Baekhyun birkaç bitki türü keşfetmek istiyordu, yeni bir dünya değil.

Park Chanyeol, zehirli bir yılandı. Her an kanınıza karışabilirdi. Byun Baekhyun ise pençelerini arkasında saklayan naif bir aslandı. Kim Jongin, yeşil ve grinin uyumuydu. Gözleri donmuş bir orman gibiydi. Oh Sehun ise gün batımı gibi sarıydı. Soğumaya başlayan ama parlak.

Bizi koruyan kişinin fedakâr da olsa bir suçlu olduğunu öğreniyordum, soyguncu bir örgütün üyesiydi. Üstelik bu örgüt arananlar listesinin başlarını çekiyordu, Robin Hood. Zenginden çal, fakire dağıt.

"Çocuklar pembe yalanlar da söylerler, benim söylediklerim pembe rengini yitireli çok oldu, üzerinden yüzlerce ilkbahar geçti ve benim sonbaharım hiç bitmedi." Baekhyun'un Chanyeol'e olan nefreti tahta kapaklı defterinde saklı. 🌲🌻✨ [!] Yetişkin İçerik Riverdale × Ölü Ozanlar Derneği × Saksı Olmanın Faydaları

-

"eve dönüyorsan, eve dönüş yolunu unuttuysan, çıkmaz sokaktaysan veya çıkmaz sokaklardan kurtulduysan, her neredeysen ve her nereye gidiyorsan"

Byun Baekhyun, emniyet merkezinin tek psikoloğuydu ve aramızda birkaç bakışma ve tatsız tartışma dışında bir şey geçmemişti. O ufacık boyu, cılız vücuduyla tüm emniyeti çileden çıkarabilecek kabiliyete sahipti kendisi. Ancak hepsi buydu, benden iki yaş küçüktü, yirmi altı yaşında bir klinik psikolog olduğu dışında hiçbir şey bilmiyordum.

O benim yanımda olmak istediği kişi oldu.

Evet, dedem koymuş adını. Amerika'ya gidip arabayı bizzat ilk elden aldığında kaldığı otelin önünde bir araba dururmuş, bir tekeri patlakmış. Ne zaman otelden çıksa ilk gördüğü o tozdan griye dönmüş araba ve üstünde kırmızı etiketle yapıştırılmış yazı. FLASH9. Dedem otelden ayrılmak üzere çıktığı gün, Pontiac GTO 1967'ını almaya giderken saat sabah yedi suları, son kez arabayı ve yazıyı görmek istemiş fakat bir bakmış ki araba ortalıkta yok. Etrafa bakınmış, hayır yok. Son kez görememek içine çok oturmuş dedemin, o da yeni aldığı arabasına Flash9 ismini vermiş. Süper hikaye bence. [love hate araba yarışlı ficim, 2019]

Baekhyun, dolabında kimden geldiğini bilmediği bir kitap bulur. "Bana neden karadut diyorsun?" "Çünkü saçların bana karadutları anımsatıyor. Çünkü gömleğime karadutların bulaşıyor Baekhyun. O lekeleri yıkasan çıkmaz." "Beyaz gömlek," dedim. "Ona mı bulaşıyor Karadutlarım?" "Evet," dedi. " O kadar çok bulaşıyor ki, kırk kere de yıkasan asla çıkmaz bu lekeler."