"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Fotoğrafçı bir kız, fotoğraf çekilmekten nefret eden bir çocuk... Babasıyla kavga eden defne. Evden uzaklaşıp kumsalın kenarında alıyor soluğu. Karşısındaki bir grup gencin eğlendiğini görünce kamerasını çıkartıp fotoğraf çekmeye başlıyor. Kamerasını yerine geri bıraktığında, bir kaç dakika sonra omzunda bir el beliriyor... "izinsiz fotoğraf ha?" 🖤 Acıyı hissetmeyen kız, yaralarını saran çocuk... Yollar aşıldı, gözler açıldı. Bir elmanın iki yarısı yıllar sonra tekrar karşılaştı. Kehanetmişcesine bir çekim, olağandışı o gecede başladı. Mutlu yıllar, mutlu yıllar bana... Bize... (Bölümleri okudukça, her cümle sizin için bir öncekinden daha anlamlı gelecek.) 🖤 Huzur kokan adam, huzuru bilmeyen kadın... Gülümsemem çoğalırken, en iyi doğum günü hediyemi aldığımı düşündüm. Zifiri karanlıkta önümü göremezken bir ayak sesi duyuldu keskin seslikte. Ve o sırada, belime bir el dolandı. Ben ne olduğunu anlamazken, elimdeki sigara yere düşmüştü. Zifiri karanlıkta sadece bir süliet olarak görüyordum karşımdaki adamı. İki elinide belime yerleştirdi. Dans etme pozisyonunda dururken, bana yaklaştığını nefesinin yüzüme çarpmasıyla anladım. "Bu dansı bana lütfeder misin?" dedi fısıldayarak. Bakışlarım kim olduğunu anlamak istese de nafileydi... Burası çok karanlıktı. Seçmeye çalışıyordum ve hatta bunun için olağanüstü bir çaba gösteriyordum fakat, uzun boyu bunu daha da zorlaştırıyordu. Ben o'nu göremezken, o beni burada nasıl görmüştü de yanıma gelmişti ki? En önemli soru bu kimdi ve neden benimle dans etmek istiyordu?

••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."