Eğer son derece güzelseniz 5. katta, sporcuysanız 6. katta, sanatkarsanız 7. katta, zeki ve becerikliyseniz 8. katta, eğer bunların çoğuna ya da birden fazlasına sahipseniz 9.katta, bunlardan birkaçına sahip ve zenginseniz 10. katta kalırdınız. Eğer bunlardan hiçbirine sahip değilseniz 1'den 4''e kadar herhangi bir katta kalırdınız. Tüm yeteneğime ve zekama rağmen ben zengin değildim. Yani 10. Katta kalamazdım.

Dövmeci denildiğinde akla heryeri dövme, kulağında boydan boya dizili küpeler ve iri bir cüsse canlanırdı aklımda. Ama sanki o, bu tanımı değiştirirmişçesine, benim aklımı oynatmam için yaratılmış gibi. O büyük bir hastalıkla başa çıkacak kadar kusursuz. O dışarıdan masum, içerisinde ise bir canavardı.

NOT: Mavi Kubbeler/ Yalnız Prens hikâyesinin devamıdır. Ayrı ayrı okunabilir, karakterler ve mekan farklıdır. (Ama önce Mavi kubbeleri okumanızı tavsiye ediyorum.) Not :İlk kitap olan Savaşçı Kadın ve Kral tamamlanmıştır. İkinci kitap olan Savaşçı Kadın ve Kralın şehri tamamlanmıştır. (İkisi de buradan yayımlanmıştır) İlk Kitap: Uzun savaşlardan sonra dört Krallığa bölünen bir dünya ve bu dünyada hayatta kalma savaşı veren bir krallık... Kuzey Kubbeler... Sierra gündüzleri avlanıp, hurda toplayarak hayata tutunmaya çalışırken geceleri soğuktan ölmemek için çabalamaktadır. Fakat kış hiç olmadığı kadar sertleşiyordur ve gün geçtikçe dışarı çıkmak neredeyse imkânsızlaşacaktır. İşin içine acımasız çeteler ve onların sert kuralları da eklenince Kuzey krallığında tam bir kargaşa baş gösterir. Tam bu sırada Sierra'nın hayatına, Werner adında gizemli bir adam girer ve ona hayatını kolaylaştıracak bir teklif sunar. Hiç beklemediği bir anda karşısına çıkan adamın ona sunduğu anlaşmayı kabul eder ve onunla birlikte tehlikeli bir yolculuğa çıkar. Bu yolculuk onun hayatını tamamen değiştirecektir. Sierra farkında olmasa bile, aslında büyük bir şeyin parçasıdır. Hayatı boyunca, gizliden gizliye bu şeye hazırlanması sağlanmıştır ve sonunda kader, Sierra ve Kuzey halkı için bir son hazırlamaya başlamıştır. Sierra, bu sonu engelleyebilecek kişiye ulaşmanın tek anahtarıdır. İkinci Kitap: Hava daha da sertleşti... Kış daha da kötüleşti... Ve çeteler Kuzey Krallığına savaş açmaya hazırlanıyor. Eski dünyadan miras kalanlar, yeni yaratılan dünya için büyük bir tehdit oluşturuyor. Werner ve Sierra ise bunu durdurmak için her şeylerini ortaya koymak zorundadır. Kalplerini bile.

Artık yaşadıklarımın rüya olduğunu sanıyordum. Hatta sanmıyor emindim ve ben uyanmak istemiyordum. Uyumak buysa sonsuza kadar uyuyabilirdim. --- FANTASTİK, DUYGULU VE GÜZEL BİR HİKAYE YAZDIĞIMI DÜŞÜNÜYORUM UMARIM OKUNANLAR BEĞENİR ♡

