Her gülüşün altında bir hüzün yatar sözün vücut bulmuş haliydi Arya. Ne kadar mutlu olsada bir o kadarda kırgındı. Kendine, ailesine, hayatına... Herkesi mutlu edebilen kız bir tek kendini mutlu edemiyordu. Zaten doğduğundan beri bir kez yüzü gülmemişti, ne olursa olsun göz yaşlarının altından güçlenerek kalkmaya çalışan kişiydi Arya Çetin... Özlem ne acı şeydi, hemde gittikten sonra bir daha gelmeyeceğini bildiği halde özlemesi... İşte en acısı bu değil miydi? Ama bu özlem anne özlemi yani en acı olanıydı. Hayatına kimseyi almayan, her zaman tek tabanca olmayı seven biriydi. Okulda sevilmesine rağmen herkesle samimi olamaz ve kendi bildiğini okuyan öğrenciydi Demir Korkmaz...