"Bu da ne!?" diye sordu Sirius aniden. Remus ona bakıp sonrasında önüne baktı. Beceriksizce düğmeleriyle uğraşarak gömleğini daha hızlı kapatmaya çalıştı. "Bir yara izi." diye mırıldandı. Bu noktada başka bir şey söylemenin anlamı yoktu artık . "Bu... bu yuvada mı oldu? Büyüdüğün yerde?" Sirius'un sesinde tuhaf bir şey vardı. Remus konuşamadığını fark etmişti bu yüzden sadece başını sallayarak onayladı. Sirius da başını salladı. "Benim de yaralarım var." Bu hikayenin tüm hakları AO3'ten MsKingBean adlı kullanıcıya aittir. Ben sadece çevirisini yapıyorum ^^ Orijinalini okumak isteyenler için ilk bölümün sonuna link ekledim. Kapak fotoğrafının sahibi/ Credit to owner of cover : ada_lovegood (IG) https://www.instagram.com/ada_lovegood/ check her out, she is awesome.

Remus sadece sıradan bir büyücü. En yakın arkadaşına aşık olmasını, ayda bir kurtadama dönüşmesini ve bunu herkesten saklamaya çalışmasını saymazsak, gerçekten de öyle. [okumanızı tavsiye etmem, bu hikâyeyi yazdığımda 15 yaşımdaydım] kapak resmi: Alessia Trunfio

Remus Lupin, eski mahallesine iki yılın ardından tekrar taşınıyordu. Her şeyin eski düzenine oturması düşüncesi ve çocukluk arkadaşı James ile tekrar sık sık görülebilecek olması onu rahatlatıyordu. Ancak Sirius Black, Potterlar'ın evinde kalıyordu ve bu Remus için sakin bir hayatı olması fikrinin imkansız olduğu anlamına geliyordu. Çünkü gördüğü ilk an gri gözlere hayran olmuştu ve karşılık alsa da almasa da hayatı oldukça hareketleniyordu.

!!TW!!: s3lf-harm, su!cide Beni kabul et. Sanki biri beni seviyor gibi hissetmek istiyorum.

Remus ve Sirius küçüklüklerinden beri yakın arkadaşlardır ve Sirius yeni arkadaşları yüzünden Remus'u görmezden gelmeye başlar. [wolfstar au] [PS: yazdığımda 13 yaşındaydım lütfen ciddiye almayın...]

We don't know where we're going, but we know where we belong.

Hikayemizin gidiş yönü tam bir trajedi. "Belki, eğer, neredeyse."

"Gözleri kahverengiydi. Dur, dur hayır, elaydı. Ama yeşil gördüğüme eminim." -wolfstar au-

"acıyı kabullenmek." "işin özü buradan geçiyor zaten, asla sahip olamayacağın asla senin olmayacak birinin içinde oluşturduğu o sarsıcı hissi kabul etmen gerekir. sevdiğin ve değer verdiğin birini kaybetmenin acısı kolay kolay geçmez anlıyorsun ya? ölüm bile üstesinden gelemez. her zaman senin için orada tüm ışıkların ve güneşli günlerin ardında seni bekler. onu savuşturamaz yada susturamazsın, bu yüzden kabullenmen gerekiyor, acını kabullen." #hogwarts 1 15.05.2020

" ateş, yakabileceği her şeyi yakana dek yanar ancak o zaman söner... " 🥀 "Lütfen dur artık." dedi Remus Lupin. Dağınık açık kumral tutamlarının arasında, pencereden gecenin ışığıyla aydınlanan yüzü yalvarmaya bir nefes alışveriş uzaklıktaydı. Demin sahip olduğu kararlılık yerini arzuya bırakmıştı. Hem durmasını istemiyor hem de kendisine hakim olmaya çalışıyordu belli ki. Atladığı şey, Sirius Black'in onu çok iyi tanıyor olmasıydı. "Durmamı istediğine ikna olursam dururum." dedi keyifle. "İkna et beni." 🙌🏻 " Oh, you look so pretty, please Every single night, I need your hands on me When your kisses climb Oh, you give me sweet relief Made me feel so pretty Would you help me out, please? "