[𝐃𝐄𝐕𝐀𝐌 𝐄𝐃İ𝐘𝐎𝐑] -Mitoloji Sıralamasında 1. Olduk- 𝒪𝓃𝓊 𝑔ö𝓇𝓂𝑒𝒹𝒾𝓃 𝓂𝒾, 𝑜 𝐻𝒶𝒹𝑒𝓈 𝒦ı𝓏ı. 𝐵𝒾𝓏𝒾 𝓉𝑒𝓀𝓇𝒶𝓇 𝒹ış𝒶𝓇ı çı𝓀𝒶𝓇𝒶𝒷𝒾𝓁𝑒𝒸𝑒𝓀 𝓉𝑒𝓀 𝓀𝒾ş𝒾 𝑜. 𝒜𝓂𝒶 ö𝓃𝒸𝑒 𝓀𝒶𝓃𝒶𝓉𝓁𝒶𝓇ı𝓃ı 𝒷𝓊𝓁𝓂𝒶𝓈ı 𝑔𝑒𝓇𝑒𝓀𝑒𝒸𝑒𝓀..." 𝒹𝒾𝓎𝑒 𝒽ı𝓇𝓁𝒶𝒹ı 𝒯𝒶𝓇𝓉𝒶𝓇𝓊𝓈'𝓁𝓊. 𝒪 𝓈ı𝓇𝒶𝒹𝒶 𝒽𝒾ç 𝒷𝒾𝓇 ş𝑒𝓎𝒹𝑒𝓃 𝒽𝒶𝒷𝑒𝓇𝒾 𝓎𝑜𝓀𝓉𝓊 𝐿𝓊𝓃𝒶'𝓃ı𝓃, 𝒹𝒶𝒽𝒶 𝓎𝑒𝓃𝒾 𝓀𝒶𝓋𝓊ş𝓉𝓊ğ𝓊 𝒷𝓊b 𝓎𝒶𝓀ı𝒸ı 𝑔ü𝒸ü𝓃ü 𝓉𝒶𝓃ı𝓂𝒶𝓀𝓁𝒶 𝓂𝑒ş𝑔𝓊𝓁𝒹ü. 𝐵𝒾𝓁𝓂𝒾𝓎𝑜𝓇𝒹𝓊 𝓀𝒾 𝒸𝑒𝒽𝑒𝓃𝓃𝑒𝓂𝒾𝓃 𝒹𝒾𝒷𝒾𝓃𝒹𝑒 𝑜𝓃𝓊 𝒷𝑒𝓀𝓁𝑒𝓎𝑒𝓃 𝒷𝒾𝓇 𝑜𝓇𝒹𝓊 𝑜𝓁𝒹𝓊ğ𝓊𝓃𝓊, 𝒾𝓉𝒶𝒶𝓉𝒾𝓃𝑒 𝒽𝒶𝓏ı𝓇 𝒷𝒾𝓇 𝑜𝓇𝒹𝓊... 𝒯𝒶𝒷𝒾 𝒷𝓊 𝒶𝓇𝒶𝒹𝒶 𝒷𝒶ş𝓀𝒶 𝒴𝓊𝓃𝒶𝓃 𝓉𝒶𝓃𝓇ı𝓁𝒶𝓇ı 𝓋𝑒 𝓎𝒶𝓇ı 𝓉𝒶𝓃𝓇ı𝓁𝒶𝓇 𝒹𝒶 𝓋𝒶𝓇𝒹ı, 𝒸𝒶𝓃𝒶𝓋𝒶𝓇𝓁𝒶𝓇, 𝑒𝒿𝒹𝑒𝓇𝒽𝒶𝓁𝒶𝓇, 𝓈𝒶𝓋𝒶ş𝓁𝒶𝓇. 𝒵𝒶𝓉𝑒𝓃 𝓃𝑒 𝓏𝒶𝓂𝒶𝓃 𝑔𝒶𝓇𝒾𝓅𝓁𝒾𝓀𝓁𝑒𝓇 𝓅𝑒ş𝒾𝓃𝒾 𝒷ı𝓇𝒶𝓀𝓂ış𝓉ı 𝓀𝒾 𝑜𝓃𝓊𝓃? İ𝓃𝓈𝒶𝓃 𝑜𝓁𝒶𝓇𝒶𝓀 𝓎𝒶ş𝒶𝓇𝓀𝑒𝓃 𝒷𝒾𝓁𝑒 𝒷𝒾𝓇 𝒾𝓃𝓈𝒶𝓃 𝑜𝓁𝒶𝓂𝒶𝓂ış𝓉ı... Not: Her iki haftada bir yeni bölüm.

Sadece ayın en kanlı partisini yapmak istedim. Ama o gün benim için bir kehanet geleceğini ve benim zorla melez kampına götürülceği kimin aklına gelirdiki?

