Tamamlandı✔ Aslında hepimizin hayatı bir hikâye değil mi? Nehir ve Deniz'in kavuşma hikâyesi. Kim bilebilirdi ki koca denizin, nehirde boğulacağını. Yetimhanede başlayan hayat ve Nehir ve Deniz'in hepimizi derinden sarsacak aşk hikâyesi... Yetimhanede büyüyüp aşkla ilk defa tanışan Nehir'in hikâyesi... İnsanın yaşadığı ilk aşk bütün hayatını etkiler mi? *Bu kitap aşkı belli bir kalıba sokmayanlar için yazıldı. "En Acı Aşk" ismiyle yazılan ilk kitaptır.

rana hasta kardeşi meleğe bakmak için iş arayan üniversiteyi yeni bitirmiş tesettürlü genç bir mimar asla ilkelerinden taviz vermeyerek kendi ayakları üstünde durmaya çalışırken en yakın arkadaşı ece nin babasının şirketinde işe başlıyor ömer ecenin abisi ,o babasının şirketinde çalışan oldukça başarılı , işine haddinden fazla önem veren bir mimar ,mükemmeliyetçi bi adam... bakalım ömer ve rana sabredip mutlulu olacaklar mı...

"Silahı icat eden insanken, neden suçlu olan Allah? Vicdansız olan, elindeki ekmeği paylaşmayan insanken, adaletsiz olan neden Allah? Üstelik O herşeyi insanlar için yaratmışken..." Asi'nin sözleri karşısında diyecek bir şey bulamıyordu. Her seferinde Asi'ye hak verirken buluyordu kendini. Fakat Asi'nin susmaya niyeti yoktu bu kez. "Kaç kez elinde ki ekmeği aç bir insanla paylaştın? O haline üzüldüğün fakat Allah'ı suçladığın çocuklar için kaç kez yardımda bulundun?" Bir kez bile yardım etmemişti Cihan. Üstelik bunca mala mülke sahipken. Sessizliğini sürdürdü Cihan. Asi devam etti yeniden sözlerine. "Üzülmek yerine yardım etseydi kul, kula dünya üzerinde aç bir insan kalmazdı. Senin sandığın, bu mal mülk, Allah'ın yarattığı bunca nimet yalnızca sana bahşedilmedi. Eğer fazlası senin elindeyse bil ki en çok sen imtihan ediliyorsun." Asi'nin her sözü Cihan'ı derin düşüncelere sürüklüyordu. Kalbinde ki inanç parıltısını mantığı her seferinde yeni bir bahaneyle söndürüyordu. Fakat öyle olmamıştı bu kez. O küçük parıltı, Asi'nin sözleriyle büyüyordu. Kalbi ve aklı büyük bir ikileme düşmüştü. Eskiden sorgulamayı dahi bıraktığı din merakını Asi yeniden uyandırmıştı. İkisi de sessizdi şimdi. Cihan öylece Asi'yi izlerken Asi bakışlarını yerden kaldırmıyordu. Bu kadar zıt iki karakterken, hayatlarının kesişmiş olmasına inanamıyordu Cihan. Tüm imkansızlığın içinde aynı ev de olmaları ise çok daha fazla şaşırtıcıydı. Aylar önce onu ilk kez, Mirza'nın evinin önünde görmüştü... Asi'nin şalının, saatine takılması sonucu, bir kaç saniyelik bakışmayla konu nerelere gelmiş... Allah onları aynı çatı altında buluşturmuştu. ♣️

"Bu senin düğün istemeyen halin miydi?" diye sordu Yavuz duruşunu bozmadan. Nefesini düzene sokmaya çalışan İnci "Sana nikahı bastım diye dans ettim bu kadar, evet." dedi dalga geçerek. Bir şey söylemedi Yavuz. Önündeki su dolu şişeye uzanıp bardağına doldurdu, fakat doldurduğu suyu eline alamadan İnci'nin bardağı kapıp kafasına dikmesiyle sabırla yutkundu. "Sen nasıl bir manyaksın ben anlamadım ki!" Güldü İnci. "Nasıl bir manyak olduğumu çözebileceğin kadar kalmamayı umut ediyorum hayatında." diye yanıtladı Yavuz'u. Bedeninin duruşunu bozmadan boynunu çevirip kıza kısa bir bakış attı Yavuz. "Bir yerde kalabilmen veya ayrılabilmen için orada olman gerekir. Sen benim hayatımda değilsin." dedi ters sesiyle. Kıkırdayarak bardaktaki sudan biraz daha içip "E süper o zaman." diyerek ayağa kalktı İnci. "Hadi burada uslu uslu oturmaya devam et sen."

