edindi, hayatımızda yer edindi, sonra kalbimizde. Neşesiyle, enerjisiyle, sevgisiyle hep gülümsetti yüzümüzü. İyi ki izin istememişti hayatımıza girerken, iyi ki emrivaki yapmıştı. İyi ki buradaydı. O bizim iyi ki'lerimizin en başına geliyordu. Ve biz onun ailesi olmuştuk, o da bizim ailemiz olmuştu. **** "Bir tuhafım. Yokluğun beni darmaduman ediyor, varlığın kalbimi. Bu nasıl iş anlamadım." •••• "Ben de..." Dedi o da. "Ben de seni seviyorum ! O kapıyı açıp yüzünü ilk gördüğüm an ! Aşık oldum... Keşke sana aşık olmasaydım." "Keşke benim gibi bir korkağa aşık olmasaydın..." ••• 2 hikayeden oluşan bir seri. Bu hikayeyi çok seveceksiniz...

"Benden uzak dur... lütfen!" dedim ağlamaklı sesimle. Dudaklarındaki acı gülümsemem içimi burktu. Ama ondan korktuğum fikrini değiştirmiyordu. "Senden uzak durmak mı? Denemedim mi zannediyorsun?" dedi sert bir sesle. Gözlerinde acı vardı, bunu görebiliyordum. İlk defa duygu duvarlarını indirmişti. "Aşığım sana! Sana deli gibi aşığım" dedi bağırarak. "Seni her yerde görüyorum, kafamdan atamadığım tek şey sensin" Duyduklarım gerçek değildi, kafamı iki yana salladım, "İstemiyorum seni!" dedim ve birkaç adım geriledim. Duygu duvarı tekrar oluştu, en son gördüğüm şey kırgınlıktı. Soğuk ifadesi geri dönmüştü. Arkama bakmadan boş sokakta koşmaya başladım, nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu. "Benden kaçamazsın!" dedi eğlenen sesiyle. Sesi boş sokakta yankılanırken koşmamı durdurdum ve hızlı bir şekilde nefes almaya çalıştım. Nefesimi düzenlediğimde doğruldum. Arkama hafifçe döndüm, yavaşça bana doğru geliyordu, yanındaki lamba bozuktu, ışık hafifçe titriyordu. Durdu, ayaklarını iki yana açtı ve ellerini cebine soktu. Yüzündeki yara izi daha belirgindi. Gözlerini kıstığını gördüm, "Kendini yorma, hangi deliğe saklanırsan saklan seni bulurum" bacaklarım kendiliğinden hareket etmeye başladı. Koştum, yorulmuştum ama yine de koştum. Dar bir sokağa girdim, önüme bakmasaydım duvara çarpacaktım. "Lanet-" diye mırıldandım. Sokak bomboştu. Duvara yapıştım, beni bulmaması için dua ediyordum. Ayak seslerini duyabiliyordum, buraya doğru geliyordu. Sokağın sonunu göremiyordum ama hızla oraya yürüdüm. Çıkmaz sokaktı. Arkamı dönecekken elleri belimi buldu. Vücudum kaskatı kesildi, sıcak nefesi kulağıma değiyordu. Yavaşça fısıldadı, "Ne kadar uğraşırsan uğraş, benden kaçamazsın! Gölgeden kaçamazsın"