Sen, hayallerim tükendiğinde tatlı rüyamın, tatlı konusuydun. Ben, bir şairin mısralara dökemediği kelimeler, bir edebiyatçının kâğıtlara akıtamadığı mürekkepken, sen, bir ressamın tuvale çarptığı fırçalardan çıkan sanat eseri gibi kusursuz ve mükemmel bir detaydın. Ey sevgili, bu sana son mektubum. Fakat seni sevmeye hala devam edeceğim. Sen yapbozdaki ana konu iken, ben kenarda köşede bulunan o önemsiz parçaydım. Ve öyle kalmaya devam edeceğim.

Aşk acısının son günlerini yaşayan dicbar ı neler yaşayacağını birlikte görelim...

"Bir gün bu lanet olası yerden çıkacağım göreceksin..! " "Elbette çıkacaksın, cesedini burada tutacak değilim.." Vampirler tarafından kaçırılan 99 melez ve bir insan... Hedef 100 melezdi. Kimse onun insan olduğunu bilmiyordu. Artık hayatta kalmak için tek bir şansı vardı. İnsan olduğunu saklamak. Oysa Tutsak edildiği binada bunu gizlemek neredeyse imkansızdı. Ya kaçmak..? İmkansız... Peki ya daha da imkansız olan ne vardı? Aşk..? -Umut ettiğin kadar özgür, korkak olduğun kadar TUTSAK olursun-

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...