"I want you." With a touch as light as a feather, Cillian hooked a thick finger under her chin to get a better look at her face. "Look at me." Slowly, her eyes cracked open, but she didn't dare meet his eyes. His grip tightened ever so slightly, a warning. Her breath caught in her throat when she looked at him- I mean, really looked at him. His golden eyes were as direct, not even blinking as much as the average person. They glistened in the moonlight that peeked through the blinds, bringing an inhuman shine to them. A satisfied smile stretched across his lips until his prominent canines made an appearance. A finger tugged on the collar of her shirt and dragged it down- just enough to reveal the mark that was imprinted forever on her delicate neck. "Do remember what this means?" It was this speech, this deep, heavy voice of his that immediately set him apart from everyone else. No longer able to hold his gaze, her eyes fell and she shook her head. His hand caught somewhere behind her neck and base of her jaw to tilt her head back so her eyes met his. "I think you do." He persisted. His other hand came up to lightly brush the hair back away from her face. "What are we, hmm?" His fingers trailed down the curves of her body until they settled on her hips to gently tug her closer, pulling a sharp inhale from her. With their bodies pressed together, hearts racing in sync, and butterflies fluttering in both of their stomachs, she peeked up at him once more. A shudder shot down her spine as he leaned in to nuzzle her neck, his hot breath fanning against the mark. "C'mon, say it." He breathily taunted. With a shaky breath, she whispered, "we're mates." - ranks - #1 new story #1 wolf # 2 alpha

Μ : Οο έλα τώρα... Τι είναι η ζωή χωρίς λίγο ρίσκο..? ρώτησε πονηρά Εγώ : Όλα ή τίποτα, δηλαδή? ξαναρώτησα με την ίδια ενέργεια Τα δάκτυλα του μεταφέρθηκαν στο κουμπί της φούστας μου. Μ : Όλα. Πάντα όλα... Ξεκούμπωσε με επιδεξιότητα το ρούχο μου και στη συνέχεια κατέβασε το φερμουάρ. Το βλέμμα του ήταν γεμάτο λάγνοια. Μ : Αν και καμιά φορά το "τίποτα" εξυπηρετεί καλύτερα..., είπε και με μια κίνηση πέταξε τη φούστα από πάνω μου Highest-ranking : #1 teenlife #1 funny #1 max #teen & #playboy

Δεν είμαι ποιητής εννοείται :P Τόσο καιρό γράφω τις σκέψεις μου σε ένα τετράδιο και αποφάσισα να τις μοιραστώ. Ρίσκο είναι για εμένα αλλά θα τολμήσω (για πρώτη φορά στη ζωή μου). Επειδή λοιπόν, ίσως είμαι ολίγων τι ατάλαντος, δείξτε κατανόηση ? Just some really personal thoughts and feelings, I'm not a writer or a poet and I have zero talent so please take it easy on my heart ♡ Θα είναι και στα Αγγλικά επειδή μερικά έτσι τα έγραφα :)

«Δεν ήσουν έτσι εσύ.. Άλλαξες.» μου λέει ο Αχιλλέας «Πώς τολμάς να λες κάτι τέτοιο;» απορώ, « Εσύ φταις,εσύ φταις για όλα αυτά. Έχεις ιδέα ποσό δύσκολα πέρασα;» τον ρωτάω « Ούτε για εμένα ήταν εύκολα.» λέει, αλλά δεν μπορώ να τον πιστέψω. Τον φαντάζομαι να πηγαίνει κάθε βράδυ με διαφορετική κοπέλα. « Εσύ ευθύνεσαι για όλα αυτά. Έπαιξες μαζί μου.» λέω και ακόμα πονάει « Σου ζήτησα συγγνώμη..Αμέλια παρά τα όσα έγιναν εμείς οι δύο ανήκουμε μαζί.» λέει, δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν μπορώ να τον πιστέψω. Όχι μετά από αυτό που έκανε.. « Όχι Αχιλλέα. Είχαμε κάτι και εσύ το κατέστρεψες. Τέλος ιστορίας.» λέω και φεύγω ... Εκείνη ψυχρή μέχρι που ήρθε εκείνος και την έκανε να λιώσει.. Εκείνος τραυματισμένος ψυχικά μέχρι που γνώρισε εκείνη.. Όλα ήταν τέλεια μέχρι που εκείνος τα κατέστρεψε όλα.. Τι γίνετε όταν ξανά συναντιούνται; Όλα είναι τόσο διαφορετικά μα και τόσο ίδια. Συνέχεια του βιβλίου Bad at love cover by: anwnymh