!Yaş Farkı Vardır! Kaderlerini bağlayacak oyunu bilmeden, bir akşam vakti; genç kız, adamın yaralarını sardı. Adam bir kere papatya kokusunu soludu. ... 🦁🥀 Devrim Ömer Arnas, Mardin'in en güçlü adamlarından bir tanesidir.Babasından aldığı ağalığı adaletli bir şekilde yürütmeye devam etmektedir.Lâkin bir gün kardeşinin bir adamla kaçtığını öğrendiğinde işler değişir... Ahsen Bozdağ, aile sevgisine muhtaç olarak büyümüş, kendi konağında hiçbir zaman değer görmemiş bir kadındır.Abisinin kız kaçırmasıyla, Mardin'in en korkulu ağalarından biriyle, Devrim ile evlenmesi gerekir.Kötü olan hayatının daha da kötüleşeceğini düşünen Ahsen yanılır. Herkese aslan kesilen ağa, ona yoldaş olmuştur. 🦁🥀 Devrim ise kızın sözlerine karşı tebessüm etti. "Korkusundan ağabeyine sevgisini söyleyemeyen kadın, seni bu korkulacak adama mahkum etti." Dedi 🦁🥀

(Allah), insanı; kabaran-kuru-ses çıkaran çamurdan yarattı. Cann'ı(cinleri), dumansız, karışık ateşten yarattı. Ey (insanlar ve cinler!) Siz ikiniz, Rabb'inizin hangi nimetlerini yalanlayacaksınız.

Bir adam var ki O ne bir mafya ne bir patron nede bir ağa normal sıradan bir hoca yüreğini hiç bir kıza açmamış ama Fatımanın hayasına tutulmuş bir hocaydı Fatıma Ali hocanın gönlüne düşen tatlı sızı Ali hocanın gönül incisi bu kız diğer kızlar gibi pembe hayalleri yok o ne bir öğrenci nede bir manken nede.zengin bir sosyete kızı nede fakir ama gururlu değil o sıradan bir ailenin kızı çifçi kızı gönlünü köylerine gelen gönlüne tatlı sızı veren yeni atanan Ali hocaya kaptırmıştı bu hikaye yeni atanmış bir hocanın çiftçi kızı ile tatlı imtihanı... Yusuf ve Amine biri asker biri üniversite öğrencisi Aminenin ailesi askere kız verilmez diyor Yusuf ise bu gönüle sevda kurşunu girdi bir daha çıkmaz Amine Allahın gönüle koyduğu en tatlı imtihan siz olsanız sevdanızdan geçer misiniz hele ki vatanımsa o kadın ölümle mi korkutacaklar ben şehadet şerbetini içmeye yeminli bir askerim sevdam için ölüme gülerek giderim diyen koca yürekli bir yiğit. Amine ailesi ve sevdası arasında kalmış sevdası gönülden taşmış Yusufun avuçlarınla bırakmıştı Yusufu o sevdayı vatan bilmiş en güzel yerde taşıyordu pişman değildi bir asker sevdiğine ailesine inat sevmeye devam ediyordu bu iki inatçı aşıklar aileleri ile vereceği mücadele kitabıma bekliyorum sizi karakterlerimin her biri bağımlılık yapabilir Canlar kaçırmayın derim Çiftlerimiz : Fatıma Ali Amine Yusuf Gülsüm Emirhan Hepsi bir birinden güzel sevdaya sahip gerçekte bir birini böyle sevenler var mıdır bilmem ama bu kitapta sevda var kitabıma sizleri mutlaka bekliyorum

Bade ve Gökalp... Ne aşkları yalan ne hikayeleri sıradan. Gökalp gök gözlü yiğit demekti. Gerçekten de yeşillerinde kaybolduğu Bade'nin gök gözlü yiğidi idi Bade ise Aşktı. Kutsal sevgiydi. O da mavilerinde boğulduğu adamın AŞKI idi. Artık Bade değil Gökalp'in BADE'Sİ; Gökalp değil Bade'nin Gökalp'i vardı. Onlar bir bedende bütün olmak ifadesinin kalıplarından çıkıp can bulmuş halleriydi.

İzmir, beş yıl önce Savaş ve Sevda'nın aşkına şahit olurken beş yıl sonra Savaş ve Sevda'nın sessizliğinde boğuldu.

Bekir. Eski sevda demeye çok utandığım, her gün Allah' a ona inandığım günlerden dolayı beni affetmesi için yalvarmama sebep olan bu kömür gözlü genç adam. Şimdi yine yanımdaydı. Onu dinlememi istiyordu. Anlatacak neyi vardı ki? Biz yıllar önce o yağmurlu günde konuşacağımız her şeyi gözyaşlarımla dökmedik mi? 'GİT' demedi mi bana? Canımı feci halde acıtmadı mı? Daha neyim kaldı ki o acıdan sonra. Ne istiyorsun benden? O masum duygulara sahip saf genç kız değildim artık. Duygularımı toprağa gömdüm yoluma gittim. Zaten öyle olmasını o istemişti. O istemese gidemezdim ki. Bırakamazdım. Kendime bile itiraf edemediğim ama Rabb' imin bildiği o özel masum duygularım vardı. Hislerim dolu doluydu ona karşı. Daha ne olsun ki? Ben o hissettiğim her kalbimdeki çarpıntıdan dolayı en küçük zerresine kadar her gece namazlarımda af diledim. Hiç konuşmadan yürüdük dakikalarca. Sessiz sakin bir yer bulmuş gibi bir edayla otururken bir banka "Bismillahirrahmanirrahim..." dedi. Bekir. Bunu diyen sen miydin gerçekten? Kulaklarım yanlış mı duymuştu yoksa. İnanamadım. Gözleri dolu doluydu. - Tuana beni affet! Dedi ve gözlerinden yaşlar süzüldü. Bu gerçek miydi yoksa ben hayal mi görüyordum.