Çdo histori ka heronj dhe antagonist. Por cfare ndodh kur dy antagonistëve u jepet roli i heronjve? Kur ëngjelli i vdekjes i fshehur nën petkun e heroit takon princeshën e akullt qe në të vërtetë po digjet përbrënda? Më lini t'ju them qe pikërisht atëhere kufiri mes realitetit dhe genjeshtrave behet gati i padukshëm... Emri i saj ështe Elena Crystal, ndërsa emri i tij eshte Ryian Brown! Botet e tyre jane shume të ndryshme dhe kur dashuron ne botet e tyre, dashuria ka gjithmone nje çmim. ⚠️ Kujdes! Asgje nuk eshte si duket!! Jepini nje mundesi karakterit acarues te Elenes, pertej dy kapitujve te pare. Me besoni qe nuk do te zhgenjeheni nga ajo qe do zbuloni nen masken e princeshes se akullt. P.S: per arsye personale, pata nderprere per disa kohe publikimin e historise, por tani jam rikthyer dhe jam gati qe ta coj deri ne fund.

no one will read this because this blurb is too long and peoples attention spans don't last longer than a tweet but i thought writing this felt important nonetheless. It's not for everyone. That's okay. We're taught that if your work doesn't reach a lot of people it isn't important. But when someone, even just one person, sees your work and has a connection to it, it means something too, and because it only appeals to one person, the work has more importance. Like a pair of jeans that only fit you. Intimacy can be important in the consumption of art not just conversation. There's artistic intimacy. When a work of art deters so many people away that only a few are left standing. Maybe even just one.