Eiddwen "Umutsuzluğun Gölgesinde" adlı kitaba tutkundu. Kitaptaki iyi karakterlerden ve başrollerin aşkından ziyade Caden ile ilgileniyordu. Yalnız...öfkeli...kitabın kötü adamı olan Caden. O kadar bağlıydı ki kitaba kitabın sonunu değiştirme şansı elde ettiğinde kendisini Caden'i kurtarmaya adayacaktı. (Dipnot: bir mangadan esinlendim. Konunun temelini oradan aldım ama devamında kendi istediğim gibi devam edeceğim.)

Siz hiç tanımadığınız insanlarla birlikte bir hastanede karantinaya alındınız mı ? Onlar alındı.. Hem sorun sadece karantina da değildi, hastanede başka bir olay daha vardı.. 19 Mart 2020 #4 Salgın 12 Ekim #1 Katliam 5 Kasım #1 Karantina 3 Ocak 2021 #1 teen 5 Ocak 2021

Yetişkin içerikli sahneler bulunmaktadır. "Senin seviyorum deyişlerin," dediğimde Mirza'nın kalbimin içine soktuğu bıçak daha çok batmaya başladı. "Senin kurban oluşların..." Bıçak bir kez daha çevrildi. Gözlerimden akan yaşlar yanaklarımda durdu. "Senin uğruma ölüşlerin..." Ona baktım. Gözlerinin içine baktım. "Senin sevdan yalan olabilir." Bıçak durdu. Kalbim durdu. "Ama benim sevdam gerçekti." * 16.01.2021

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

"Nefes aldım, herkesin suçu için ben nefes aldım." dedim ve gözlerimi açıp onun katı yüzüne baktım. "Ben sadece o cehennem evden kurtulmak için evleniyorum, bana aynı hayatı yaşatacaksan eğer bırak!" "Ben bir kadına vurmam." dediği anda kapı açıldı. Gözlerimin dolu olduğunu hissedip hızlıca sildim gözlerimi. İçeriye giren abim ve Hakan Bey bana şaşkınca bakarken hiç anlamadığım bir anda Kerim Ali konuştu. "Biz karar verdik." dediğinde abim kaşlarını çattı. "Neye?" diye sorduğunda Kerim Ali'nin arkası bana dönüktü ama dikleşmesinden abime sinirle baktığını düşündüm. "Hafta sonu..." dedi ve bana dönüp bileğimden tutarak beni yanına çekti. "Düğünü yapacağız." dediğinde şaşkınca ona baktım. O ise söylediklerini garipsememişti. Ama ben garipsemiştim; bir erkeğin şiddete başvurmadan koruyuşunu, bileğimi kıracak gibi değil de zarifçe tutuşunu... ~ Kerim Ali & Kumru

Küçük kalplerin kırıldığı, umutların kırılan kalpleri onardığı bir çocukluktan geliyorum. Annemin benim için fedakarlığıyla büyüdüm ben. Önümde sürüklenip savrulduğuna şahit oldum. Kurtarıcım, süper kahramanım babam gelene kadar. Kan bağıyla baba olunamadığını biliyorum ben. Ama benden saklanmış geçmiş gün yüzüne çıkması biraz zamansız oldu. Hasta bedenimin kaldırabileceğine emin miydim peki? Her duyduklarımdan sonra; "Bana bir masal anlat baba!" Küçük bir kalpte büyük bir Uğur. Küçük Hayat'ın büyük hikayesi! Askıda'

Geniş bir şekilde vücudunu saran polar hırkasını açtı ve karşısın da dikilen bedenime sardı. Elleri belimde ki yerini alınca hiç beklemeden parmaklarımı yüzüne sardım. Yeni kesilmiş pürüzsüz yüzü avuçlarımı ısıtıyordu. Botlarım botlarına dokunuyor, bu küçük temas bile içimi gıdıklıyordu. Gözleri gözlerime değince yutkunmadan edemedim. Ah Aktekin Alp bey... Kalbimi yakıyorsunuz. "Aysima?" "Hım?" Masum ve kısık sesle verdiğim cevaba yüzünde beliren küçük gülüşle karşılık verdi. Uğruna ateş yaktığım gözleri dudaklarıma değince boğazımda ki yumru daha da çok büyümüştü sanki. "Seni öpmek istiyorum." Naif ve yüreğime işleyen erkeksi tınısıyla sanki kalbim yok olmuştu. Bakışlarım dudaklarına kayınca yerinde hareket eden adem elması gülümsememe neden oldu. "Ama benim boyum yetişmiyor ki?" Gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı ve burnunu burnuma sürttü. Ve burnum da menekşeler büyüdü. "Ayaklarının ucun da yüksel sen de." Alnımı çenesine dayadım ve küçük bir kıkırdama yolladım kulaklarına. Kafamı kaldırdım ve bana tarifini bilmediğim duygularla bakan gözlerine baktım. Çenesine bir öpücük kondurup ellerimi yanaklarından lsaçlarına çıkardım. Parmak uçlarımda hızlıca yükselip bana davet çıkaran dudaklarına dudaklarımı bastırdım. Ve sanırım hayatımda hep yapmak istediğim şeyi yapmıştım. Gülüşünden öpmüştüm. *** AYSİMA SOYKAMER & AKTEKİN ALP DOĞAN

