Yaşamı boyunca hiç kimsenin onu "tehlikeli" olarak nitelendireceğini düşünmezdi. Eh, hayat bazen hoş olmayan sürprizler yapabiliyordu. "Nefes al," dedi kendine. "Çünkü her an biri gelip onu senden alabilir." Ölüme kapadığı gözlerini bir öncekilerden çok farklı, çok daha karanlık bir dünyaya açmıştı. Tek bir bakışla tüm o renklerin, o sihrin ve mükemmeliyetin ondan çok uzakta, geçmişte kaldığını anladı. Yakında uğruna savaşması gereken tek şeyin canı ile sınırlı olmadığını da anlayacaktı. Belki bu gökyüzü bile olmayan evrende, kalbini verdiği cesaret timsali oğlan, belki de sayısız esir ve acılı ruh. Her biri Alessia'nın büyüsünü ve kılıcını savurması için dualar ediyordu. Yüzlerce Labradorit, Garnet, Sitrin ve Yem edilmiş ruh refaha kavuşacak ya da daha karanlık günler ile karşı karşıya kalacaktı. Alessia ruh yiyen bir imparatoru yerle bir edebilir miydi? Edemezsin demişlerdi. Göreceklerdi.

Simsiyah dağılmış saçları, vahşi duran yüzü ve Onikse benzeyen gözleriyle Şifa'ya bakıyordu. Sanki onun insana dönüşmüş haliydi. Şifa'yı inceleyen gözleri yavaş yavaş öfkeyle dolmaya başladı. ''Sen onu benden çaldın. Şimdi bedelini ödeyeceksin.'' Şifa duyduklarıyla kaşlarını çattı ve etrafına baktı. Ona mı demişti? Durduğu tarafta Oniks ve kendisinden başka kimse yoktu. Acaba Oniks'e mi demişti? İyide ne çalmış olabilirdi ki? Buraya geldiklerinden beri Oniks'i gözünden ayırmamıştı. Bir ara uyumuştu o zaman çalmış olabilir miydi? Ne kadar obur olduğunu biliyordu. Kesin koyun, at ya da herhangi bir hayvanı midesine göndermiştir. Gözlerini kısıp Oniks'e baktı. Aynı anda Oniks de ateş saçan gözlerini karşısındaki adamdan ona çevirdi. Uzun dikenli kuyruğunu havaya dikmiş, her an karşısındaki gruba saldıracakmış gibi duruyordu. Oniks'in gri dumanlı gözlerine baktığında, Sıcak nefesini sinirle havaya bırakıp kuyruğunu salladı. Pekala huysuzluğu üstündeydi ama onun çalmadığını anlamıştı. Eğer o yapmış olsaydı çoktan suçlu çocuklar gibi gözlerini kaçırırdı. ''Sen neyden bahsediyorsun. Biz bir şey çalmadık.'' Şifa karşısındaki insanları süzdü hepsi de ona nefretle bakıyordu. Ama neden? Az önce konuşan adam ona doğru bir adım attığında Oniks'de dikenli kuyruğunu Şifa'nın beline sarıp onu kanatlarının altına aldı. Artık Oniks daha öfkeli nefesler alıyordu. Şifa, Oniks'in beline sarılı kuyruğunu yavaşça okşarken, ''Sakin ol Oniks'' dedi. Karşısındaki adam tekrar öfkeyle konuştuğunda ne duymayı bekliyordu bilmiyordu ama kesinlikle duymayı beklediği kelimeler bunlar değildi. ''Onu. Ejderhayı. Benim ejderhamı çaldın.''

*Hikayede +18 içerikler mevcuttur. Rahatsız olacaklar için baştan duyurudur.* "Gitme," diye feryat etti. Artık ona sağırdım. Artık ona kalpsizdim. Artık ona hiçtim. Her şeyim olduğunu sandığım insanın aslında hiçbir şeyiydim. Şimdi dizlerinin üstüne çöken adamın karşısındaydım, benim dizlerimi kıran adamın karşısındaydım. "Yalvarırım gitme, dinle anlatayım. Yemin ederim sandığın gibi değil. Susma, bağır, çağır ama yalvarırım susma. Beni sessizliğinle cezalandırma." Ben sustum, o bir damla sesime muhtaç kaldı ve ben hiç konuşmadım. 19.01.2021 Saye Revan Çelik - Korhan Ali Kırhanoğlu

Not! Kitabın ilk bölümleri final olduktan sonra düzenlenecektir. [Kitabın Şarkısı : Lana Del Rey - Dark Paradise.] Kitap yetişkin içerikler bulundurmaktadır! ❄ Sonsuz bir gecenin göğsünde Ay ince bir bıçak gibi asılıyordu. Adımları arkasında kan izleri bırakan kara kürklü bir kurt uçuruma doğru adımlıyor, bilincini kaybetmemek için acısına tutunuyordu. Uçurumun başına geldiğinde gözlerinde sönmeye yüz tutmuş ışık ölüm kokuyordu. Toprağı kızıla boyayan kanı tüylerinin arasından akmaya devam ederken bir anda olduğu yere çökerek, yığıldı. Hızla aldığı nefesler ciğerlerine kendi kanının kokusunu dolduruyordu. Yine o eksiklik duygusu ruhunu sardığında... ölmek istemişti. Geriye kalan son gücünü toplayarak başını Ay'a doğru kaldırıp peş peşe uludu ta ki içinde ki boşluğun sahibi çağrısını duyana kadar. "Mühür seni bana getirdi." ❄

"Benden Hafif bir meltem olmamı mı istiyorsunuz??" "Ha aha haaa" "Size Kasırganın gücünü tattırmama izin verin "

Bir imparator'un ihanete uğraması. Bir efsanenin bitişi. Şimdi o efsanenin başka bir dünyada tekrar doğuşuna yükselişine, bu efsanenin tarihe altın harflerle yazılmasına şahitlik edeceksin. "Ya karanlığa giden yolda git yada aydınlığa doğru giden yolda senin hangi yolda ilerlediğin önemli değil, asıl önemli olan o yolda nasıl ilerlediğindir ve hangi yolu seçersen seç yada nasıl gidersen git seni sevseler de sevmeseler de SENİN ADINI ANMAYAN KALMASIN" "Ya Tek Yüksel Herşeye Göğüs Ger Ya Da Toplumca Yüksel Sırtındaki Yükü Paylaş Ama Tek Yükselmenin de, Toplumca Yükselmenin De Bir Bedeli Olacak"

Her şey o gizemli kitabı bulmamla başladı... *********** Buradan çıkıp kaçmalıydım. Hem de hemen! Bu yüzden mağaranın çıkışına yöneldim. Fakat çıkışa yaklaştıkça sesler artmaya başladı. Kafamı yavaşça mağaradan çıkarırken gördüğüm şeyle gözlerim büyüdü. Birkaç adam, karşılarındaki kişiyi bildiğiniz dövüyordu. Dövdükleri çocuğa bir yumruk daha attıklarında yere düştü. Ardından gözleri mağaranın girişindeki beni buldu. Bu çocuk kimdi hiçbir fikrim yoktu ama çikolata kahvesi gözleri benim korkuyla parıldayan gözlerime çok tuhaf ve yoğun bir şekilde bakıyordu. Onu döven adamlardan biri çocuğun gözlerinin takılı kaldığı yere bakmak için sola döndü ve beni gördü. İşte şimdi başım çok büyük dertteydi. *********** Bu, iki arkadaş olarak 13 yaşında yazmaya başladığımız bir kitap. Umarız beğenirsiniz. 9 Temmuz 2018 - 9 Aralık 2020