Σαν μαμά ενός παιδιού πε αυτισμό τι άλλο θα μπορούσα εκτός από το να εμπνεομαι από αυτό το πλάσμα και την ιδιαιτερότητα του

Η Γιασμίν, Ιταλίδα Ρομά, μουσικός, πανέμορφη,κόρη, αδερφή κι εγγονή μιας οικογένειας Ρομά που μένει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Άθλιες συνθήκες διαβίωσης στην οικογένεια και στη δουλεια της. Γνωρίζει τον Πέτρο σε λάθος χωροχρόνο. Ο Πέτρος, Έλληνας γιατρός, ξακουστός εργένης και περιζήτητος. Έχει χάσει τους γονείς του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ενώ ήταν κι εκείνος επιβάτης. Τα τραύματα και των δύο πολλά. Πώς ομως θα συναντηθούν; Η μοίρα παίζει παράξενα παιχνίδια και εκείνοι είναι πιόνια ενός πολύ περίεργου παιχνιδιού.

Το συγκεκριμένο διήγημα είναι η συμμετοχή μου σε έναν διαγωνισμό συγγραφής. Δυστυχώς δεν κατάφερα να νικήσω, θέλω όμως να το μοιραστώ μαζί σας και να μου πείτε την γνώμη σας.

Η μεγαλύτερη πάλη είναι αυτή που δίνεις καθημερινά με τον εαυτό σου. ~~~~~~~~~~~ Αφιερωμένο σε όσους/ες παλεύουν με την αυτοεικόνα τους.

Μάτωσε ο ουρανός και βγήκαν οι κραυγές από ένα δάσος σκοτεινό εκεί όπου κουρνιάζουν οι σκιές περιμένω να σε δω

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς θα πιστέψετε την ιστορία μου. Είμαι η Τζουν, είκοσι ετών, και ζω με τις δυο αδελφές μου, Τζούλια και Αυγουστίνα, σ' ένα ξεχασμένο νησί απέναντι απ' την Άνδρο. Το σπίτι μας είναι το μόνο σημάδι ζωής εκεί, ένα πέτρινο καταφύγιο. Από παιδί μπορούσα να αναπνέω και να μιλώ κάτω απ' το νερό, χωρίς να ξέρω γιατί. Ώσπου γνώρισα τη Μάγια, μια γοργόνα με μάτια στο χρώμα της θάλασσας. Από εκείνη τη στιγμή, η ζωή μου άρχισε να ξετυλίγεται σαν δίχτυ. Ποια είμαι; Πού ανήκω; Στη στεριά ή στη θάλασσα; Στους ανθρώπους ή στα πλάσματα του βυθού; Η μεγαλύτερη μάχη δεν ήταν με τον κόσμο γύρω μου, αλλά με τον εαυτό μου. Και αν δεν είμαι ούτε άνθρωπος ούτε γοργόνα, τότε ίσως είμαι κάτι άλλο. Ίσως είμαι απλώς... το κορίτσι της θάλασσας.

Μία μικρού μήκους ιστορία αγάπης. Ελπίζω να σας αρέσει... Καλή ανάγνωση!!!

Με έκανε να νιώσω. Έτσι όπως δεν είχα ξανανιώσει. Έτσι που δεν ήξερα τι ήταν. Έτσι όπως πίστευα πως νιώθουν αυτοί στις ταινίες και τα παραμύθια. Ευτυχία, ήταν, νομίζω Αλλά, ήταν..

Εγκλήματα Σκέψης που διαπράχθηκαν το 2021.

Γυναίκες στην σημερινή κοινωνία.... Γυναίκες που φοράνε μάσκες ευτυχισμενων μητέρων, συζύγων για να μην χαλάσουν τα ««πρέπει»» της κοινωνίας... Γυναίκες να σιωπούν, να υποφέρουν, να κλαίνε Ψεύτικα χαμόγελα, άδειες καρδιές και κομμένα μάτια... Πόσες τέτοιες γυναίκες ξέρουμε? Πόσες φορές έχουμε ακούσει από το διπλανό μας σπίτι, στο δρόμο καθώς πηγαίνουμε στις δουλειές μας άγριες φωνές και λέξεις όπως ««Όχι»», ««Μη»», ««Δεν θέλω»» και άλλες τέτοιου τύπου... Σε αυτό το βιβλίο θα παρουσιαστούν 11 διαφορετικές ζωές γυναικών, θα συναντήσουμε πολλά περιστατικά όμως έχουν δύο κοινά στοιχεία Ποια είναι αυτά? Θα τα ανακαλύψετε όταν διαβάσετε το βιβλίο μου