Bir tarafta çocuklarından habersiz yaşayan bir adam. Diğer tarafta günden güne baba özlemiyle yanan; sesini, kokusunu, görünüşünü merak ederek büyüyen iki çocuk. Ve tüm bunlara sessiz kalarak onu terk edip ruhunu paramparça eden adamın çocuklarını hak etmediğini düşünerek gizleyen bir kadın. Geçmişe hapsolmuş yaşanmışlıklar, aşk , terk ediliş, pişmanlıklar... Örtbas edilmeye çalışılan gerçeklerin doğuracağı sonuçlar korkutucu olacaktır. Sırlar bir bir açığa çıkacak, doğrular yalanı kucaklayacak, yanlışlar ise acıya gebe kalacaktır. Tüm bilinenler unutulacak, ezberler bozulacak, ortaya dökülenler her iki tarafı da derinden sarsacak kadar yıkıcı olacaktır. Tüm hakları saklıdır. ©

Bir sosyopatı iyileştirebilir misin doktor, yoksa o sosyopat seni de mi delirtir? • Gülce Ayoğlu - Barbaros Demirkan • 🔱 🔱 🔱 Acı içindeki sesiyle ellerini makinenin yanına vururken transa girmiş gibi "İstemiyorum, istemiyorum, istemiyorum. Çıkar beni! Çıkar!" diye bağırıyordu. Refleksle yumruk yaptığı ellerini tutup kendine zarar vermesini engellerken çıkması için hafifçe aşağı doğru kaymasına yardım ettim. "Barbaros! Barbaros sakin ol, iyisin. Çıkardık seni bak. Hadi bana bak." Hala beni fark etmemiş deli gibi titrerken alnından terler damlıyordu. "İstemiyorum, istemiyorum. Çıkar." diye sayıklamaya devam ederken ne yapacağımı bilemedim. Onun için hem endişelenip hem korkarken yanında olduğumu belli etmek için hafifçe elimin altındaki elini okşadım. Temasım biraz işe yaramış olacak ki varlığımı daha fazla belli edebilmek için biraz tedirginlikle de olsa ellerimi hafifçe sırtına doğru kaydırıp ona sarıldım. Kulağına doğru sakinleştirici olduğunu düşündüğüm bir sesle "Sakin ol Barbaros. İyisin, iyisin. Bak ben buradayım, çıkardık seni." Kollarımın arasında deli gibi titrerken sırtını yavaşça sıvazlıyordum. Sürekli tekrar eden telkinlerimle yavaş yavaş kendine gelirken bu kadar umursamaz ve güçlü duran dağ gibi adamı ne bu hale getirmişti, benim için yeni bir soru daha zihnimde yer ediyordu. 🔱 🔱 🔱 Cover by: MedGraphic (_moonnlightt_) Başlangıç Tarihi : 26 Ağustos 2020 #Sevgi'de 2. (05.04.2021) #Gizem'de 1. (02.01.2021) #Aksiyon'da 1. (31.12.2020) #Genel Kurgu'da 1. (17.12.2020) #Romantizm'de 3. (23.12.2020)

Gerçeğin kıyısında ruhunu teslim etmeye hazır bir kadın. Ve onu kendi gizemine ortak eden bir adam. İki farklı hayatın acılarıyla yeşeren mutluluk tohumları. Küçük tesadüfler geleceği belirlemekte bir anahtar mıdır? Yarım kalmış gizemi çözmek için hala geç değil. Kaçış, hiç bu kadar kaçınılmaz olmamıştı...