Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Çilekli lolipop grubuna eklendiniz. ••• (texting - tamamlandı) YN: Küfür ve argo var, rahatsız olanlar geri tuşuna basıp çıkabilirler. Lütfen, karakterlerime küfür edecekseniz hiç okumayın. Bu kitaptaki herşey hayal ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumlarla alakası yoktur. Lütfen, kitabımda reklam yapmayın. Başlama yayım tarihi: 06.05.2021 🎈 Bitiş yayım tarihi: 26.05.2021 🎈 Kapak tasarımı: @eccedentesiost_ Wattpad platformunda 'Ayça | Texting' adlı ilk kitap. 💞 100K (19.06.2021) 💞 500K (25.07.2021) 💞 1M (26.02.2022) 🌻 #çiçeğim 1. (12.05.2021) 🌻 #ağlamak 1. (02.06.2021) 🌻 #acı 1. (12.06.2021) 🌻 #gençkurgu 1. (15.06.2021) 🌻 #ayça 1. (18.06.2021) 🌻 #mizah 1. (19.06.2021) 🌻 #trajedi 1. (20.06.2021) 🌻 #kitap 2. (22.06.2021) 🌻 #kısahikaye 1. (23.06.2021) 🌻 #gençkızedebiyatı 1. (25.06.2021) 🌻 #sevmek 1. (28.06.2021) 🌻 #eğlence 1. (30.06.2021) 🌻 #komedi 1. (30.06.2021) 🌻 #text 1. (30.06.2021) 🌻 #yamaç 1. (30.06.2021) 🌻 #wattpad 1. (10.08.2021) 🌻 #edebiyat 1. (09.09.2021) 🌻 #texting 1. (08.10.2021) 🌻 #dram 1. (19.12.2021) 🌻 #roman 1. (30.08.2022)

On sekizinci yaş gününde tanımadığı numaradan gelen mesaja cevap veren bir garip genç kızın hikayesi. Mesajı atanın kim olduğunu ve neler yaşanacağını öğrenmek ister misin? Öyleyse okumaya başla! *Mizah #1 (14.04.2018) *Kısa Hikaye #1 (28.08.2018) *Romantizm #1 (17.06.2020)

Birer birer silindi hafızaları ve karaltılar görmeye başladılar. Gündüzleri ayak uçlarının dibinde bitiyor, düşüncelerinde kol geziyorlardı. Gölge dediler o karaltılara. Oysa pek çok şey denebilirdi. Toz bulutu, karanlık, silüet yahut cisimcik... Kimliklerini unuttukları gölgelerin esiri oldular. Tek tek anılarında kaybolan karartıları sevmeye kalkıştılar. Yoksa unuttuklarını, kendi gölgeleri mi sandılar? Bu, mutsuzluğun varoluş ve kayboluş hikayesi. Ölümün kapılarını aralayıp, unuttuğunu sandıklarına esir olmanın resmi. Bu Alphard ve Alnilam'ın hikayesi. Capella ve Polaris'in... Bir yerlerde unutulan herkesin hikayesi.