Londra'nın en beğenilen terzisi İsabella Mercier, diğer adıyla, Madam Mercier; Warwall Dükü Sebastian St. James'le karşılaşıncaya kadar hem mükemmel moda anlayışı hem de güzelliği için aldığı övgülere rağmen, işi dışında son derece sakin ve mütevazi bir yaşam sürüyordu. Sebastian bir dük olarak topraklarına, o toprakların insanlarına karşı görevlerinin ne olduğunu biliyordu ve buna göre yaşıyordu. Henüz çok gençken yaptığı evliklikten geriye, sadece, hayatta en değer verdiği varlık olan kızı Elizabeth kalmıştı. Şimdi, hiç istememesine rağmen, Elizabeth'in geleceği için yeniden evlenmeyi düşünüyordu. Maalesef karşılaştıkları ilk andan beri ilgisini çeken Madam Mercier, evlilik için uygun bir aday değildi. Buna rağmen kadınlarla ilişkilerinde hep kontrollü olan Sebastian; Madam Mercier'nin gizemli, sakin tavırları ve muhteşem güzelliği karşısında mantıklı düşünmekte zorlanıyordu. İsabella, Sebastian St. James'le bir gelecekleri olmayacağından emindi; yine de çaresizce erkeğe bağlanıyordu. Ne damarlarında soylu akmayan kanı ne de evlenme çağını çoktan geçmiş olması önemli değildi. Önemli olacak tek bir neden vardı: İsabella'nın geçmişi...

"Anlaşmayı kabul ettim diye her istediğini yaptırabileceğini sanıyorsan, bil diye söylüyorum. Öyle bir şey olmayacak." dedim meydan okuyan bir sesle. Dudaklarının kenarı muzipçe kıvrılırken, belimdeki elini daha çok sıktı. Beni kendine yasladı ve kulağıma fısıldadı. "İçimden bir ses çok eğleneceğimizi söylüyor sevgili karıcığım."

Hayatı bir örtünün ardından yaşayan Amelia, sınırları başkaları tarafından belirlenmiş günlerinden pek de şikayetçi değildi. Öz babası tarafından taşraya sürgün edilmesi ve insanlardan uzak bir yaşantı sürmesini büyük bir talihsizlik olarak yorumluyor, kendine yeni uğraşlar ediniyordu. Ta ki her şey onun gelişiyle alt üst olana kadar. Beklemediği bir anda yaptığı küçücük hatanın hayatını değiştireceğini, bütün gerçekleri önüne sereceğini ve genç kadını aşkın yakıcılığıyla tanıştıracağını kimse bilemezdi. Unutma, tutku aşkın ateşidir... Aşk ve tutkuyla...

Ayın on dördüncü gecesinde, doğduğu obada, sırf herkesten farklı olduğu için lanetlenen ve ölmeyi hak ettiği düşünülen bir bebekle başlamıştı her şey. "Obada küçük bir kız doğduğunu söylediler, Annesiyle atası o kız için öldü dediler. Çünkü iblis sandılar, Gece yarısı nehirde boğmayı istediler. Ateş böcekleri her şeyi duydular, Dilden dile ağıt yaktılar. Bunu öğrenen kelebekler toplanıp bir günlük ömürlerini verdiler, Aynı gece de öldüler, Yaşasın diye bebekler."

Ölümü ona bir aile getirdiğinde hangi yolu seçmelidir? Harika bir evliliği, düzenli bir işi, mükemmel olarak adlandırabileceği bir hayatı vardı. Ama bir gün bir kaza bunları ellerinden aldı. Gözlerini açtığında kendini Doktorun Karısı adlı kitaptaki bir karakter olarak bulduğunda ne yapacağını bilemedi. Çünkü içindeki bedenin hayatı çok geçmeden ölümle sonlanacaktı. Meryem yapılması gerekenin eve dönüş yolunu bulana kadar ölmemek olduğunu biliyordu. Ama ondan nefret eden doktor ve onun yaramaz çocukları ile nasıl başa çıkacağına dair bir fikri yoktu. Olaylar değiştiğinde ise kendini hiç beklemediği bir noktada bulacaktı.

Güzelliğin sadece belirli kalıplara sığdırıldığı bir çağda zekasıyla ve iradesiyle ön plana çıkmayı başaran bir kadın. Heaven Watson. "Güç bilgelikten doğar Lordum. Aptallıksa her zaman güzel bir bedende gizlenebileceğini bilir" Ve iş dünyasında adını altin harflerle yazdıran ,yakışıklılığıyla genç kızların rüyalarını süsleyen çapkın bir kont. Christian O'Sullivan . "Fakat zeki kadınlar her zaman yalnızdır Bayan Watson. Tarihte bunun örnekleri çoktur " Her sır, özlemle açığa çıkacağı günü bekler .

Bir araba kazası sonucunda ölüp başka bir evrende, başka bir bedende okuduğu romanda kötü kadın olarak uyanan Hifa kendisine verilen bu şansı iyi kullanmak ve hayatta kalmak ister.

Ecem'in normal giden hayatı, gittiği resim sergisindeki portrenin içine çekilmesiyle tepetaklak olur. Gözlerini açtığında ise, prensini öldürmeye çalışan bir prensesin bedeninde uyanır. *** "Kraliçem!" Dedi bir kez daha o huysuz sesiyle. Elindeki hançer ise tam kalbimin üzerindeydi. "Kalbinizi sökmek istiyorum yerinden." İnatla baktığı gözlerimden bir çok duygu geçerken bedenimi korkuma rağmen biraz daha dikleştirdim. O ise durmadı, hançer tutan eli bir kez dahi titremezken yutkunarak devam etti. "Benden başka herkesi sevebildiğiniz için!"

1507 Roma'sı... Tanrı'ya adanmış sanatın gölgesinde, fresklerin, çan seslerinin ve suskun bakışların arasında, bir kadının özgürlüğü ile bir adamın sahip olma arzusu çarpışıyor. Clarissa Virgilio... Banker bir ailenin zarif kızı, Roma'nın saygıdeğer hanımefendisi. Yüzünün ardında renklerle bezenmiş bir ruh taşıyor. Kuralların ve sorumlulukların içinde büyümüş olsa da, içindeki mağrur ve keskin dilli genç kadını hiçbir zincir bastıramamış. Sanata âşık, özgürlüğe tutkun... ve çocukken verilen bir söz sayesinde, hâlâ kimsenin eşi değil. Andreani Ludovico... İtalyan asilzadesi, bir yüzbaşı. Güce alışkın, itaate meyilli dünyasında, Clarissa'nın meydan okuyan yeşim gözleriyle karşılaştığında tüm ezberleri bozuluyor. Onun zarafeti, omuzlarındaki vakur diklik, içinden parlayan ışık... Ona sahip olmalı. Her şeye rağmen. Ama Clarissa bir tablo değil... Boyun eğmek üzere çerçevelenecek biri değil. Ve aşk bazen, Tanrı'nın bile dokunmaktan çekindiği en güzel freskleri bozar. Sanatın, tutkunun ve gururun iç içe geçtiği bu hikâye; bir kadının seçim hakkı ile bir erkeğin arzusunun çarpıştığı Roma'da nefes alıyor. "Muhteşem Güzellik", Rönesans'ın altın yaldızlı çerçevesinde, zamansız bir aşkın izini sürüyor. ** Hikayelerimin çalınması, kopyalanması ve benzeri durumlarda Türk Ceza Kanunu ve Anayasamızda yer alan tüm haklarımı kullanacağım.