《1ο βιβλίο 《 << Είμαι ερωτευμένη μαζί σου! >> είπα τρέμοντας << Δικό σου πρόβλημα. >> ειπε με ψυχρότητα << Δεν νιώθεις τίποτα για εμένα;>> Με πλησίασε και έβαλε το χέρι του στο μάγουλο μου << Μόνο μπελάδες θα σου φέρω..>> είπε μετά από λίγο << Αξίζει.. >> είπα Για λίγα δευτερόλεπτα με κοιτάει στα μάτια <<Τελείωσε>>είπε και στο άκουσμα τις λέξεις ήθελα απλά να κλάψω και να εξαφανιστώ αλλά παρόλα αυτό έμεινα να τον κοιτάω σαν ηλίθια ... Η Μαρία είναι 16 και πάει Β 'λυκείου. Είναι καλή,ευγενική,ηαθώα,όμορφη, ταπεινή,προέρχεται απο πλούσια οικογένεια και είναι σχετικά ευαίσθητη. Έχει μια ήσυχη ζωή. Μέχρι που γνωριζει εκείνον...την γλυκια "καταστροφή" της.. Ο Άλεξ είναι 17 και πάει ξανά Β'Λυκειου,γιατί έμεινε από απουσίες. Είναι όμορφος,εγωιστής, σκληρός, αναίσθητος και μπλεγμένος σε πολλά. Έχει μια ζωή που δημιούργησε μόνος του.Ειναι ένας άνθρωπος χωρίς συναίσθημα και αδυναμίες. Μεχρι που γνωριζει εκείνη...το "αδύναμο" σημείο του... Τι γίνετε όταν ερωτευτουν; .. cover by @surnair

«Τι θες;» τον ρωτάω. Με ακολουθεί τόση ώρα, κάτι θα πρέπει να θέλει αλλιώς είναι απλά ανώμαλος. «Τι σε κάνει να νομίζεις πως θέλω κάτι;» ρωτάει με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο. Είναι ελκυστικός και το ξέρει,όλοι στο σχολείο το ξέρουν. «Με ακολουθείς.» λέω σταυρώνοντας τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου. «Βγες μαζί μου.» πετάει και θέλω να γελάσω. Έχει μεγάλο θράσος. Δεν περιμένει να του πω ναι,έτσι δεν είναι; «Δεν υπάρχει περίπτωση.» του ξεκαθαρίζω. Γιατί να θέλω να βγω με κάποιον σαν εκείνον ή γενικά να βγω με κάποιον; «Γιατί όχι;» ρωτάει έκπληκτος. Δεν του λένε όχι συχνά,έτσι δεν είναι; «Δεν βγαίνω με γυναικάδες.» απαντάω και τον προσπερνάω. ... Εκείνη φαίνεται ένα απλό κορίτσι,μα στην πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη από ότι θέλει να δείχνει. Νομίζει πως τα έχει όλα υπό έλεγχο μέχρι που εκείνος μπαίνει στην ζωή της... Εκείνος είναι άλλο ένα bad boy που παριστάνει πως δεν τον νοιάζει κανείς και τίποτα. Μέχρι που εκείνη του κινεί το ενδιαφέρον...

"Δεν καταλαβαίνω ακόμα γιατί σε κρατάω ζωντανό." Σχολιάζω και εκείνος φαίνεται να το σκέφτεται λιγάκι. "Μάλλον επειδή είμαι ένας κούκλος και σας φτιάχνω το κέφι." Απαντάει και αφήνω μια ανάσα κουρασμένη.

«Άρη όμως δεν θέλω να χαλάσεις τον γάμο σου, για κάτι που μπορείς να μετανιώσεις αργότερα» του είπα και τον κοίταξα στα μάτια «και τον κόσμο ολοκλήρο θα χαλούσα για εσένα χαζούλα μου. Είσαι το ωραιότερο πράγμα στη ζωή μου και δεν θα σε άλλαζα για κανεναν» είπε και χάιδεψε με το χέρι του το μάγουλο μου. Αφεθηκα στο άγγιγμά του και έκλεισα τα μάτια μου . . . .

<<γειά σου Τολακο ή μάλλον να πω...Αρη>> άκουσα την φωνή της και πετάχτηκα όρθιος από την τρομάρα <<πως μπήκες μέσα? >>ρώτησα με γουρλωμένα ματιά <<δεν είσαι και πολύ προσεκτικος με τις μπαλκονοπορτες σου Τολη>> απάντησε << Θεοφανία να σου εξηγήσω>> είπα πανικοβλημενος και σηκώθηκα Πήγα να την αγγίξω αλλά εβγαλε το πιστόλι της και με σημάδεψε. <<Γιατί ρε Άρη γιατί? ΤΌΣΟ ΚΑΙΡΌ ΨΕΜΑΤΑ, ΕΊΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΑΡΗ, ΑΝΕΠΤΥΞΑ ΑΙΣΘΉΜΑΤΆ ΓΙΑ ΕΣΈΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΛΑΘΟΣ, ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΆΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ! Δεν γίνεται να είμαστε μαζι>>φώναζε πλέον έχοντας το όπλο της στο ύψος του λαιμού μου. << γιατί δεν γίνεται? >> είπα με σπασμένη φωνή <<είμαστε δύο διαφορετικοι κόσμοι Άρη, κοίτα μας μια αναρχική και ένας μπάτσος?Ποσο καιρό νομίζεις ότι θα λειτουργήσει?>> απάντησε με λίγα δάκρυα να στολίζουν το όμορφο πρόσωπό της << μα.... εσύ μου είπες κάποτε πως πιστεύεις ότι τα ετερώνυμα έλκονται! Δεν διαφέρουμε μωρό μου! >>είπα και έκανα πέρα το όπλο της και ένωσα παθιασμένα τα χείλη μας . . . . .

Μην κρίνεις το βιβλίο απ'τον τίτλο:) Δεν θα κάνω spoiler, βάλτο στην βιβλιοθήκη σου και πάτα ανάγνωση. Ελπίζω να σου αρέσει:3