"Yaklaş küçük Nilüfer," saçlarıma giden elleri, parmaklarının küçük dans darbeleriyle gözlerimi kapatmama sebep oldu. Ona yaklaştım. Nefesi hemen yüzüne çarptı. "Aynı kadehten içmeliyiz" dedi sarhoş bir ses tınısıyla. "Anason kokmalı öpülesi dudakların." 12.11.2018 yılında yayınlanmaya başlamıştır.

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

Eylül gözlerini karanlık bir dünyaya açmıştı bir kere. Kılıcı kırılmış bir şövalyeydi o. En korkusuzu, en acı çekeni öylece duruyordu savaşın ortasında her an bir bomba patlar, bir tetik çekilir diye. Ölmekten korkmuyordu, verdiği sözü tutabilmek için yaşaması lazımdı. Acıyı çok fazla tatmıştı, şimdi sıra aşktaydı.

Toprak sevgilisine sıkıca sarıldı. Onu çok seviyordu. Uzun bi sarılışın ardından Kerem geri çekildi. İkisinin de gözleri dolmuştu. Ama kendini daha fazla tutamayan Kerem olmuştu. Ağlamaya başladı. Birazdan uçak kalkıyordu. Kerem 'in fazla zamanı yoktu. Toprak sevgilisin gözyaşlarını sildi ve sevgilisinin yüzüne gelen saçlarını geri atıp dudaklarına küçük bir öpücük bıraktı.

SORU

🏳️‍🌈 -Uzun süreli bir savaş olacak. Hatta bazen kan akıtacağız. Ellerin kirlenecek belki. Ama kazanacaksın nihayetinde. Tek bir şeyi unutma. Düşmanın sandığın ben, aslında başından beri senin yanında durmuş olacağım.

"Ölen bir insanın anısına bile saygın yok."

"Hemen sinirlenip insanlara saldırmaya başlayan ben, ona vuramıyordum."

Bilinmeyen : Şahdamar, şahdamar, şahdamar Bilinmeyen : Rengim sensin ahengim sen Bilinmeyen : Gökkuşağınım ben senin. Bilinmeyen : Şahdamarımsın, candamarımsın. Bilinmeyen : Anla artık tek aşkımsın. Bilinmeyen : Hayatımın tek pınarısın. Bilinmeyen : şahdamar, şahdamar Bilinmeyen : Sahipmisin ki sen bana? Bilinmeyen : Neden canım demiyorsun? Az anla. Bilinmeyen : Sana nasıl kulaç açtım. Bilinmeyen : Adım adım gel. Bilinmeyen : Arkandayım,arkanda. Bilinmeyen : Sen nerdesin sevgilim? Bilinmeyen : Şahdamar,şahdamar Bilinmeyen : Yağan yağmurdan sonra çıktım geldim. Bilinmeyen : Yedi gün yedi gece, Allahtan dilek diledim. Bilinmeyen : Şahdamarımsın sen benim. /// boyxboy (texting) /// 19.02.2018