15 yaşına kadar normal bir kızdım. Tabi sırtımda kanatlar olduğunu öğrenene kadar. ... Şu anda 17 yaşındayım ve ailem beni kurtadam, vampir ve büyücülerin olduğu bir akademiye gönderiyor. Kimbilir başıma neler gelecek? ... "Hiçbiryere ait değilsin... Gerçekten nesin sen? Melek mi? şeytan mı? insan mı?" "Hmmm bilmem. Umurumda da değil~"

"Ne? Ne kehaneti?" "Kaderini şekillendiren, ölümcül kehanet"... ..................................................................... kampın kara meleği, hades kızı Doğa Olimpos'u yeni çağın teknolojisiyle gelen yıkımdan kurtarabilecek mi? Yoksa onlara ihanet mi edecek? En yakın iki arkadaşı ve çok az tanıdığı 3 kişiyle bir kehanetin konusu olan, omuzlarına binen yükün altından kalkmaya çalışan bir melezin öyküsü...

Bu sefer ki çirkin olduğu kadar fakir bir kızın hikâyesi. O hem burslu, hem ezik, hem çirkin, hem de fakir bir kız. Ama bunlara rağmen bir kolej de burslu olarak okuyan bir kız. Fakir ve çirkin olduğu kadar dersleri de bir o kadar iyi. Okul 1.'si. Ve bu sayede de Türkiye'nin en popüler olan kolejlerinden birinde burslu okumaya hak kazanmış bir kız... Fakat orada rahat değil. Ona yapmadıklarını bırakmıyorlar. Çokça eziyetler ediyorlar sırf çirkin ve fakir olduğu için. Her gün aynı muameleyi görmekten bıkmış bir kızın hikâyesi... Ne kadar diğer kızlar gibi güzel olabilmek için değişmek istese de, maddi durumları yüzünden bunu yapamıyor. Parası olmadığı için istediği bu şeyi gerçekleştiremiyor. Ve gerçekleştiremediği için de ona yapılan eziyetlere katlanmak zorunda kalıyor... Peki yapılan bir iyilik, bir insanın hayatını değiştirebilir mi? İşte genç kızın da hayatı, yaptığı bir iyilik sonucu değişecek. Bundan sonra ki hayatında da ne olacağını yazar hariç kimse bilmiyor. 😁😂😉 Ama artık hayatının eskisi gibi olmayacağı da bilinen bir gerçek. Neler olacağını hep birlikte okuyarak görelim... 💎 ARMİNA SÖNMEZ "Beklenmedik şeyler yaşamış bir insan için 'imkânsız' sözcüğünün anlamı kalmamıştır." 💎 YALIM KORKUSUZ "Sen tozlu bir kitabın herhangi bir sayfasında kimsenin farketmediği ama benim altını çizdiğim bir cümlesin." 🍀 ArYa 🍀 RİTİM SANAT YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLMUŞTUR.

ArYa (Ezik Kızın Değişimi) adlı hikaynin 2. Kitabıdır. Ve devamı niteliğindedir. Önce ilk kitabın okunulması önerilir. ********** Kalbime bir hançer gibi saplanan gerçeklerin baş kaldırdığı yerden bakıyorum şimdi hayata. Bu boşvermişlik hissi benim değil. Ne zaman gönlüm ayrılığa düşse, peşinden gelen adım sesleri benim değil. Bu ağlayan gözler, titreyen eller benim değil. Yine ve yeniden düşüncelerimle boğuşurken, kapının açılma sesini duyunca derin bir nefes alarak başımı o tarafa doğru çevirdim. Bu sefer annemdi gelen. "Nasılsın güzel kızım?" diye sorunca tebessüm etmeden yapamadım. Daha nasıl olabilirim ki? "Boşlukta hissediyorum kendimi. Yine." diye cevap verdiğimde, buruk bir şekilde gülümsedi. "Çok sevdin dimi? Gerçekten çok sevdin..?" diye sorarcasına konuştuğunda önüme döndüm hemen. Cevap vermedim. Ama annem cevabını çoktan almıştı. "Onu unutmak için ne yapmalıyım?" diye sordum. Aynı zamanda da başımı kaldırıp ona bakmıştım. Sonuçta annem benden daha tecrübe kazanmıştı. Zamanında onu da bırakan, babam değil miydi sonuçta? Durumlarımız aynıydı. Nasıl katlandı bu acıya bilmek istiyordum. Bana bir süre hüzünle baktıktan sonra; "Kendini binlerce parçaya böl, hepsinden tek tek temizle ve sonra da yeniden birleştir." diye cevap verdiğinde, hafiften kaşlarımı çatarak düşünmeye başladım. Ardından gözlerimi tekrar annemin gözleriyle buluşturup; "Ama bu imkansız." dedim. "Biliyorum." dedi annem hüzünlü gözler eşliğinde. "Unutmak da öyle."