•Tamamlandı• Saat: 02.13 İnce yorganı başımın üstüne kadar çektim ve ardından telefonumdaki, reklamını geçen hafta görüp indirdiğim makromusic uygulamasına giriş yaptım. Hemen, uyumadan önce dinlemekten zevk aldığım şarkıyı açtım. Aslında ben, bu şarkıyı ne zaman dinlesem zevk alıyordum ya orası ayrı. Çek Tulumbayı Gözlerimi kapattım ve dinlemeye başladım. Ancak çok geçmeden titreyen telefonumla gözlerimi tekrar açmak zorunda kaldım. Makromusic uygulamasından bildirim* Ne olduğunu görmek amacıyla hafifçe dokundum ekrana. acarlardankaan ile profilleriniz eşleşti! 2 yeni mesaj* acarlardankaan; Cidden mi? Bu saatte, bu şarkı mı? __________ 09.03 • 10.06 /2021 __________ #1 mizah #1 instagram #1 romantizm #1 texting #1 şiir #1 edebiyat #1 kısahikaye #1 şarkı #1 ilkaşk #1 mesafe © Tüm hakları telefonum ile kılıfı arasında saklıdır

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Aq aile işte